Η Ανια Βουλούδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο του 1987. Σπούδασε Δομικά Εργα στις Σέρρες. Εχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας κι έχει εκδώσει δύο φωτογραφικά φανζίν (Void 2016 και 2017). Το 2014 σχεδίασε τον δίσκο του μουσικού Μιχάλη Σιγανίδη «97%». H ποιητική συλλογή «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη» (Αντίποδες, 2018) είναι το πρώτο της βιβλίο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Την «Πετρούπολη» του Αντρέι Μπιέλυ, την «Υψικάμινο» του Ανδρέα Εμπειρίκου, το «Πρόσωπο και το ιερό» της Σιμόν Βέιλ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Μαλντορόρ του Λωτρεαμόν, γιατί «εκτός από τον εαυτό του, τίποτα δεν τον φοβίζει».
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τον Τσαρλς Μπουκόφσκι, τον Μίλτο Σαχτούρη και τη Λένα Πλάτωνος. Τους καλώ όλους στο σπίτι του Γιώργου Ιωάννου επί της οδού Δεληγιάννη στα Εξάρχεια με την έγκριση και την παρουσία του.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Την όμοια με τη δική μου αγάπη που είχε ο Γιώργος Ιωάννου για την πλατεία Δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης, διαβάζοντας το βιβλίο του «Για ένα φιλότιμο».
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τον «Μπολιβάρ» του Νίκου Εγγονόπουλου.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Δεν επιστρέφω σε βιβλία, συνήθως. Αγωνιώ να προλάβω όσα μου είναι άγνωστα. Δεύτερη φορά έχω διαβάσει μόνο τα «Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή» του Ρίλκε όταν ζούσα στη Γερμανία. Είχα ελάχιστα πράγματα μαζί μου κι έπρεπε είτε να διαβάσω τα λιγοστά μου βιβλία αργά αργά είτε να ξαναδιαβάσω κάποιο. Αποδείχτηκαν πολύ ωραίες διαδικασίες και οι δύο.
Η πλατεία γιατί είναι μια βέβαιη κατάληξη τελικώς; Πού θα τη βρούμε αυτή την πλατεία;
Θα τη βρείτε κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρό μου. Πρόκειται για την ωραιότερη πλατεία της Θεσσαλονίκης, στην οποία επέστρεψα πρόσφατα κατά τον επαναπατρισμό μου. Η πλατεία αυτή ήταν και είναι το σπίτι μου.
Από τα εικαστικά και τη φωτογραφία στην ποίηση. Πώς βιώθηκε αυτή η ωραία μετάβαση;
Δεν πρόκειται για μετάβαση, αφού εμφανίστηκαν μαζί. Η φωτογραφία αφορά το παρόν, ενώ όσα γράφω είναι αδύνατο να μην αντλούν κάτι από το παρελθόν. Είναι δύο διαφορετικές ανάγκες μου πάνω στον χρόνο.
Εχετε Facebook, Twitter κτλ.; Υπάρχει καθόλου ποίηση εκεί μέσα;
Εχω απ’ όλα. Θα βρείτε ποίηση εξαιρετικά σπάνια ή καθόλου. Τα χρησιμοποιώ ως φωτογράφος, αφού οι εικόνες έχουν πιο λογική θέση στην οθόνη.
