Είπε μια αλήθεια προχθές, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (15.6.2015), ο πρωθυπουργός: «Τώρα (σ.σ.: μετά πέντε μήνες) ξεκινά η πραγματική διαπραγμάτευση». Αυτό είναι αληθές, διότι μέχρι τώρα δεν γινόταν διαπραγμάτευση. Παιζόταν θέατρο για τους ιθαγενείς, που δυστυχώς το παρακολουθούσαν και στο εξωτερικό. Να θυμηθούμε ότι η προηγούμενη «διαπραγμάτευση» ξεκίνησε με τη θέση ότι «δεν θέλουμε τη δόση, αλλά μόνο χρόνο» (Βαρουφάκης); Κέρδισαν πέντε μήνες, αλλά εξακολουθούν να θέλουν τη δόση. Ξεχνιέται ότι η πρώτη συμφωνία –αυτή που με κόπους και βάσανα επιτεύχθηκε την 20ή Φεβρουαρίου– χαρακτηρίστηκε από τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη «ένα παλιόχαρτο»; «Μέχρι τώρα ήμασταν στις Βρυξέλλες και τσακωνόμασταν για κάτι παλιόχαρτα, γιατί παλιόχαρτα ήταν…». Ξεχνιέται η ιδιοφυής σύλληψη Φλαμπουράρη ότι «το χρέος είναι αέρας και με αέρα θα πληρώσουμε»;
Πραγματικά, λοιπόν, έως τώρα δεν γινόταν διαπραγμάτευση, διότι η κυβέρνηση σκηνοθετούσε το θέατρο του παραλόγου. Η διαπραγμάτευση προϋποθέτει κάποια προετοιμασία. Οχι μόνο για θέματα τακτικής, αλλά για τους στόχους, ή έστω οριοθέτηση ενός λογικού εύρους μεγίστου κι ελαχίστου εκείνων που θέλουμε να πετύχουμε. Η κυβέρνηση, όμως, δεν είχε ποτέ ξεκάθαρους στόχους τι θέλει να κερδίσει από τα σούρτα-φέρτα στις Βρυξέλλες, στη Ρίγα κι αλλαχού. Βλέπετε, οι ξεκάθαροι στόχοι θέλουν δείκτες και αριθμούς, αυτούς που το, κατά Βαρουφάκη, «αριστερό τσούρμο» απεχθάνεται· τα θεωρεί κάτι σαν τα «σημεία του αντίχριστου» νεοφιλελευθερισμού. Η κυβέρνηση προέταξε στη διαπραγμάτευση τη ρευστή έννοια της «αξιοπρέπειας». Πώς το είπε ο κ. Βαρουφάκης; «Οι Ελληνες δεν θέλουν λεφτά και δουλειές. Θέλουν την αξιοπρέπειά τους»; Ακριβώς έτσι…
Μόνο που η «αξιοπρέπεια» δεν είναι ακριβής επιστήμη. Ελεγε, για παράδειγμα, ο κ. Βαρουφάκης ότι «συμφωνούμε με το 70% των στόχων του μνημονίου». Εσχιζε τα ιμάτιά της η Αριστερή Πλατφόρμα και ο κ. Τσίπρας προσπαθούσε να συμβιβάσει τα πράγματα: «να τ’ αφήσω στο 50%;». Συμφωνούσε η ελληνική ομάδα σε τρία πράγματα στο Brussels Group και μόλις αυτά διέρρεαν, ξεκινούσε η κολοκυθιά της «αξιοπρέπειας». «Μα είναι “αξιοπρέπεια” τώρα να πάει ο ΦΠΑ των νήσων στο 23%;». «Αμ, πόσο να πάει;» «Να πάει στο 13%» έλεγε η μία συνιστώσα. «Και γιατί παρακαλώ να πάει στο 13%;», ρωτούσε η συνιστώσα νήσων. «Αμ, πόσο να πάει;». «Να πάει στο μηδέν τοις εκατό», έλεγαν οι υπερεπαναστάτες που σιτίζονται χρόνια από τη διακίνηση εξεγέρσεων στα Εξάρχεια.
Το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι οι ιδεοληψίες της. Αυτές προϋποθέτουν, τουλάχιστον, να έχει έστω κάποια ιδέα. Το βασικό πρόβλημά της είναι η προχειρότητα. Επειδή ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας με τα ψέματα, νόμιζαν ότι και θα κυβερνήσουν με τα ψέματα. Ο κ. Τσίπρας ήλπιζε ότι, όπως κατάφερε να κρατήσει ισορροπίες στο κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο», θα μπορούσε να διαχειριστεί την πολύπλοκη πραγματικότητα της διακυβέρνησης διά του φλαμπουράρειου «έλα μωρέ, τώρα…».
Η κυβέρνηση οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή για πολύ πιο πεζούς λόγους, απ’ ό,τι κάποιοι φαντάζονται κι άλλοι φοβούνται. Απλώς, δεν είχε προετοιμαστεί για το παραμικρό. Ούτε καν για μια πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο. Πόσο, δε, μάλλον τη χρεοκοπία μιας χώρας…
