Η αλήθεια είναι πως, αν και Βορειοελλαδίτης, για «Μακεδονικά ροδάκινα» δεν έχω ματακούσει. Ξέρω πως έχουμε φοβερά ροδάκινα Βελβεντού, εξαιρετικά Ημαθίας, απίστευτα κεράσια Βοδενών, νοστιμότατες πιπεριές Φλωρίνης, αλλά οπωροκηπευτικά με αναφορά στα γεωγραφικά μας διαμερίσματα κατά κανόνα δεν υπάρχει. Ολοι ξέρουμε πως η τσακώνικη μελιτζάνα είναι απίθανη. Αν όμως κάποιος την έβγαζε στην αγορά ως «μελιτζάνα Πελοποννήσου» θα πάτωνε.
Τα άγνωστα αυτά ροδάκινα ανακάλυψαν δύο καθηγητές της Νομικής, οι οποίοι επιχειρηματολόγησαν ότι «στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, τα μόνα “Μακεδονικά ροδάκινα” που θα υπάρχουν, θα είναι αυτά που θα παράγονται στη “Βόρειο Μακεδονία”» (Παναγιώτης Γκλαβίνης, Ιωάννης Στεφανίδης «Η Ελλάς υποχωρούσα», Liberal 23.1.2019). Το επανέλαβε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή. Η απώλεια των «Μακεδονικών ροδάκινων» είναι ένας από τους ανύπαρκτους εθνικούς κινδύνους που εισάγονται στον δημόσιο διάλογο, επαναλαμβάνονται πολλές φορές και γίνονται σκληρό δόγμα.
Υπάρχει βεβαίως ζήτημα με κάποια προϊόντα που έχουν στον τίτλο τους «Μακεδονικός/ή/ό» που πρέπει να διευθετηθεί, όπως προβλέπει η συμφωνία των Πρεσπών, στα επόμενα τρία χρόνια. Το πρόβλημα με τα εμπορικά σήματα είναι πολύπλοκο, αλλά δεν δημιουργήθηκε τώρα. Κάποτε έγινε θέμα η «μακεδονική φέτα». «Εντονο προβληματισμό προκαλεί μια διαφήμιση που κάνει τον γύρο του Διαδικτύου για τη μακεδονική φέτα, προερχομένη από τα Σκόπια. Μια διαφήμιση που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τη στάση της Αθήνας απέναντι στη γειτονική χώρα που… κλέβει τον προσδιορισμό “μακεδονικό” σε πολλά προϊόντα, εκμεταλλευόμενη το ότι δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη το τοπίο με τα εμπορικά σήματα» (Star 4.11.2018).
Μόνο που η «μακεδονική φέτα» δεν είναι «σκοπιανή». Παράγεται από το 1969 στον Καναδά και αναγράφεται στις συσκευασίες ως «Macedonian Fetavo». Οπως γράφει ο δικτυακός τόπος ellinikahoaxes.gr, «ο ιδιοκτήτης της εταιρείας προσπαθεί να εξαπατήσει τους καταναλωτές χρωματίζοντας κόκκινο το χρώμα των δύο τελευταίων μικρών γραμμάτων “vo”, για να φαίνεται ότι αναγράφει “FETA”. Κάτι σαν τα “Abibas” δηλαδή».
Κυκλοφορούν βεβαίως, πολλά χρόνια τώρα, συσκευασμένα τρόφιμα (πρωτίστως) που έχουν στην ετικέτα τους το «Product of Macedonia». Αλλά, σύμφωνα με τον κ. Νίκο Κοτζιά, «από τη στιγμή που θα τεθεί σε ισχύ η συμφωνία των Πρεσπών, όσα προϊόντα φέρουν σήμερα την ένδειξη “made in/produced in/product of Macedonia”, θα πρέπει, βάσει της συμφωνίας, υποχρεωτικά να μετατραπούν σε “mede in/produced in/product of North Macedonia”, καθιστώντας έτσι προς όλους απόλυτη τη διάκριση του τόπου προέλευσης των προϊόντων αυτής και της Μακεδονίας μας» (Βουλή 11.7.2018).
Το θέμα μας είναι άλλο. Μήπως αντί να δίνουμε μάχες οπισθοφυλακής για να κατοχυρώσουμε τα ανύπαρκτα «μακεδονικά ροδάκινα», πρέπει να δείξουμε και στον υπόλοιπο κόσμο πόσο υπέροχα είναι τα κρασιά Αμυνταίου, τα φασόλια Πρεσπών και τα κεράσια Βοδενών; Διότι, όπως έγραψε και ο επιχειρηματίας Γρηγόρης Φαρμάκης, «ποιoς δεν ξέρει τη Βαυαρία για την BMW και την μπίρα, την Τοσκάνη για την ομορφιά της, τη Βουργουνδία που έδωσε όνομα μέχρι και σε χρώμα με το κρασί της; (…) Εμείς αντί να δουλεύουμε για το συμφέρον μας, διεκδικούμε υστερικά να μας αναγνωρίσουν το δίκιο που μας πνίγει. Η Ιστορία της Ελλάδας θα μπορούσε να γραφτεί σαν μια αλυσίδα τέτοιων χαμένων ευκαιριών» (Facebook 23.1.2018).
