Ας σκεφτούμε, λοιπόν, όχι μόνο τις 25, αλλά και τις 26 Ιανουαρίου. Τι θα υπάρχει τη μέρα εκείνη και προς τα πού θα πηγαίνει η χώρα. Προς τα πού θα τραβούν η οικονομία, η κοινωνία, τα εθνικά μας ζητήματα; Θα έχουμε σταθερότητα με την προοπτική μιας καλύτερης μέρας ή αστάθεια με αναβίωση των κινδύνων που -με τεράστιες θυσίες- ξεπεράσαμε;
Θα έχει η χώρα κάποιο σχέδιο πορείας ή θα βρεθεί στην καταχνιά και τη θολούρα; Θα έχουμε σιγουριά ή ανασφάλεια; Θα έχουμε πραγματική ή κάλπικη ελπίδα; Επειτα από πέντε χρόνια θυσιών, φτάσαμε στο τέλος των μνημονίων και είμαστε μόλις ένα βήμα από την επιστροφή στην κανονικότητα. Γυρίσαμε, ήδη, στην ανάπτυξη και άρχισε η μείωση της ανεργίας. Τίποτε, όμως, δεν είναι εύκολο. Οι κοινωνικές παρενέργειες της κρίσης δεν γιατρεύονται με κάλπικες υποσχέσεις και λόγια τ’ αέρα. Η αντιμετώπισή τους δεν γίνεται με ακάλυπτες παροχές και αντιγραφή του «λεφτά υπάρχουν». Ούτε με πειραματισμούς, που θα οδηγούσαν σε ρήξη με τους εταίρους μας, θα σταματούσαν τη χρηματοδότηση της χώρας, θα τίναζαν στον αέρα τις θυσίες που κάναμε και θα έσερναν τη χώρα εκτός της Ευρωζώνης. Υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις δεν μπορεί να παίζουν τη μοίρα του τόπου μας στα ζάρια.
Οι περιστάσεις απαιτούν στέρεα βήματα, που οδηγούν με σιγουριά στην έξοδο από την κρίση, στην οικονομική ανάκαμψη και στην κοινωνική ανασυγκρότηση. Απαιτούν να διασφαλίσουμε τα δημοσιονομικά αποτελέσματα που με τόσες θυσίες πετύχαμε, την έξοδο από το Μνημόνιο, την πιστοληπτική γραμμή για τη θωράκιση της πορείας μας, αλλά και τη ρύθμιση του χρέους σύμφωνα με την απόφαση των εταίρων μας. Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε στις δεσμεύσεις της και οι εταίροι μας υποχρεούνται να ανταποκριθούν στις δικές τους. Κι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με γνώση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Αμεση προτεραιότητα είναι η εδραίωση της σταθερότητας στη χώρα και της εμπιστοσύνης στην οικονομία μας. Είναι, ταυτόχρονα, η δημιουργία γόνιμου εδάφους για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο. Με αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τολμηρές αποκρατικοποιήσεις. Αλλά και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, που να φέρνουν νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις και νέες θέσεις δουλειάς. Μόνο έτσι μπορεί να αυξηθεί το εθνικό προϊόν, να υπάρξουν νέα έσοδα και να τονωθεί η απασχόληση. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει λύση στο πιο καυτό κοινωνικό πρόβλημα που είναι η ανεργία. Αλλά και τις δυνατότητες για αναβάθμιση της παιδείας και της υγείας.
Αυταπάτες στις κρίσιμες αυτές ώρες δεν μπορεί να υπάρχουν. Είναι ανάγκη να μην αγνοούμε ούτε τις ευκαιρίες ούτε τους κινδύνους που υπάρχουν μπροστά μας. Κι αυτό ισχύει τόσο για τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα όσο και για τα μεγάλα εθνικά μας ζητήματα. Για να τα επιτύχουμε όλα αυτά, πυξίδα μας πρέπει να είναι ο ρεαλισμός και η αλήθεια. Μακριά από παραμορφωτικούς λαϊκισμούς που ακυρώνουν την αποτελεσματικότητα κάθε εθνικής προσπάθειας. Μόνον η τόλμη της αλήθειας θα μας βγάλει οριστικά από την κρίση.
*Ο κ. Γ. Κουμουτσάκος είναι υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών.