Φτάσαμε, λοιπόν, στην εβδομάδα που θα πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Παντού, βέβαια, κυριαρχεί το σκηνοθετημένο σκηνικό πόλωσης των δύο διεκδικητών της εξουσίας. Οι προεκλογικές μέρες περνούν με αλληλοκατηγορίες, ακραίους διαξιφισμούς, κενά συνθήματα χωρίς προτάσεις και σχέδια. Ολα αυτά δημιουργούν ένα τείχος αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Είναι αυτό που θέλουν οι δύο μονομάχοι. Να μην ζητήσουν οι πολίτες τις (ανύπαρκτες) προτάσεις τους για τα εθνικά οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, τα προβλήματα που χαράσσουν την καθημερινότητα όλων μας.
Τα κομματικά καφενεία της δεκαετίας του ’80 αναβιώνουν από την λαϊκίστικη Δεξιά και την παρωχημένη Αριστερά που επιχειρούν με όπλο την πόλωση και τον φανατισμό να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους. Από τη μία είναι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που εγκαθίδρυσαν το πελατειακό κράτος και τη διαφθορά, που πτώχευσαν τους πολίτες μέσω της υπερφορολόγησης και των άδικων οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, που υποβάθμισαν την ιατρική περίθαλψη και τη δικαιοσύνη, που γκετοποίησαν τους μετανάστες και γιγάντωσαν τις νεοναζιστικές συμμορίες. Και από την άλλη έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που κατασυκοφάντησε την ιδιωτική πρωτοβουλία, σαμποτάρισε ακόμα και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, ενίσχυσε τις συντεχνίες εις βάρος της κοινωνίας, επιτέθηκε στον εκσυγχρονισμό του δημόσιου πανεπιστημίου, γιγάντωσε την απαισιοδοξία του κόσμου και τον έκανε καχύποπτο ακόμη και προς την Ευρώπη και τις αξίες της.
Η μόνη ίσως αισιόδοξη νότα στο πολεμικό κλίμα των ημερών είναι η ωριμότητα που επιδεικνύει ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που αρνείται τις αυτοδυναμίες και «προκρίνει» συνεργασίες ως την πλέον ασφαλή λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Μοχλός σε αυτήν την προσπάθεια της κοινωνίας να εξασφαλίσει συνεργασίες και μεγάλες κοινωνικές συμφωνίες, είναι όπως εξελίσσονται τα πράγματα μόνο το «Ποτάμι». Ενα Κίνημα που ενώ εξασφαλίζει τη ριζική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, συνδέει τη χώρα με τις κυρίαρχες επιλογές της. Την Ευρώπη, το ευρώ και τις δυτικές αξίες της ιδιωτικής οικονομίας και του κοινωνικού κράτους. Το Κίνημά μας από τη πρώτη κιόλας μέρα που εκδηλώθηκε «μίλησε» για «μικρές και μεγάλες συμμαχίες του 51%» και καλλιέργησε την ανάγκη συνεννόησης και συνεργασίας των πολιτικών σχηματισμών. Η χώρα δεν έχει χρόνο, είπαμε, και προτρέψαμε όλους να αναζητήσουν άμεσα βιώσιμες λύσεις, χωρίς εμφυλιοπολεμικές ρητορείες. Σύνθεση και όχι ιδεολογικά στερεότυπα έχει ανάγκη η χώρα.
Η προσπάθειά μας απέδωσε καρπούς πρώτα απ’ όλα στο «Ποτάμι». Πολίτες με φιλοευρωπαϊκές ιδέες από τους χώρους της νεολαίας, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι πια εδώ μαζί μας. Οχι σαν συνιστώσες αλλά σαν μια ενιαία δύναμη αλλαγής. Με όλους αυτούς δουλέψαμε και παραγάγαμε τις δημοσιευμένες προτάσεις μας, που είναι άμεσα υλοποιήσιμες για όλα σχεδόν τα μείζονα προβλήματα της χώρας.
