Για πρώτη φορά συνάντησα τα «επιχειρήματα» των αποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών» στο καλυπτόμενο από το άσυλο προαύλιο του Πάντειου Πανεπιστημίου. Ηταν τρία αυγά, που με πέτυχαν στα πόδια. Τα πιτσιρίκια που καθοδηγούσε ένας τριαντάρης προφανώς ήταν πολύ συνεσταλμένα για να σημαδέψουν το πρόσωπο. Τα αυγά θεωρούνται πλέον μέρος της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών στα πανεπιστήμια· έτσι απάντησε ο «χώρος» σε μια γόνιμη συζήτηση για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Οταν στράφηκα να τους ρωτήσω «γιατί ρε παιδιά;», ο τριαντάρης με το παγωμένο βλέμμα με προειδοποίησε: «Φύγε! Φτηνά τη γλίτωσες! Φύγε!».
Η καθηγήτρια του Παντείου κ. Πέρσα Ζέρη πλήρωσε τις απόψεις της πιο ακριβά. Οι «αντιεξουσιαστές» σημάδεψαν καλύτερα: τα τρία αυγά την πέτυχαν. Οι επιτιθέμενοι δεν ήταν της σχολής· είχαν έρθει για να προστατεύσουν το άσυλο του πανεπιστημίου, από τις ιδέες των καθηγητών του.
Δεν ήρθαν να ακούσουν
Τη δεύτερη φορά που συνάντησα τα «επιχειρήματα» των αποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών» ήταν προχθές βράδυ σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε ο Φοιτητικός Ομιλος Προβληματισμού «Ελεύθερη Σκέψη» με θέμα «Η κουλτούρα της πολιτικής βίας». Μια ομάδα αποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών» αποφάσισε να δείξει στους φοιτητές με έργα τι είναι η «κουλτούρα της πολιτικής βίας», έκαναν δηλαδή κάτι σαν εργαστήριο μετά τις θεωρίες που ανέπτυξαν δύο εξέχουσες προσωπικότητες του αντιδικτατορικού αγώνα, ο Ολύμπιος Δαφέρμος και ο Δημήτρης Ψυχογιός.
Δεν ήρθαν να ακούσουν και να μιλήσουν. Καμιά 15αριά από αυτούς μπούκαραν ξαφνικά προς το τέλος της εκδήλωσης. Διέκοψαν τον καθηγητή κ. Νίκο Αλιβιζάτο που εκείνη τη στιγμή μιλούσε για το άρθρο μου υπέρ της ελευθερίας έκφρασης ακόμη και του Indymedia. Εψεξαν τους φοιτητές που τόλμησαν να καλέσουν σε χώρο πανεπιστημιακού ασύλου «έναν υπονομευτή του ασύλου σαν τον Μανδραβέλη». Το αστείο είναι ότι και αυτοί δεν ήταν φοιτητές. Μπουκάροντας στο άσυλο και προπηλακίζοντας τους ομιλητές, δήλωναν ότι βρίσκονταν εκεί για να το… προστατεύσουν.
Εσπρωξαν τους ομιλητές και πήραν ο μικρόφωνο. Διάβασαν ένα κείμενο που δεν άκουσε κανείς, διότι οι φοιτητές της αίθουσας αντέδρασαν με αποδοκιμασίες στην εισβολή. Δεν άκουσαν τη φοιτήτρια που φώναζε «αν θέλετε να μιλήσετε, να περιμένετε την σειρά σας». Πού να ήξερε η νεαρή ότι η «προάσπιση του ασύλου» δεν προηγείται μόνο των καλών τρόπων, αλλά και της θέλησης των φοιτητών να μιλήσουν.
Στο σχοινοτενές κείμενο με πολλά τσιτάτα περί «Δεκέμβρη ο οποίος συνεχίζεται» αντέδρασε ο κ. Ολύμπιος Δαφέρμος. «Κάτσε κάτω!», ήταν η επαναστατική απειλή. «Δεν είσαι στους αγώνες». Πού να ήξεραν οι πτωχοί τη γνώσει ότι μιλούσαν σε ένα μέλος της Συντονιστικής του Πολυτεχνείου, έναν άνθρωπο που υπερασπίστηκε το άσυλο και τη δημοκρατία απέναντι στα τανκς.
