«Πλεκτάνη του σιωνισμού». Τι άλλο. Ο,τι έμαθε να μηρυκάζει κανείς
επί χρόνια, αυτό αναχαράζει και όταν τον στριμώχνουν τα γεγονότα –
βαριά όσο ο θάνατος· όσο ο φόνος του Παύλου Φύσσα. Δεν ξενίζει,
λοιπόν, το ότι το μόνο ουσιαστικά που λένε προς αυτοϋπεράσπισή τους
οι φυρερίσκοι της Χ.Α., αφότου αποδείχθηκε υποκριτικό το «ουκ οίδα
τον άνθρωπον», τον φονιά, είναι ότι «έπεσαν θύματα πλεκτάνης του
σιωνισμού». Οι σιωνιστές, ποιοι άλλοι, μερίμνησαν να στείλουν τον
Γ. Ρουπακιά στον Μελιγαλά, στη Νέδα και όπου αλλού δρούσε ή
κατασκήνωνε η Χ.Α. Οι σιωνιστές τον απαθανάτιζαν δίπλα σε στελέχη,
για να υπάρχουν τεκμήρια. Οι σιωνιστές μπήκαν στο μυαλό του με τα
μηχανήματα του διαβόλου που διαθέτουν (σαν αιματικοί και
πνευματικοί συγγενείς του διαβόλου, άλλωστε) και τον πρόσταξαν
«χτύπα! στην καρδιά!». Οι σιωνιστές εκπαιδεύουν στρατιωτικά τους
χρυσαυγίτες σε όρη και βουνά. Οι σιωνιστές τούς οργανώνουν σε
τάγματα βέβηλων επιθέσεων σε εβραϊκά νεκροταφεία. Οι σιωνιστές τούς
προμηθεύουν μαχαίρια, ρόπαλα, σιδερογροθιές. Οι σιωνιστές τούς
οδηγούν τηλεπαθητικά δίπλα στα ΜΑΤ, συμπολεμιστές τους στη μάχη
κατά των αντιφασιστών, που κι αυτοί «όργανα του σιωνισμού» είναι.
Οι σιωνιστές τούς έμαθαν να λατρεύουν τον μέγιστο εβραιοκτόνο
Αδόλφο, η καπηλική «αρχαιοελληνοτρία» του οποίου αρκεί ώστε οι
εγχώριοι εθνικοσοσιαλιστές να αδιαφορούν για τους εκατοντάδες
χιλιάδες νεκρούς Ελληνες της Κατοχής – τόση η «ελληνολατρία»
τους…
Με τέτοια συνωμοσιολογικά, που θα ήταν φαιδρά αν δεν
χρησιμοποιούνταν σαν ομίχλη απόκρυψης του εφιάλτη, επιχειρεί ο κ.
Μιχαλολιάκος να στήσει μια κάποια απολογία. Ποντάρει σε μία από τις
σταθερές της ελληνικής και γενικά της ευρωπαϊκής παράδοσης: στο
μίσος κατά των δαιμονοποιημένων Εβραίων. Ελπίζει ότι έτσι θα
περισώσει ένα σχηματισμό ο οποίος, εκτός από τα γνωρίσματα
εγκληματικής συμμορίας που πλέον του αποδίδονται και στη Βουλή, δεν
είναι απίθανο να αποδειχθεί ότι τυγχάνει και επιχείρηση,
θεμελιωμένη με βάση το δίκιο το νεποτισμού.
Πάντοτε προβλεπτικοί, λοιπόν, οι σιωνιστές (που όπως μάθαμε προχθές
από την «Ελεύθερη Ωρα» «έφτιαξαν τον καρκίνο» για να επικρατήσουν
παγκοσμίως), έλαβαν κάμποσες δεκαετίες πριν τα μέτρα τους ώστε το
επώνυμο του κ. Μιχαλολιάκου να φέρει προς εκνευρισμό και
απορρύθμισή του, και κατά σατανική σύμπτωση, δύο Εβραίους και έναν
Αρβανίτη: τον Μιχαήλ και τον Ηλία, αρβανιστί (και ελληνιστί πια)
Λιάκο. Είναι να σκας με τέτοιο σημάδεμα της μοίρας. Κι είναι να
ξαναδιαβάζεις όσα ευαίσθητα έγραψες προ ετών, στη «Διακήρυξη
Ιδεολογικών Αρχών» της Χ.Α., μήπως και παρηγορηθείς.
