Τελικά, όλα είναι δυνατά για το υπουργείο Περιβάλλοντος. Ακόμα και το να εγκρίνει την ανέγερση ενός παραθεριστικού οικισμού 6.500 κατοίκων μέσα σε έναν υγρότοπο, αφού πρώτα καταργήσει το καθεστώς προστασίας του. Μόνη ελπίδα για τη διάσωση της τελευταίας παρθένας περιοχής του παράκτιου μετώπου της Πιερίας, διότι περί αυτής πρόκειται, είναι να μπλοκαριστεί και πάλι το έργο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως έχει συμβεί ακόμα δύο φορές τα προηγούμενα χρόνια στη βάση των ευδιάκριτων περιβαλλοντικών του παραβάσεων.
Η υπόθεση του παραθεριστικού οικισμού «Ολυμπιάδα» στην παραλία Κορινού στην Πιερία δεν είναι νέα. Τοπικοί παράγοντες την προωθούν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Με διαδοχικές αποφάσεις, το (πανίσχυρο τότε) ΥΠΕΧΩΔΕ θέσπισε ζώνη οικιστικού ελέγχου στην παραλιακή περιοχή και κατόπιν ενέκρινε την πολεοδομική μελέτη για τη δημιουργία του οικισμού «Ολυμπιάδα». Μόνο που το 59% της έκτασης του οικισμού βρίσκεται μέσα σε περιοχή Natura (ζώνη ειδικής προστασίας της ορνιθοπανίδας) και σε καταφύγιο άγριας ζωής (στα οποία γενικά απαγορεύεται η δόμηση). Και επίσης μεγάλο μέρος της επίμαχης περιοχής είναι υγρότοπος, που κατακλύζεται από νερό τον χειμώνα και «στεγνώνει» το καλοκαίρι.
Αγροτική έκταση στα χαρτιά
Η υπόθεση επανήλθε το 2011 με παράνομες διανοίξεις δρόμων μέσα στον υγρότοπο, τις οποίες σταμάτησε ο φορέας διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα – Αλυκής Κίτρους, στα όρια του οποίου βρίσκεται η επίμαχη έκταση. Στην υπόθεση παρενέβη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η Διεύθυνση Δασών Πιερίας εμφανίζει στα έγγραφά της την υγροτοπική έκταση ως αγροτική. Ομως ο χαρακτηρισμός μεγάλου τμήματος της έκτασης ως Καταφύγιο Αγριας Ζωής εμπόδιζε την οικοδόμησή του.
Την υπόθεση ανέλαβε να «απεμπλέξει» ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Νίκος Ταγαράς, υπογράφοντας το καλοκαίρι τον αποχαρακτηρισμό 4.000 στρεμμάτων! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρενέβη και πάλι, ζητώντας εξηγήσεις. Το γεγονός, όμως, δεν πτόησε το υπουργείο, που δεν διερεύνησε καν την υπόθεση καθώς γνώριζε εξαρχής τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα: όπως προκύπτει από την απόφαση έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων που υπεγράφη την προηγούμενη εβδομάδα, το Δημόσιο για πρώτη φορά αναγνωρίζει ότι η έκταση στην οποία θέλει να φτιάξει ένα χωριό 6.500 κατοίκων είναι στην ουσία ένας περιοδικά κατακλυζόμενος βάλτος.
Και πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει αυτή τη «λεπτομέρεια»; Εξαιρώντας το ένα τρίτο από τη ζώνη προστασίας της ορνιθοπανίδας (ΖΕΠ), που πρόκειται να τσιμεντοποιηθεί. Προβλέποντας διάφορα τεχνικά έργα όπως την κατασκευή τάφρων και τη δημιουργία αναχωμάτων 2 μέτρων. Ζητώντας να φυτευθούν στον κήπο των εξοχικών τοπικά είδη φυτών. Και ορίζοντας ότι δεν πρέπει να υπάρξουν ασφαλτοστρώσεις σε σημεία όπου δεν είναι απολύτως απαραίτητο. Αυτό βέβαια δεν εξυπηρετεί στην πραγματικότητα κάποιο περιβαλλοντικό στόχο (δεν μπορεί να μιλάει κανείς για μέτρα διατήρησης ενός υγρότοπου ή της ορνιθοπανίδας μέσα σε έναν κτισμένο οικισμό), αλλά το να μην πλημμυρίζει τον χειμώνα ο οικισμός.
Χαρακτηριστικό των συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή είναι ότι σε παρακείμενο μικρό παραθεριστικό οικισμό υπαλλήλων της ΔΕΗ, που βρίσκεται πάνω από τον υγρότοπο, οι αντλίες για την απάντληση των νερών από τα υπόγεια δεν σταματούν να λειτουργούν παρά μόνο το καλοκαίρι…
Κατά τα λοιπά, αν τελικά χτιστεί ο παραθεριστικός οικισμός, τότε η Πιερία θα αποχαιρετίσει το τελευταίο παρθένο κομμάτι της ακτογραμμής της.
