Για μια κοινωνία που διδάσκεται την ιστορία της αποστηθίζοντας κακογραμμένες σελίδες σχολικών εγχειριδίων το δημοκρατικό πολίτευμα θεωρείται δεδομένο. Με τον ίδιο τρόπο που πολλοί πιστεύουν ότι το ηλεκτρικό ρεύμα βγαίνει από την πρίζα, το νερό από τη βρύση, και το Wi Fi από τη συσκευή του κινητού. Είναι κάτι σαν φυσικό πάρκο που αρδεύεται από μόνο του. Πόσοι θυμούνται, και πόσοι γνωρίζουν, ότι η δικτατορία των συνταγματαρχών δεν ήταν η εξαίρεση σε μια χώρα που απολάμβανε τη δημοκρατία όπως το καλοκαίρι στην αμμουδιά, αλλά ένα ακόμη απόκτημα στην πλούσια συλλογή εκτροπών, πραξικοπημάτων και εμφυλίων καταστροφών του σύγχρονου ελληνισμού; Και πόσοι θυμούνται ότι η ένταξη της χώρας στην Ευρώπη έγινε κατά μείζονα λόγο για να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλίδα στις δημοκρατικές αντοχές της χώρας;
«Στην Ελλάδα γεννήθηκε η δημοκρατία». Η αμάθεια της πολιτικής τάξης μπορεί να συγκριθεί μόνον με την αξιοπιστία της. Η δημοκρατία δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Αθήνα και επειδή ακριβώς ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας δεν ανεχόταν αυτή τη δημοκρατία της κήρυξε τον πόλεμο που μετά από τρεις δεκαετίες οδήγησε στην καταστροφή της. Ο Βενιζέλος μετέφραζε Θουκυδίδη, όμως οι τωρινοί δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν όπως δηλώνουν περίλυποι, επειδή οι προσπάθειές τους για τη σωτηρία της χώρας τούς στέρησαν τη μόνη απόλαυσή τους, την ανάγνωση (χαχά!). Με αποτέλεσμα, ο ηγέτης της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ να νομίζει πως ο Πούτιν ηγείται της Σοβιετικής Ενωσης και όσα κυκλοφορούν περί πτώσεως του Τείχους του Βερολίνου είναι καπιταλιστική προπαγάνδα. Εξάλλου τη χρονιά που έπεσε το Τείχος, αν δεν κάνω λάθος, ο κ. Τσίπρας εντάχθηκε στις δυνάμεις της ΚΝΕ.
Τι είναι η Ευρώπη μας; Μάθημα πατριδογνωσίας στους ευρωπαϊστές πολιτικούς μας. Και πώς έπειτα από πέντε χρόνια κρίσης τα οποία τα αξιοποίησαν για να μας πείσουν ότι είναι απλώς δικαστικοί κλητήρες των Ευρωπαίων δανειστών θα πείσουν τώρα το χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι αυτή η γραφειοκρατία που πάσχει από ελεφαντίαση είναι κάτι παραπάνω από ένα τεράστιο γραφείο με δαιμόνιους λογιστές; Στα προηγούμενα χρόνια, την Ευρώπη τη θυμόμασταν μόνον για τα προβλήματα με τα Σκόπια, για την Τουρκία και για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Α, θα το ξεχνούσα. Υπάρχει και το πρωτάθλημα του 2004. Διότι είμαστε πρωταθλητές.
Πώς γεννήθηκε η δημοκρατία στην Ευρώπη; Μα με τη γαλλική επανάσταση. Και η Αγγλία, η μακροβιότερη σύγχρονη δημοκρατία; Με τις αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις. Ναι, αλλά οι Αγγλοι δεν έκοψαν κεφάλια στην γκιλοτίνα κι αυτό δεν βοηθάει την ταύτιση των δημοκρατικών με τα επαναστατικά αισθήματα. Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να έχει το μόνο κοινοβουλευτικό νεοναζιστικό κόμμα; Και το τελευταίο κομμουνιστικό του πολιτισμένου κόσμου; Ας όψονται οι υποτιθέμενοι ευρωπαϊστές που φρόντισαν να μεταφράσουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό στο ελληνικό επιδοτούμενο σκυλάδικο. Τα παιδιά μαθαίνουν για τη Ρούμελη, η υποτιθέμενη διανόηση θεωρεί πρόοδο τη λέξη «συνωστισμός» στη Σμύρνη, αλλά κανείς δεν τους μιλάει για τους θρησκευτικούς πολέμους απ’ τους οποίους γεννήθηκε ο διαφωτισμός. Αν μη τι άλλο η Ευρώπη, με όλες της τις αναπηρίες, μας διδάσκει μία τέχνη: πώς να χτίζεις μέσα στα ερείπια.
Το ανιστόρητο συναίσθημα είναι πιο επικίνδυνο απ’ τις στρεβλές πολιτικές.