Γράφουν, λοιπόν, στο «Πιστεύω» τους ο αρχηγός και τα πρωτοπαλίκαρά
του (που «κράτησαν ανόθευτη τη φυλετική τους ψυχή κι έτσι μπορούν
ακόμα να λατρεύουν την Τιμή και το Αίμα», όπως αυτοπροσδιορίζονται
με τη σιγουριά κάποιου που μόλις βγήκε από αιματολογικό εργαστήριο
και κρατάει τα αποτελέσματα που βεβαιώνουν ότι το αίμα του είναι
της ομάδας Α Μακαρέζους θετικό (λόγω φιλοχουντισμού) και συγχρόνως
Α Ελλήνιους θετικότατο): «Ο Εβραίος είναι το εκφυλισμένο αποκύημα
αλλεπάλληλων επιμειξιών της φυλετικής πανσπερμίας. Παράσιτο της
πολιτιστικής ζωής αρχικά, εξελίχθηκε σε εθνικό και κοινωνικό
παράσιτο με την πάροδο του χρόνου. Ετσι, από αιώνες τώρα εισέδυσε
στον χώρο της πολιτιστικής δημιουργίας της Αρίας Φυλής, την Ευρώπη,
απομύζησε τον ιδρώτα των λαών της, για να καταστεί σταδιακά ο
απόλυτος ρυθμιστής της οικονομικής ζωής της. […] Οποτε το εβραϊκό
δηλητήριο μόλυνε τον ευρωπαϊκό κορμό σε κρίσιμες ιστορικές καμπές,
ο πολιτισμός μας γέννησε νόθα και εκτρωματικά τέκνα, γόνους της
επικατάρατης επιμειξίας. […] Ο Αγώνας μας εναντίον του
καπιταλισμού αφενός και του κομμουνισμού αφετέρου, αυτός ο
φαινομενικά διμέτωπος αγώνας, δεν είναι παρά ο αγώνας του
πολιτισμού μας εναντίον δύο από τα χίλια πρόσωπα του αιώνιου
εκμαυλιστή των υπέροχων αξιών του Ευρωπαίου δημιουργού: του Εβραίου
υπανθρώπου». Αυτά οι μεταμφιεσμένοι «εθνικιστές».
Και ποιος ο Φύρερ; Οι εθνικιστοσυγγραφείς μας προσχωρούν εδώ στον
ναζιλυρισμό: «Ισόθεος δημιουργός, καταυγάζει το πολιτιστικό μας
στερέωμα, ο υπέροχος υπερασπιστής των ακατάλυτων αξιών της φυλής
μας, ο θεμελιωτής, ενσαρκωτής και πρωτοπόρος ήρωας του
εθνικοσοσιαλισμού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ».
Ζητώ συγγνώμη που γίνομαι κομιστής φρικαλέων αποσπασμάτων, έκρινα,
ωστόσο, αναγκαία αυτή τη μεταφορά, γιατί αρκετοί ακόμα μένουν
οχυρωμένοι στο «ουκ οίδα». Οσοι, πάντως, έχουν γερά νεύρα θα βρουν
αυτήν την –κυριολεκτικά– φοβερή και τρομερή «Διακήρυξη» και πολλά
άλλα στοιχεία για την προϊστορία του νεοναζισμού στο βιβλίο του
Δημήτρη Ψαρρά «Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής» («Πόλις»,
2012).
Ιδού ωστόσο μια άλλη, πολύ πιο σοβαρή πλεκτάνη της Ιστορίας, ικανή
να εξαγριώσει τους εξαχρειωμένους εβραιοφάγους. Οι χρυσαυγίτες,
ξεφτέρια στη διαστρέβλωση, δηλώνουν λάτρεις της αρχαίας Σπάρτης,
λόγω της κρυπτείας, του Καιάδα και της ξενηλασίας. Τι τους φύλαξε,
όμως, η Ιστορία; Μια επιστολή. Μια επιστολή του Αρείου Α΄, βασιλιά
της Σπάρτης στα χρόνια 309-267 π.Χ. (ναι, ναι, του Αρείου, όχι
κάποιου Αρχέλαου ή Αγησίλαου) προς τον αρχιερέα των Εβραίων Ονία
Α΄. Το περιεχόμενό της στη γλώσσα των Εβδομήκοντα, από το βιβλίο
«Μακκαβαίων Α΄», που θεωρείται γνήσιο και ιστοριογραφικά ακριβές:
«Αρειος βασιλεύς Σπαρτιατών ιερεί μεγάλω χαίρειν. Ευρέθη εν γραφή
περί τε των Σπαρτιατών και Ιουδαίων ότι εισίν αδελφοί και ότι εισίν
εκ γένους Αβραάμ. Και νυν αφ’ ου έγνωμεν ταύτα, καλώς ποιήσετε
γράφοντες ημίν περί της ειρήνης υμών, και ημείς δε αντιγράφομεν
υμίν τα κτήνη υμών και η ύπαρξις υμών ημίν εστί, και τα ημών υμίν
εστί. Εντελλόμεθα ουν όπως απαγγείλωσιν υμίν κατά ταύτα». Και η
επίσημη μετάφραση: «Ο Αρειος, βασιλιάς των Σπαρτιατών, στέλνει
χαιρετισμούς στον αρχιερέα Ονία. Βρέθηκε γραμμένο για τους
Σπαρτιάτες και τους Ιουδαίους ότι είναι αδερφοί λαοί και ότι
κατάγονται και οι δύο από τον Αβραάμ. Τώρα λοιπόν που το
ανακαλύψαμε αυτό, γράψτε μας, παρακαλούμε, σχετικά με την ευημερία
σας. Εμείς σας απαντούμε γραπτώς ότι τα κτήνη σας και τα υπάρχοντά
σας είναι δικά μας και τα δικά μας είναι δικά σας. Και δίνουμε
εντολή στους απεσταλμένους μας να σας διαβεβαιώσουν για όλα αυτά
και προφορικά».
Αυτά ένας Αρειος, και δη Σπαρτιάτης, σε Εβραίους. Ε, αν είσαι
φιλολακεδαίμων και συγχρόνως εβραιοφάγος, είναι να σκας.