Στο indymedia
Οταν τέλειωσαν -αυτό που αργότερα αποκάλεσαν με προκήρυξή τους στο indymedia «παρέμβαση» – μου κόλλησαν τα δύο βασικά τους επιχειρήματα στη μούρη. Τα επιχειρήματά τους έσταζαν πολύ, αλλά ήταν ελάχιστα πειστικά. Οπως σχολίασε κάποιος στο indymedia, «O τύπος έχει γράψει τις άπειρες αθλιότητες και φιλοδωρείται μόνο με αυγά… και μόνο δύο. Αυτή είναι η ηθική ανωτερότητα του α/α χώρου;». Κάποιος άλλος σχολίασε με μεγαλύτερη επαναστατική θέρμη: «Ο Μανδραβέλης είναι ο τύπος που ‘γραψε τώρα τελευταία και κείμενο για το INDYMEDIA και το άσυλο… Ο τύπος είναι για μπάτσες χωρίς υπερβολές με τον κυνισμό που τον διακατέχει!! Πρέπει η Παλαβή Αριστερά, όπως λέει κι αυτός, να τον συναιτίσει».
Τρία θαυμαστικά: Οχι μόνο δεν κατάλαβε το κείμενο για το Indymedia, αλλά γράφει και το «συνετίσει» με «αι».
Φύγαμε από την σχολή όλοι μαζί και αγκαζέ, γιατί υπήρχε ο φόβος να μας περιμένουν έξω. «Από τη χούντα έχω να βγω έτσι από πανεπιστήμιο», σχολίασε η δημοσιογράφος κ. Αννα Δαμιανίδη. «Τότε, πιανόμασταν αγκαζέ για να μην μπορέσουν οι αστυφύλακες να συλλάβουν ή να χτυπήσουν κάποιον».
Βαθύτατη άγνοια
Τρία πράγματα πρέπει να σημειωθούν στην κατακλείδα αυτής της προσωπικής κατάθεσης. Το πρώτο είναι η βαθύτατη άγνοια αυτών των που κυκλοφορούν με τον μανδύα του «αντιεξουσιαστή». Τι στην ευχή; Ούτε την πρόσκληση δεν είχαν διαβάσει όταν έψεγαν ένα μέλος της συντονιστικής του Πολυτεχνείου ότι «δεν είναι στους αγώνες»; Το δεύτερο είναι η αντίδραση των φοιτητών στην «παρέμβαση». Υπήρξε τόση αποδοκιμασία κατά των «αντιεξουσιαστών» που κάποιος είπε στον σύντροφό του δίπλα: «Πάμε να φύγουμε. Το κοινό δεν είναι καλό». Το τρίτο είναι ότι επέμεναν, παρά το γεγονός ότι αντιλήφθηκαν ότι το «κοινό δεν είναι καλό». Η αντίδραση των παριστάμενων φοιτητών έδειξε ότι αυτό που αποκαλούν «παρέμβαση» ήταν εντελώς αντιπαραγωγικό. Οχι μόνο δεν μπόρεσαν να πείσουν κάποιον, αλλά αντιθέτως εξόργισαν και πιθανούς συμπαθούντες. Οπως έγραψε κάποιος πάλι στο Indymedia: «Ο Μανδραβέλης συμμετείχε σε μια συζήτηση για τον Δεκέμβρη και την αντι-βία, ακόμα και αν δεν μας αρέσουν αυτά που λέει θα έπρεπε να γίνει παρέμβαση, αφού πρώτα είχε ακουστεί η όποια άποψή του, με εκφώνηση κειμένου, μοίρασμα φυλλαδίων, μη βίαιη και με επιχειρήματα. Εκτος και αν δεν έχουμε πια επιχειρήματα, εκτός αν έχουμε πλέον μόνο αυγά…».
