H αύξηση των κατώτατων μισθών δεν συνιστάται στη σημερινή συγκυρία, καθώς οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας, ενώ δεν συμβάλλει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, κάτι που μπορεί να φέρουν μόνον οι επενδύσεις και η αύξηση της παραγωγικότητας.
Αυτό είναι το κεντρικό συμπέρασμα μελέτης που δημοσιεύει το Οικονομικό Δελτίο της Τράπεζα της Ελλάδος και η οποία εκπονήθηκε από τον κ. Κώστα Ν. Κανελλόπουλο, με στόχο να εντοπισθούν οι επιδράσεις των ελάχιστων μισθών στους μισθούς και στην απασχόληση.
Από τη μελέτη συνάγεται ότι, στη σημερινή συγκυρία με την ιδιαίτερα υψηλή ανεργία, για την πολιτική απασχόλησης ως πρώτη προτεραιότητα, θα πρέπει να ιεραρχείται η δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης με τον σημερινό ελάχιστο μισθό, μέσω της ενθάρρυνσης των επενδύσεων και των προσλήψεων, παρά η άμεση βελτίωση της θέσης των χαμηλόμισθων μέσω της δραστικής αύξησης του ελάχιστου μισθού, αφού διαφαίνεται ότι η εργασία των τελευταίων σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα γινόταν επισφαλέστερη.
Επίσης, προκύπτει ότι οι ελάχιστες αμοιβές αφορούν αξιόλογο ποσοστό εργαζομένων, ιδιαίτερα σε συγκεκριμένους κλάδους και στις μικρές επιχειρήσεις (απασχόληση κάτω από 10 άτομα), ενώ εκτιμάται ότι επηρεάζουν σημαντικά και τους μέσους μισθούς τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Συνεπώς, για να είναι οικονομικά βιώσιμες και κοινωνικά αποτελεσματικές οι όποιες αυξήσεις των ελάχιστων αμοιβών, θα πρέπει να είναι εναρμονισμένες με τις αυξήσεις στην παραγωγικότητα και στις μέσες αμοιβές εργασίας.
Επιπλέον, εκτιμάται ότι οι αυξήσεις των ελάχιστων μισθών μειώνουν την απασχόληση και για τα δύο φύλα. Συγκεκριμένα, η εκτιμώμενη ελαστικότητα απασχόλησης ως προς τον ελάχιστο σχετικό μισθό υπολογίζεται σε περίπου -0,17.
Ο ελάχιστος μηνιαίος μισθός μειώθηκε στα μέσα Φεβρουαρίου 2012 κατά 22% και από 751,4 ευρώ κατήλθε στα 581,1 ευρώ, όπου και παραμένει. Αυτή η δραστική μείωση έγινε αφού η ανεργία από 10,5%, το τέταρτο τρίμηνο του 2009, εκτινάχθηκε στο 20,9%, το τέταρτο τρίμηνο του 2011, ενώ η απασχόληση την ίδια διετία μειώθηκε κατά σχεδόν 14%. Η δε χώρα, λόγω του τότε δημοσιονομικού εκτροχιασμού και της κρίσης δημόσιου χρέους, από τον Μάιο του 2010 εντάχθηκε σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής μέσω συμφωνίας αφενός της Ελλάδας και αφετέρου του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία επέβαλε άμεσες δραστικές μειώσεις των μισθών στο Δημόσιο και των συντάξεων, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι μέσες αποδοχές το 2010 στο Δημόσιο κατά 7,7% και στον μη τραπεζικό ιδιωτικό τομέα κατά 2,9%. Οι αντίστοιχες μειώσεις το 2011 περιορίστηκαν στο 0,5% στο Δημόσιο και σε 1,7% στον ιδιωτικό τομέα, και μόνο αργότερα, το 2012 και 2013, μετά την τότε μείωση των ελάχιστων μισθών και τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ακολούθησε μεγαλύτερη πτώση των μέσων μισθών κατά 6,5% κατ’ έτος.
