Ολοι γνωρίζουν ότι τα συντριπτικώς περισσότερα απ’ όσα υποσχέθηκε το περασμένο Σάββατο (13.9.2014) στη ΔΕΘ ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν θα υλοποιηθούν. Είτε γιατί η γη που θα παραλάβει είναι «καμένη» είτε διότι οι διεθνείς συγκυρίες δεν θα το επιτρέψουν ή επειδή οι «αιθεροβάμονες» δεν κατάλαβαν καλά σε τι βάθος χρόνου θα υλοποιηθούν οι παροχές. Να σημειώσουμε ότι η λέξη «αιθεροβάμων» ήταν ένας ακόμη νεολογισμός που εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο ο Ανδρέας Παπανδρέου λίγο καιρό μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας του. Ετσι χαρακτήρισε όλους εκείνους «που επιμένουν να αμφισβητούν τη ρεαλιστική πολιτική του Κινήματος». Η υπογράμμιση είναι στο «ρεαλιστική»…
Μεγαλύτερο όμως πρόβλημα από τις υποσχέσεις της ΔΕΘ που δεν υλοποιούνται είναι οι άλλες, που υλοποιούνται. Είναι συνήθως υποσχέσεις που δεν έχουν άμεση δημοσιονομική επιβάρυνση και γι’ αυτό φαντάζουν ότι είναι χωρίς κόστος. Εμοιαζε να μην κοστίζει τίποτε η κατάργηση του «αμαρτωλού ΣΔΟΕ» που υποσχέθηκε ο κ. Κώστας Καραμανλής. Τον υλοποίησε, τα έσοδα του κράτους άρχισαν να αγκομαχούν και, μέχρι να φτιαχτεί το νέο ΣΔΟΕ (κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του παλιού), έγινε πάρτι με τη φοροδιαφυγή.
Κατά τον ίδιο τρόπο ήταν δημοσιονομικά ουδέτερη η υπόσχεση του κ. Γιώργου Παπανδρέου το 2009 για επίδομα αλληλεγγύης ύψους 1 δισ. ευρώ. Τα λεφτά προέρχονταν από μία έκτακτη φορολόγηση των πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων του τόπου, και δεν επιβάρυναν τον προϋπολογισμό. Τελικώς σκορπίστηκαν 500 εκατομμύρια, τα οποία, αν και δεν βγήκαν άμεσα από τα ταμεία του κράτους, έλειψαν από τις επιχειρήσεις τα επόμενα δύσκολα χρόνια. Να σημειώσουμε εδώ ότι το «σκορπίστηκαν» είναι κυριολεξία, διότι ένα κράτος που δεν ήξερε πόσους υπαλλήλους έχει φυσικά δεν μπορούσε να ξέρει ποιοι είχαν πραγματικά ανάγκη το επίδομα αλληλεγγύης, με αποτέλεσμα να διοχετευθεί και σε πολλούς έχοντες.
Επίσης δεν κόστιζε τίποτε στον κ. Σαμαρά να διακηρύσσει Σεπτέμβριο του 2011 ότι «τώρα φορολογούν εκτάκτως –για έκτη φορά– και τα ακίνητα! Ανεβάζουν τους φορολογικούς συντελεστές και δεν εισπράττουν φόρους. Κι ύστερα ανεβάζουν κι άλλο τους φορολογικούς συντελεστές και εισπράττουν… ακόμα λιγότερα». Αποτέλεσμα ήταν ο ΕΝΦΙΑ με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Γι’ αυτό μπορούμε από τώρα να στοιχηματίσουμε ότι απ’ όλες τις χουβαρνταλίδικες υποσχέσεις του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ οι μόνες που θα υλοποιηθούν εξ ολοκλήρου είναι όσες αφορούν τη δημιουργία νέων οργανισμών και κρατικών τραπεζών που θα είναι τα «εργαλεία υλοποίησης» όσων δεν πρόκειται να υλοποιηθούν. Είναι στη φύση του κράτους –και δη του ελληνικού– να δημιουργεί περισσότερη γραφειοκρατία από αποτελέσματα· να φτιάχνει περισσότερο κράτος από πρόνοια. Θα ιδρυθούν οι οργανισμοί με πολλά ταρατατζούμ (εγκαίνια, συνεντεύξεις, «λύνουμε σήμερα το πρόβλημα…» κ.λπ.). Θα διοριστούν κομισάριοι στα Δ.Σ., θα προσληφθούν ή θα μεταταχθούν υπάλληλοι να τους λειτουργήσουν και στο τέλος, εκτός από διαφθορά, θα αρχίσουμε να μετράμε ζημιές. Οχι μόνο οικονομικές, αλλά και τις άλλες, που αφορούν τη διάψευση των προσδοκιών. Το μόνο θετικό είναι ότι μια ακόμη γενιά θα μάθει ότι δεν αρμένιζαν στραβά στον κρατικό γιαλό όσοι προηγουμένως απέτυχαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ιδρύοντας νέους οργανισμούς.
