Με τον νόμο FATCA του 2010, οι ΗΠΑ κατόρθωσαν να σπάσουν τις αντιστάσεις των ελβετικών τραπεζών και να φορολογήσουν τις καταθέσεις Αμερικανών σε όλο τον κόσμο. Καταρτίζοντας δημόσιο μητρώο πραγματικών δικαιούχων εταιρειών, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον υποστηρίζει πως η χώρα του βρίσκεται στην πρωτοπορία της διαφάνειας. Αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία για την ανταλλαγή πληροφοριών ως προς τις εικονικές εταιρείες μεταξύ πέντε ευρωπαϊκών χωρών, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε εμφανίζει τη Γερμανία ως υπέρμαχο της φορολογικής δικαιοσύνης.
Αν όμως οι ισχυρότερες χώρες του κόσμου υποστήριζαν πράγματι τον «παροπλισμό» των φορολογικών παραδείσων, αυτοί ούτε θα υπήρχαν ούτε θα γιγαντώνονταν. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γερμανία διαδραματίζουν καίριο ρόλο στη διατήρηση του καθεστώτος μυστικότητας που ευνοεί τη διαφθορά, διευκολύνει κλεπτοκρατικά καθεστώτα ανά τον κόσμο, βοηθά τις πολυεθνικές εταιρείες να αποκτήσουν άδικο πλεονέκτημα και διευρύνει τις ανισότητες.
Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από τις εμπεριστατωμένες μελέτες του Δικτύου για τη Φορολογική Δικαιοσύνη (taxjustice.net), το οποίο δημοσιεύει κάθε χρόνο κατάταξη των φορολογικών παραδείσων.
Σύμφωνα με την κατάταξη αυτή, το 20% των παγκόσμιων offshore δραστηριοτήτων πραγματοποιείται στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 17% στη Βρετανία και το 6% στη Γερμανία. Αν συνυπολογιστούν οι δραστηριότητες στο δίκτυο βρετανικών κτήσεων και εδαφών, όπως οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι και τα Νησιά Κέιμαν, η Βρετανία εκτοξεύεται στην πρώτη θέση.
Η αμφισημία της στάσης τους μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Από τη μία πλευρά λαμβάνουν κάποια μέτρα για να προστατέψουν τη φορολογική τους βάση –όπως π.χ. έκαναν πρόσφατα οι ΗΠΑ, απαγορεύοντας στην Pfizer να μεταφέρει την έδρα της για φορολογικούς λόγους στην Ιρλανδία– και από την άλλη ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους σε κεφάλαια αγνώστου ταυτότητας, διαγκωνιζόμενες για το ποια θα προσφέρει περισσότερη μυστικότητα και λιγότερους φόρους.
Πάνω από 100 χώρες έχουν προσχωρήσει στα κοινά πρότυπα του ΟΟΣΑ για την ανταλλαγή πληροφοριών ως προς τους δικαιούχους λογαριασμών, αλλά οι ΗΠΑ συνεχίζουν να αντιστέκονται, προστατεύοντας την πολιτεία του Ντέλαγουερ και άλλους αμερικανικούς φορολογικούς παραδείσους. Στη Βρετανία, το μητρώο δικαιούχων που θα εφαρμόσει ο Κάμερον δεν αφορά το δίκτυο των βρετανικών φορολογικών παραδείσων, οι οποίοι υψώνουν υπερήφανοι τη βρετανική σημαία και τοποθετούν το προφίλ της βασίλισσας στα γραμματόσημά τους, όμως κατά τα άλλα έχουν υποτίθεται την αυτονομία να αποφασίζουν ότι δεν θα καταρτίσουν μητρώο. Στη δε Γερμανία, τα περιουσιακά στοιχεία ξένων που αποδίδουν τόκους χωρίς να φορολογούνται υπολογίστηκαν από τον ερευνητή Μάρκους Μάιντσερ στα 2,5 – 3 τρισεκατομμύρια ευρώ. Εξαιτίας των οξύτατων πολιτικών επιπτώσεών της, η συζήτηση αυτή δεν αφορά μόνο τους ειδικούς – γι’ αυτό και το βιβλίο του Μάιντσερ, «Steueroase Deutschland, γιατί σ’ εμάς πολλοί πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους», είναι το πρώτο σε πωλήσεις βιβλίο οικονομίας στη Γερμανία.
