Τζόελ Μίλμαν: Μια «ένεση» που θα σώσει την Ευρώπη

Τζόελ Μίλμαν: Μια «ένεση» που θα σώσει την Ευρώπη

3' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια διαφορετική διάσταση της ροής προσφύγων και οικονομικών μεταναστών προς την Ευρώπη, αυτή των ευκαιριών που προσφέρει μακροπρόθεσμα και όχι των αντιδράσεων που προκαλεί βραχυπρόθεσμα, καταθέτει μιλώντας στην «Κ» ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΙΟΜ), Τζόελ Μίλμαν. Επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι μέσα στα επόμενα χρόνια «η Ευρώπη θα χρειασθεί εκατομμύρια νεαρούς εργαζόμενους οι οποίοι με τους φόρους που θα καταβάλλουν θα χρηματοδοτούν τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει τα ευρωπαϊκά κράτη προς τους συνταξιούχους και στις οποίες στην πορεία θα αδυνατούν να ανταποκριθούν καθώς οι υφιστάμενες δομές δεν παράγουν τα αναγκαία κονδύλια».

Η προσέγγιση ίσως ηχεί αιρετική, ωστόσο αντανακλά την πραγματικότητα. Παρά τη δυσφορία πολλών Ευρωπαίων, η οποία καταγράφεται και σε δημοσκοπήσεις όπως αυτές που καταγράφουν το πολιτικό κόστος που έχει υποστεί η Αγκελα Μέρκελ, λίγοι αμφισβητούν την ουσία της διαπίστωσης η οποία είναι άλλωστε απόρροια οικονομετρικών αναλύσεων. «Πολλοί σημαντικοί οικονομολόγοι έχουν κάνει τους σχετικούς υπολογισμούς και καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα» σημειώνει ο κ. Μίλμαν.

Αναγνωρίζοντας το δύσκολο πολιτικό περιβάλλον που δημιουργεί η είσοδος στις κοινωνίες των ευρωπαϊκών κρατών μεγάλου αριθμού ανθρώπων από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, σπεύδει να εκθειάσει την Γερμανίδα καγκελάριο, όπως άλλωστε πράττουν και πολλοί άλλοι στη διεθνή κοινότητα, συχνά και από την άλλη πλευρά του ιδεολογικού φάσματος. «Σε πολιτικό επίπεδο η Αγκελα Μέρκελ ήταν η πρώτη που αντιλήφθηκε αυτή την πραγματικότητα, και την αγκάλιασε ως βασική παράμετρο μιας μακροοικονομικής λύσης καθως ξαφνικά παρουσιάζεται μια εξαιρετική ευκαιρία να ενσωματώσει η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες στους πληθυσμούς τους μεγάλο αριθμό νέων εργαζομένων που μπορούν να παράγουν και να συμβάλουν στη δυναμική της ευρωπαϊκής οικονομίας».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει συλλέξει ο οργανισμός και δημοσιεύονται σε εκθέσεις του, η γήρανση του πληθυσμού και οι δημογραφικές πιέσεις αυξάνουν τις ελλείψεις στο εργατικό δυναμικό των χωρών της ΕΕ. Η πραγματικότητα αυτή και οι μακροπρόθεσμες δημογραφικές τάσεις συγκλίνουν προς μια αυξανόμενη ανάγκη μεταναστευτικών εισροών σε συγκεκριμένους τομείς και στα δυο άκρα της αγοράς εργασίας, από επιστήμονες ώς απλούς εργάτες. «Χωρίς μετανάστευση το εργατικό δυναμικό της Δυτικής Ευρώπης θα μειωθεί κατά 50 εκατομμύρια μέχρι το 2050, ενώ ακόμη και με το σημερινό επίπεδο εισροών, θα υπάρξει μείωση πάνω από 30 εκατομμύρια». Καθίσταται σαφές πως χωρίς την ένεση νέου «αίματος» φαντάζει δύσκολο ως αδύνατο να αποκατασταθεί η ισορροπία ανάμεσα στις κοινωνικές παροχές που υπόσχονται οι κυβερνήσεις και τους πόρους που απαιτούνται για τη χρηματοδότησή τους.

