Νομίζω ότι ακόμη και όσοι καλοπροαίρετα πιστεύουν πως θα είναι καλύτερα να επιστρέψουμε στη δραχμή αντί του μνημονιακού καθαρτηρίου, θα είναι ευχαριστημένοι αν, τελικά, αποφύγουμε αυτή την περιπέτεια. Εξάλλου, ο πραγματικός και άμεσος κίνδυνος δεν είναι να βγούμε από τη Ζώνη, αλλά να βουλιάξουμε στη μιζέρια της απόλυτης στασιμότητας εντός ευρώ.
Αυτό θα συμβεί εφόσον η κυβέρνηση επιλέξει την παύση πληρωμών προς τους εξωτερικούς δανειστές του κράτους. Το σενάριο βρίσκεται πλέον στον χαρτοφύλακα των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών. Πώς θα κριθούν οι πράξεις όσων αυτή την περίοδο χειρίζονται τα πράγματα, αν η χώρα περιέλθει σε καθεστώς μερικής πτώχευσης; Προφανώς, οι ακραίοι της άλλης πλευράς θα αντικαταστήσουν την Εξεταστική Επιτροπή, που θέλει να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με μια… Εκτελεστική Ομάδα!
Η πρωτοβουλία για την εξέταση όσων συνέβησαν μετά το 2009 είναι προφανώς ορθή. Η αντίληψη των πολιτών και, ακόμη χειρότερα, των πολιτικών έχει ναρκοθετηθεί από τέρατα και προκαταλήψεις.
Το Μνημόνιο δημιούργησε τους δικούς του μύθους. Δεν χρειαζόμαστε όμως μια ομάδα πολιτευτών που θα αναπαραγάγει τη μυθολογία του Μνημονίου. Ούτε, ακόμη χειρότερα, μια εισαγγελική πράξη του βουλευτηρίου, εναντίον «μνημονιακών» πολιτικών και τεχνοκρατών.
Είναι κρίσιμο να αποφύγουμε μια επιτροπή βουλευτών, που θα μετατρέψουν την κομματική τους ημιμάθεια σε κατηγορητήριο. Ούτε μια εξιστόρηση πράξεων υψίστου κρατικού συμφέροντος υπό το πέπλο της συνωμοσίας.
Η μετατροπή της διάσπαρτης «ψεκασμένης» μιντιακής αφήγησης σε επίσημο κρατικό-κυβερνητικό «στόρι» θα λειτουργήσει διχαστικά στον λαό, θα παρεμποδίσει τους πολίτες να αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό τις προοπτικές της χώρας και θα βλάψει οριστικά τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας.
Αντί της εξεταστικής και, σε κάθε περίπτωση, πριν απ’ αυτήν, όπως εδώ και πολύν καιρό πιστεύω, πρέπει να συγκροτηθεί μια Επιτροπή Σοφών. Χρειαζόμαστε μια τεχνικώς άρτια και καλά ζυγισμένη ανάγνωση της κατάστασης των πραγμάτων. Χρειαζόμαστε τη δική μας «Λευκή Βίβλο». Μια συστηματική ερμηνεία, που να αποτυπώσει την ελληνική σκοπιά σε όσα συνέβησαν.
Στη γραμμή αυτή βρίσκεται η πρόταση της Ντόρας Μπακογιάννη, την οποία διατύπωσε σε επιστολή της προς τους αρχηγούς των κομμάτων και την πρόεδρο της Βουλής. Ο πρωθυπουργός απάντησε ήδη θετικά. Υπάρχει ελπίδα ότι θα αποφύγουμε μια στημένη ενέργεια εμβάθυνσης του ήδη βαθέος διχασμού.
Υπάρχουν όμως προϋποθέσεις. Η πρώτη αφορά την επιλογή των προσώπων. Τα κόμματα συνηθίζουν να προτείνουν όσους πιστεύουν ότι θα επαναλάβουν όσα εκείνα κρίνουν συμβατά με τη «γραμμή».
Είναι βεβαίως αλήθεια ότι μεταξύ των οικονομολόγων υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές όμοιες με εκείνες της πολιτικής. Πρέπει, επομένως, να καλυφθεί ένα ευρύ φάσμα αντιλήψεων. Πρέπει επίσης να έχουν τεχνικές δεξιότητες και αντίληψη των διεθνών ισορροπιών. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι εκτός από σοφοί, οι άνθρωποι που θα επιλεγούν θα είναι και δίκαιοι κριτές.
Χρειαζόμαστε προσωπικότητες ικανές να περιγράψουν με ακρίβεια τις εξελίξεις. Κυρίως, όμως, να μπορούν να συνθέσουν και να διατυπώσουν τη συνισταμένη των πραγμάτων.
Τέλος, πρέπει τα κόμματα να υποσχεθούν ότι θα δημιουργήσουν το απαραίτητο κλίμα αποδοχής της σπουδαίας αυτής εργασίας. Ισως τελικά αυτό να είναι το δυσκολότερο. Γι’ αυτό άλλωστε ορισμένοι πολιτικοί στήνουν κάθε φορά που έχουν την ευκαιρία, δηλαδή την πλειοψηφία, επιτροπές που πυροβολούν τους αντιπάλους. Είναι σίγουροι ότι κανείς δεν θα σεβαστεί τα πορίσματά της, τα οποία σύντομα θα τα παρασύρει ο ρους των νέων γεγονότων.