Οι πολίτες απαιτούν, μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, τα δημοκρατικά κόμματα να μην εγκαταλείψουν τη χώρα ακυβέρνητη, αλλά να κάνουν μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τους κακούς τους εαυτούς και να υιοθετήσουν τον πολιτικό πολιτισμό της συναίνεσης και της σύνθεσης. Και το «Ποτάμι» είναι εδώ για να παίξει τον ρόλο του εγγυητή της σταθερότητας της χώρας την επόμενη μέρα των εκλογών. Οι αμφιλεγόμενες ευρωπαϊκές θέσεις που προβάλλει συχνά το φαβορί των εκλογών μπορούν να ελεγχθούν μόνο από ένα ισχυρό «Ποτάμι» που θα αποτρέψει κάθε διάθεση εκτροπής από τις ιστορικές κεκτημένες ευρωπαϊκές όχθες της χώρας.
Και μπορεί οι σχολιαστές να αρέσκονται να αναφέρονται μόνο στον ιδρυτή του «Ποταμιού», όμως η πραγματικότητα είναι πλέον άλλη. Πρόσωπα αναγνωρισμένα, με πολύχρονη και πολυδιάστατη επαγγελματική καταξίωση, με δοκιμασμένες ηγετικές ικανότητες είναι πλέον το «Ποτάμι». Πρόσωπα που εγγυώνται ότι το Κίνημά μας μπορεί να έχει σημαντική συμβολή στη σύνταξη ενός πραγματικά πατριωτικού στρατηγικού σχεδίου δράσης της χώρας. Ηδη η «οικονομική ομάδα του “Ποταμιού”» έχει διαμορφώσει μια διαπραγματευτική στρατηγική που ικανοποιεί την κοινωνική ανάπτυξη της χώρας χωρίς όμως παράλληλα να προκαλεί τους δανειστές μας. Το «Ποτάμι» διαθέτει ανατρεπτικές ιδέες, μαζί όμως με συγκροτημένες λύσεις για όλα τα πιεστικά και ανοιχτά θέματα της κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας. Στόχος μας είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης από την τρόικα, η επίτευξη βιώσιμου χρέους, καθώς και η διασφάλιση κρίσιμων δεσμεύσεων στο εσωτερικό. Καμία αποδοχή «κουρέματος» ή περαιτέρω φορολόγησης καταθέσεων, αύξηση του κατώτατου μισθού ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ, δράσεις για τους ανέργους, επιδοτήσεις για την εκπαίδευσή τους και την ένταξή τους σε θέσεις εργασίας. Και βέβαια ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα στους συμπατριώτες μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας γιατί αποτελεί πολιτική ντροπή να μιλάμε για πλεονάσματα, αν δεν έχουμε νικήσει την πραγματική φτώχεια.
Η συντριπτική πλειονότητα της ηγετικής ομάδας και των υποψηφίων βουλευτών του «Ποταμιού» δεν έχει κομματικό παρελθόν, παρά μόνον σημαντικές επιστημονικές, επαγγελματικές και κοινωνικές περγαμηνές. Και μαζί με τα στελέχη που έχουν μόνο θετικό αποτύπωμα στην πολιτική δράση μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση του πολίτη με την πολιτική. Να δημιουργήσουμε μια νέα σχέση χωρίς εξαρτήσεις και συμφέροντα. Να ξαναστήσουμε, δηλαδή, μια σχέση που έχει ισοπεδωθεί από τα σκάνδαλα και τον σφιχτό εναγκαλισμό των απερχόμενων πολιτικών με τα συμφέροντα που θεωρούν τσιφλίκι τους τη χώρα.
Τέτοιες ώρες την επόμενη Κυριακή οι πολίτες θα έχουν αποφασίσει. Το πόσο μεγάλο θα είναι το «ναι» στην προσπάθεια εθνικής αναγέννησης, το πόσο μεγάλο θα είναι το ποσοστό του «Ποταμιού» θα καθορίσει την πορεία της χώρας. Το πόσοι άξιοι και άφθαρτοι άνθρωποι με δημιουργικές ιδέες θα μπουν στη νέα Βουλή θα κρίνει την τύχη των μαχών που έρχονται. Το «φράγμα» της οπισθοδρόμησης σπάει με ισχυρό «Ποτάμι».
Θα τα αλλάξουμε όλα, λοιπόν, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα;
* Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης είναι επικεφαλής του «Ποταμιού».