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οι μετανάστες στηρίζουν το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, δεν το επιβαρύνουν. Σύμφωνα με έρευνα του ιδρύματος Bertelsmann, το 2012 στη Γερμανία οι μετανάστες συνεισέφεραν κατά μέσο όρο 3.300 ευρώ. Παράλληλα, είναι γνωστό πως όταν η μεταναστευτική πολιτική μιας χώρας διαχωρίζεται από την πραγματικότητα στην αγορά εργασίας, στην πορεία η προσφορά καλύπτει τη ζήτηση μέσα από ανεξέλεγκτες και παράνομες ροές όπως αυτές που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη.

«Ολοι αναγνωρίζουν το μέγεθος του προβλήματος. Η διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, οι οποίες δεν πρόκειται να εξανεμισθούν ξαφνικά, απαιτεί πολύ δημιουργική σκέψη», λέει ο κ. Μίλμαν και προσθέτει: «Ηγέτες, κυβερνήσεις και κοινωνίες πρέπει να προχωρήσουν πολύ πέρα από την ιδέα των συνοριακών ελέγχων και του πως σταματάμε τη ροή σε κάποια σύνορα. Αυτό όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά τα δημογραφικά στοχεία δείχνουν ότι μάλλον επιδεινώνει το πρόβλημα».

Τονίζει, δε, ότι «το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην Ευρώπη. Η Ιαπωνία έχει το δικό της δημογραφικό παζλ. Είναι μάλλον πολιτισμικά δύσκολο να ζητήσεις από τους Ιάπωνες να δεχθούν εκατομμύρια Σύρους, αλλά και η δική τους δημογραφική κατάσταση είναι πολύ άσχημη, θα έλεγα χειρότερη».

Κάνοντας ουσιαστικά έκκληση για πιο θετική υποδοχή των μεταναστών, ο κ. Μίλμαν επικαλείται το παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής «όπου άνθρωποι που πήγαν εκεί πριν από έναν αιώνα, από την Συρία, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την Παλαιστίνη, συνεισέφεραν και τελικά πρωταγωνίστησαν στην κοινωνική και οικονομική ζωή των χωρών αυτών. Από τους κόλπους αυτών των μεταναστών προήλθαν αρκετοί πρόεδροι και σημαντικοί επιχειρηματίες».

Η μεγαλύτερη πρόκληση σήμερα για την Ευρώπη αφορά την ταυτότητα και εικόνα που έχουν οι πολίτες της μετά από πέντε αιώνες στη διάρκεια των οποίων από τις χώρες τους έφευγαν μετανάστες, ενώ τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια ο ρόλος αυτός ανατρέπεται και η Ευρώπη γίνεται μια περιοχή στην οποία εισρέουν άνθρωποι από άλλες περιοχές του πλανήτη. «Οι Ευρωπαίοι ήταν συνηθισμένοι να βλέπουν δικούς τους που ήταν φτωχοί να φεύγουν για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε άλλες περιοχές, και τώρα καλούνται να κάνουν το αντίστροφο, να υποδεχθούν ‘ξένους’ και να συμβάλουν στην ευημερία τους» λέει ο κ. Μίλμαν και τονίζει ότι σε ό,τι αφορά αυτή την πτυχή η Ευρώπη μπορεί να διδαχθεί από την Αμερική όπου ιστορικά υπάρχει μια συνεχής ροή μεταναστών.

Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με την Ελλάδα, για την οποία ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης ήταν ξεκάθαρος: «Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να κατηγορήσει την Ελλάδα. Ισως να υπάρχουν κάποια κενά σε επιμέρους ζητήματα, αλλά η όλη συμπεριφορά των Ελλήνων είναι εκπληκτική. Είμαστε υπερήφανοι για την Ελλάδα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή