Μια επιλογή από τις ελληνικές εκδόσεις των τελευταίων μηνών.
Προτάσεις ξένης πεζογραφίας
Οκτώ χρόνια μετά την απόφαση του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας να βάλει τέλος στη ζωή του, ένα μυθιστόρημά του μεταφράζεται πρώτη φορά στη γλώσσα μας – είχαν προηγηθεί δύο συλλογές διηγημάτων κι ένα δοκιμιακό κείμενο. Το «Η σκούπα και το σύστημα» (Κριτική) κυκλοφόρησε το 1987 και ήταν το πρώτο μυθιστόρημα αυτού του πολύ ιδιαίτερου ανθρώπου που στη σύντομη ζωή του πρόλαβε να επηρεάσει καθοριστικά τη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο Γουάλας χρησιμοποιεί μια σειρά κρίσεων στη ζωή μιας νεαρής κοπέλας για να μιλήσει για την ποπ κουλτούρα, το παρόν, την Αμερική, τον Βίτγκενσταϊν αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Ενα απαιτητικό αλλά απολαυστικό κείμενο, που διαβάζεται με την ελπίδα ότι θα δούμε σύντομα μεταφρασμένη και την υπόλοιπη βιβλιογραφία του.
Αντίθετα με τον Γουάλας, πολυμεταφρασμένος και πολυδιαβασμένος (και στη χώρα μας) είναι ο Φίλιπ Ροθ, ο οποίος μπορεί να έχει σταματήσει να γράφει (και να εμφανίζεται δημόσια), αλλά η βιβλιογραφία του προσφέρεται ακόμα για εξερεύνηση: το «Τότε που ήταν καλό κορίτσι» (Πόλις) γράφτηκε το 1967 και κυκλοφόρησε στα ελληνικά τώρα, με τον Ροθ, στα πρώτα του βήματα, να σκιαγραφεί τις συντηρητικές δομές της αμερικανικής κοινωνίας – δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε η «απογείωση» του σπουδαίου συγγραφέα με το «Σύνδρομο Πορτνόι». Παλιότερα γραμμένο (1988) είναι και το «Η αγάπη μιας καλής γυναίκας» (Μεταίχμιο) της Αλις Μονρό, της Καναδής νομπελίστριας που χαρίζει στο ελληνικό κοινό άλλη μια συλλογή έξοχων διηγημάτων, από αυτά που εισβάλλουν διακριτικά αλλά σε βάθος στις ζωές των καθημερινών ανθρώπων. Καινούργιο βιβλίο και από τον μεγάλο Ιρλανδό Τζων Μπάνβιλ: ένας καταξιωμένος ζωγράφος (αλλά και κλέφτης, από χόμπι) μας διηγείται τη ζωή του. Η «Μπλε κιθάρα» (Καστανιώτη) είναι άλλη μια απόδειξη ότι η μαεστρία της γραφής του Μπάνβιλ είναι αξεπέραστη.
Συνεχίζουμε την περιήγηση στη σύγχρονη ξενόγλωσση πεζογραφία με τον Αυστραλό Πίτερ Κάρεϊ, νικητή (δις) του βραβείου Booker, ο οποίος γράφει για την ιδεολογία και το κατεστημένο, τις κοινωνικές συγκρούσεις και τον ηλεκτρονικό ακτιβισμό, για την εποχή μας που «ξεχνάει», για έναν περιθωριοποιημένο αριστερό δημοσιογράφο και μια νεαρή χάκερ, για την Αυστραλία. Το «Χωρίς μνήμη» (Ψυχογιός) είναι ένα μοντέρνο μυθιστόρημα, γεμάτο προβληματισμό και μια δυνατή και γρήγορη πλοκή. Πολύ διαφορετικά γραμμένο και εστιασμένο στην άλλη άκρη του κόσμου, τη Χιλή, αλλά ταυτόχρονα με έναν αντίστοιχο προβληματισμό, είναι το «Τρόποι να γυρίζεις σπίτι» (Ικαρος). Ο Αλεχάντρο Σάμπρα παίζει με το χρόνο και τα πρόσωπα, με μια επιδεξιότητα που τον κατατάσσει ως έναν εκ των σημαντικών εκπροσώπων της νέας γενιάς συγγραφέων της Λατινικής Αμερικής. Ενας άλλος είναι ο Αργεντίνος Αντρές Νέουμαν, ο οποίος «έχει το χάρισμα», όπως είχε πει κάποτε γι’ αυτόν ο Ρομπέρτο Μπολάνιο. Το μεγάλο του μυθιστόρημα «Ο ταξιδιώτης του αιώνα» (Opera) είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας, στα ίχνη του «Μαγικού βουνού» του Τόμας Μαν: ο Χανς, ο ταξιδιώτης του τίτλου, φτάνει στο Βανδερβούργο, μια πόλη με αμφιλεγόμενες γεωγραφικές συντεταγμένες, και η παραμονή του εκεί μας επιτρέπει να γνωρίσουμε την Ευρώπη του 19ου αιώνα και παρακολουθούμε τη σκέψη της, τη φιλοσοφία, την πολιτική και τη λογοτεχνία της.
Εξαιρετικές ήταν οι εντυπώσεις μας από τον νεαρό Bούλγαρο Μίροσλαβ Πένκοφ και το «Ανατολικά της Δύσης» (Αντίποδες), μια συλλογή διηγημάτων στην οποία η νέα γενιά (συγγραφέας) συνομιλεί με την ιστορία και το παρελθόν της: σε μια απίθανη στιγμή, ένας νεαρός που σπουδάζει στην Αμερική αγοράζει μέσω eBay τη σορό του Λένιν για να την κάνει δώρο στον παππού του. Από τη Βουλγαρία στην Αλγερία: ο Καμέλ Νταούντ, δημοσιογράφος, στο πρώτο του μυθιστόρημα, βρίσκει το θάρρος να συνομιλήσει με τον Αλμπέρ Καμί. «Σήμερα, η μαμά ζει ακόμα», γράφει στην πρώτη του πρόταση, απαντώντας στην περίφημη εναρκτήρια πρόταση του «Ξένου». Στο «Μερσώ, ο άλλος ξένος» (Πατάκη), ο Νταούντ φέρνει στο προσκήνιο τον αδερφό του δολοφονημένου Αραβα του «Ξένου», σε μια εντελώς απροσδόκητη αφήγηση της ιστορίας από μια εντελώς άλλη οπτική. Λίγο βορειότερα, στην Ιταλία, συναντάμε τον Νικολό Αμανίτι και το «Ας αρχίσει η γιορτή» (Καστανιώτη), που αποτελεί μια τεράστια, ισοπεδωτική φάρσα: ένα ρωμαϊκό πάρτι φελινικής αισθητικής αποτελεί τη βάση μιας απολαυστικής σάτιρας με θεατρική ζωντάνια και κινηματογραφική ταχύτητα.
Μένουμε στην ιταλική πρωτεύουσα, αλλά μεταφερόμαστε στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου και στο μυθιστόρημα «Ενα πρωί, νωρίς» (Ικαρος) της Βιρτζίνια Μπέιλι: μια μητέρα αναγκάζεται (σε μια ανατριχιαστική σκηνή) να αποχωριστεί τον γιο της για να τον σώσει από τη μοίρα των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Σε διαφορετικό κλίμα, ο Τζον Μπόιν γράφει για τον νεαρό Πιερό που το 1935 καταλήγει να μεγαλώνει στο σπίτι του Χίτλερ στις Αλπεις. Το «Αγόρι στην κορυφή του βουνού» (Ψυχογιός) είναι άλλο ένα επίτευγμα (ιδανικό για εφήβους αναγνώστες) από τον συγγραφέα του παγκόσμιου μπεστ σέλερ «Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα» που μεταφέρθηκε επιτυχώς και στο σινεμά. Στα χρόνια του πολέμου κινείται και η αφήγηση του Αντονι Ντορ στο «Ολο το φως που δεν μπορούμε να δούμε» (Πατάκη), οι ιστορίες του οποίου αναζητούν τη ζωή και την αισιοδοξία σε μια Ευρώπη που καταρρέει. Σπουδαίες αρετές γραφής από τον Ντορ (βραβεύτηκε πέρυσι με το Πούλιτζερ Λογοτεχνίας), πειστική ατμόσφαιρα, χαρακτήρες που μένουν για πάντα. Ακόμα πιο πίσω χρονολογικά, προπολεμικά, τοποθετείται η πλοκή στη «Λάιλα» (Μεταίχμιο), της επίσης πολυβραβευμένης Μέριλιν Ρόμπινσον: η ιστορία ενηλικίωσης ενός κοριτσιού στα χρόνια της Μεγάλης Υφεσης, μια ιστορία αντιξοοτήτων, αδιεξόδων και ταυτόχρονα μια πρόταση ενδοσκόπησης. Από τα αγαπημένα βιβλία του προέδρου Ομπάμα.
Από το παρελθόν στο μέλλον: ο πληθυσμός της Γης αποδεκατίζεται από έναν ιό, με τη νεαρή Καναδή Εμιλι Στ. Τζον Μαντέλ να παρουσιάζει θαυμάσια και πρωτότυπα την ιστορία της καταστροφής. Ο «Σταθμός έντεκα» (Ικαρος) είναι ένα βραβευμένο και πολυσυζητημένο δυστοπικό μυθιστόρημα που δεν μοιάζει με ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας – προσεχώς και στη μεγάλη οθόνη. Εν τω μεταξύ, στο κοντινό μέλλον μάς μεταφέρει και ο Σαλμάν Ρουσντί με το «Δύο χρόνια, οχτώ μήνες και είκοσι οχτώ νύχτες» (Ψυχογιός): ο 69χρονος συγγραφέας προσαρμόζει τους μύθους της ανατολίτικης παράδοσης στη Νέα Υόρκη, εκεί όπου, έπειτα από μια δυνατή βροχή που κράτησε τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, «άρχισαν οι παραδοξότητες». Στοιχεία επιστημονικής φαντασίας έχει και το «Quaternia» (Τραυλός) του ελληνικής καταγωγής Αυστραλού Τομ Πετσίνις. Ενας 14χρονος μανιώδης παίκτης βιντεοπαιχνιδιών μεταφέρεται σε ένα πολύπλοκο και επικίνδυνο εικονικό σύμπαν γεμάτο μαθηματικούς γρίφους.
Προτάσεις ελληνικής πεζογραφίας
Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης χρησιμοποιεί τη λογοτεχνία (όπως έχει κάνει και σε προηγούμενα μυθιστορήματά του) ως μέσο για να κοιτάξει καθαρά την επικαιρότητα: στο «Πέρασμα» (Μεταίχμιο) παρακολουθεί την περίπτωση ενός καραβιού γεμάτου πρόσφυγες που ναυαγεί σε ένα μικρό αιγαιοπελαγίτικο νησί – αποφεύγοντας τα εύκολα συμπεράσματα και τα επιφανειακά σχόλια, το βιβλίο αποτελεί μια ουσιαστική αποτύπωση της προσφυγικής κρίσης. Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον διαβάσαμε και τον «Γραφικό χαρακτήρα» (Μεταίχμιο) του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ο οποίος γίνεται ο ήρωας του βιβλίου του μέσα από μια σειρά πολύ μικρών ιστοριών. Ο αυτοβιογραφικός χαρακτήρας σε αυτά τα διηγήματα-στιγμιότυπα προκαλεί τον αναγνώστη να ανατρέξει στη δική του προσωπική συλλογή αναμνήσεων και σκέψεων.
Νέο βιβλίο για την Ευγενία Φακίνου: η πολυδιαβασμένη συγγραφέας παραμένει συνεπής με τη δημιουργία εξαιρετικών μυθιστορημάτων και το «Στο αυτί της αλεπούς» (Καστανιώτη) είναι ίσως το σημαντικό των τελευταίων ετών. Η Φακίνου ακολουθεί από γενιά σε γενιά μια οικογένεια και, μαζί με αυτήν, την ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αιώνα. Αντίστοιχα, στον «Βιογράφο» (Πόλις), η Ελεάννα Βλαστού (μετά το πολύ καλό πρώτο της βιβλίο «Εξαφανίσεις»), εξερευνά πτυχές της μεταπολεμικής Ελλάδας μέσα από την έρευνα ενός άνεργου δημοσιογράφου που αναλαμβάνει να γράψει τη βιογραφία μιας πανίσχυρης ελληνικής οικογένειας. Καινούργιο βιβλίο και για τη Μαριλένα Παπαϊωάννου, που συνεχίζει, μετά τον «Νικήτα Δέλτα», να ανατρέχει στα χρόνια του ελληνικού εμφυλίου. Στο «Κατεβαίνει ο Καμούζας στους φούρνους» (Εστία) διαβάζουμε μια ιστορία φυλακής που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα (μαρτυρία συγγενικού προσώπου της συγγραφέως). Προτείνουμε, επίσης, την «Τελευταία προειδοποίηση» (Αντίποδες), το πρώτο βιβλίο του Παναγιώτη Κεχαγιά, μια συλλογή πέντε περίτεχνα γραμμένων διηγημάτων που μας προκαλούν να ανακαλύψουμε πολύπλοκα, φανταστικά σύμπαντα.
Κλασικά με καλοκαιρινή αύρα
Στο «Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς» ο Ιταλο Καλβίνο έγραψε ότι ένα βιβλίο είναι κλασικό όταν νιώθουμε ότι το έχουμε ξαναδιαβάσει ενώ στην πραγματικότητα το διαβάζουμε πρώτη φορά. Θα το νιώσετε, πιθανόν, αν διαβάσετε το «Νησιά της Καραϊβικής» (Καστανιώτη) του Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Ενα πυκνό μυθιστόρημα με πολλές αυτοβιογραφικές αναφορές του συγγραφέα από τη ζωή του πλάι στη θάλασσα και με τις σκηνές του Τόμας Χάντσον που αφήνεται πικρά και μεθυστικά στη ζωή της Αβάνας να είναι διαχρονικές. Σε λοιπές επανεκδόσεις κλασικών μυθιστορημάτων ξεχωρίζουμε το «Καλοκαίρι» (Παπαδόπουλος) της Αμερικανίδας Ιντιθ Γουόρτον, που έζησε στη Γαλλία στις αρχές του 20ού αιώνα. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημά ξεκινά «νωρίς κάποιο απόγευμα Ιουνίου» και αφηγείται την ιστορία της σεξουαλικής αφύπνισης μιας νεαρής γυναίκας – πρωτοποριακό για την εποχή του (1917), και γραμμένο λίγα χρόνια πριν από τον «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλεϊ» (1928) του Ντ. Χ. Λόρενς. Ηταν η εποχή που ο Βρετανός συγγραφέας έγραψε και το διήγημα «Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα νησιά», με την ομώνυμη συλλογή (Παπαδόπουλος) να επανακυκλοφορεί σήμερα στα ελληνικά. Η ιστορία του τίτλου αποτελεί μια ουτοπική αναζήτηση της ευτυχίας από το ένα νησί στο άλλο, γραμμένη με ένα εμβληματικό, παραβολικό ύφος. Πολλά χρόνια νωρίτερα, ο Χέρμαν Μέλβιλ («Μόμπι Ντικ») είχε γράψει τα «Μαγεμένα νησιά» (Ποικίλη Στοά), μια σπονδυλωτή νουβέλα για την απόκοσμη πραγματικότητα των νότιων θαλασσών.
Αστυνομικές ιστορίες – ψυχολογικά θρίλερ
«Aφού τα πάντα είχαν τελειώσει, ο επιθεωρητής Τζακ Κάφερι μπορούσε να παραδεχτεί πως, απ’ όλα όσα είχε δει στο Μπρίξτον εκείνο το συννεφιασμένο βραδάκι του Ιουλίου, τα κοράκια ήταν αυτά που τον έκαναν να ανατριχιάσει περισσότερο» – αντιγράφουμε την εναρκτήρια πρόταση της «Σιωπής των δέντρων» (Διόπτρα) της Mo Hayder, προσθέτοντας το σχόλιο των Times που φιλοξενείται στο εξώφυλλο, ότι πρόκειται για «ένα από τα πιο τρομακτικά θρίλερ που γράφτηκαν ποτέ». Μια υπόθεση στο νότιο Λονδίνο που θίγει το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης, ένα βιβλίο που συζητήθηκε, εκτιμήθηκε και μεταφέρθηκε και στο σινεμά από τον Χανς Χέρμποτς. Επίσης, στο Λονδίνο, ο Τόνι Πάρσονς μας συστήνει έναν νέο ήρωα, τον επιθεωρητή Μαξ Γουλφ, ο οποίος ακολουθεί τα ίχνη ενός δολοφόνου – η σύντομη εισαγωγή στην ιστορία θα σας πείσει ότι το «Ο σάκος του φόνου» (Μεταίχμιο) είναι ένα μυθιστόρημα που πρέπει να διαβάσετε. Ολοκληρώνουμε την περιήγηση στην αγγλική πρωτεύουσα, το κλίμα της οποίας ενδείκνυται για αστυνομικές ιστορίες, με το «Επιστροφή στο σκοτάδι» (Διόπτρα), μια ιστορία του συγγραφικού ζεύγους Νίκι Φρεντς, που τοποθετούν την ηρωίδα τους σε ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον, αντιμέτωπη με τον απαγωγέα αλλά και την ίδια της τη μνήμη. Επίσης από τους Νίκι Φρεντς κυκλοφορεί και η «Οργισμένη Παρασκευή» (Διόπτρα), το πέμπτο μέρος της μπεστ σέλερ σειράς ψυχολογικών θρίλερ με πρωταγωνίστρια τη Φρίντα Κλάιν. Οι δύο συγγραφείς μίλησαν στο «Κ» πριν από λίγο καιρό, αποκαλύπτοντας ότι η σειρά θα ολοκληρωθεί στα οκτώ βιβλία.
Αλλάζουμε τοπίο, μεταφερόμενοι στη Σκανδιναβία που, χάρη σε συγγραφείς όπως ο Νέσμπο, ο Λάρσον ή ο Μάνκελ, καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια ως το κέντρο του αστυνομικού μυθιστορήματος. Για φέτος προτείνουμε «Το κορίτσι με το χιόνι στα μαλλιά» (Παπαδόπουλος) της Σουηδής Νίνι Σούλμαν, που μεταφράζεται στη γλώσσα μας, ένα ασφυκτικό θρίλερ που διαδραματίζεται σε μια παγωμένη κωμόπολη. Εκεί έχει μόλις μετακομίσει μια δημοσιογράφος που θα προσπαθήσει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός νεαρού κοριτσιού. Μια ανήλικη κοπέλα είναι και το θύμα στην «Κουκουβάγια» (Διόπτρα): «έφηβη, στα δεκάξι ή δεκαεφτά», που βρέθηκε σε ένα δάσος, «μάτια ορθάνοιχτα, φτερά παντού» και «κάποιος είχε βάλει ένα λουλούδι στο στόμα της». Ο Νορβηγός συγγραφέας Σάμουελ Μπιορκ γράφει για το κυνήγι ενός παρανοϊκού δολοφόνου.
Ενας συγγραφέας παγκόσμιας φήμης ζει μέσα στο ψέμα, την απάτη και, τελικά, το έγκλημα. Η υπέροχη ζωή του καταρρέει και μια περιπέτεια αρχίζει. Το «Η αλήθεια και άλλα ψέματα» (Ψυχογιός) του Γερμανού Σάσα Αράνγκο είναι ένα αγωνιώδες αστυνομικό μυθιστόρημα μαύρων καταστάσεων που εξελίσσεται σε ένα ευρωπαϊκό μπεστ σέλερ. Στις λίστες των ευπώλητων βρέθηκε, φυσιολογικά, και το «Perfidia» (Κλειδάριθμος), το πιο πρόσφατο βιβλίο του Τζέιμς Ελρόι: ο κορυφαίος συγγραφέας της αμερικανικής αστυνομικής λογοτεχνίας μάς χαρίζει μια καινούργια ιστορία, που διαδραματίζεται στο αγαπημένο του Λος Αντζελες στα χρόνια του πολέμου, όταν μετά το Περλ Χάρμπορ η συνύπαρξη Αμερικανών και Ιαπώνων δυσκολεύει επικίνδυνα. Σκληρή και κοφτή γλώσσα, ολοζώντανες εικόνες, ματιές στα σκοτεινά μέρη των ανθρώπινων ψυχών. Από τις ίδιες εκδόσεις επανακυκλοφορεί το αριστούργημα του Ελρόι, το «Μεγάλο πουθενά», το δεύτερο μέρος της περίφημης τετραλογίας που ξεκινά με τη «Μαύρη Ντάλια».
Φυσικά υπάρχουν και πολλοί ενδιαφέροντες ελληνικοί τίτλοι στο χώρο του αστυνομικού βιβλίου: κατ’ αρχάς κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη, το «Offshore» (Γαρβιηλίδης), από τον τίτλο του οποίου είναι σαφές ότι η πλοκή του δεν ξεφεύγει από τη θεματολογία της κρίσης – στο βιβλίο, βέβαια, η κρίση έχει τελειώσει και ανατέλλει μια εποχή ευημερίας. Προφανώς, όμως, κάτι δεν πάει καλά και ο θρυλικός αστυνόμος Χαρίτος πιάνει δουλειά. Κι αν τον Χαρίτο τον ξέρουμε σαν δικό μας άνθρωπο, η Ευτυχία Γιαννάκη μάς συστήνει τον δικό της ήρωα, τον Χάρη Κόκκινο, στο «Πίσω κάθισμα» (Ικαρος), το πρώτο της βιβλίο. Ενα αθηναϊκό, αστυνομικό μυθιστόρημα στο οποίο «τα πράγματα δεν είναι όπως στις ταινίες» και οι ήρωες αναρωτιούνται «πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον αντί να τον φιλήσεις;». Γρήγορο, έξυπνο και πρωτότυπο είναι το καινούργιο βιβλίο του Δημήτρη Καπετανάκη, ο οποίος δεν γράφει συχνά, αλλά, όταν αυτό συμβαίνει, το αποτέλεσμα είναι πάντα ιδιαίτερο: το «Ας πέσουμε» (Εστία) περιέχει στοιχεία μιας κλασικής αστυνομικής ιστορίας, έναν ήρωα με σκακιστική σκέψη και (όχι προφανείς) εικόνες από την πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας. Τέλος, κλείνουμε με το «Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών» (Κέδρος), αυτό το πολυσύνθετο έπος του πάντα εξαιρετικού Δημήτρη Μαμαλούκα, ο οποίος καταφέρνει να περιηγηθεί στον ιταλικό βορρά των περασμένων δεκαετιών, να αγγίξει το πρόσωπο της τρομοκρατίας και να συλλέξει την ουσία από τα ανθρώπινα πάθη χρησιμοποιώντας ως γαρνιτούρα στην πλοκή του την ιστορία εξαφάνισης ενός νεαρού φοιτητή.
10 μη λογοτεχνικές προτάσεις (Ιστορία, επιστήμη, πολιτική, μαρτυρίες)
«Βερολινέζικα χρονικά»
(Αγρα), Γιόζεφ Ροτ
Από τους πολύ σπουδαίους συγγραφείς της προπολεμικής Ευρώπης, ο Γιόζεφ Ροτ, εδώ σε ρόλο δημοσιογράφου, «στέλνει» την ανταπόκρισή του από το Βερολίνο. Μια συλλογή κειμένων, ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο για τη ζωή της δεκαετίας του ’20, την πόλη, τους ανθρώπους, την άνοδο του ναζισμού.
«Ατατούρκ και Ναζί»
(Παπαδόπουλος), Stefan Ihrig
Μια λεπτομερέστατη μελέτη για το ρόλο ιδεολογικού προτύπου που έπαιξε ο Κεμάλ Ατατούρκ για τον Χίτλερ. Πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση από τον ιστορικό Stefan Ihrig, ο οποίος φωτίζει μια σχέση που παραδόξως δεν έχει συζητηθεί (ούτε μελετηθεί σε βάθος) παρά ελάχιστα.
«Ετσι αισθάνεσαι»
(Τραυλός), Giovanni Frazzetto
Ο γνωστός Ιταλός νευροεπιστήμονας και συγγραφέας εξερευνά τα ανθρώπινα συναισθήματα και εξηγεί γιατί νιώθουμε ό,τι νιώθουμε, σε ένα από τα πιο γνωστά και πολυδιαβασμένα βιβλία ψυχολογίας των τελευταίων ετών.
«Σύντομη ιστορία της δυτικής σκέψης»
(Κέδρος), Stephen Trombley
Απόλυτα κατατοπιστικός ο τίτλος του βιβλίου του Αμερικανού συγγραφέα (και σκηνοθέτη), ο οποίος παρουσιάζει μίνι βιογραφίες ξεκινώντας από τους φιλοσόφους της αρχαιότητας για να φτάσει μέχρι τον Φουκό ή τον Αϊνστάιν.
«Από τη γη μου στη Γη»
(Στερέωμα), Σεμπαστιάο Σαλγάδο
Μια μαρτυρία του διάσημου Βραζιλιάνου φωτογράφου, που παράτησε τον εύκολο δρόμο και επέλεξε να ταξιδέψει, να γνωρίσει τον πλανήτη και να κρατήσει για πάντα ζωντανές, μέσα από το φακό του, κάποιες από τις πιο συγκλονιστικές εικόνες αυτού του κόσμου και τον ανθρώπων του.
«Ο 13ος άθλος του Ηρακλή»
(Εστία), Γιάννης Παλαιολόγος
Δεύτερη, διευρυμένη έκδοση ενός πολύ επίκαιρου κειμένου, συνδυασμού άποψης, εμπειρίας και δημοσιογραφικού ρεπορτάζ για την κατάσταση της χώρας μας τα τελευταία έτη. «Ιστορίες από τη μεγάλη κρίση», όπως αναγράφεται στον υπότιτλο, ένας ελληνικός μύθος για το παρόν μας.
«Υπερμαραθωνοδρομος»
(Key Books), Κωνσταντίνος (Ντιν) Καρνάζης
Δοκιμάζει τις αντοχές του σε ακραίες συνθήκες. Εχει διασχίσει 210 χιλιόμετρα στην έρημο της Καλιφόρνιας υπό θερμοκρασία 45o C και έχει ολοκληρώσει μαραθώνιο στον Νότιο Πόλο στους -40o C. Ο διάσημος Ελληνοαμερικανός αθλητής αφηγείται την ιστορία του στο γνωστό μπεστ σέλερ του που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση, εμπλουτισμένη με συμβουλές διατροφής και προπόνησης.
«Παίζουμε λογοτεχνία;»
(Opera), Συλλογικό έργο
Γνωριμία με το Oulipo, το Εργαστήρι Δυνητικής Λογοτεχνίας που ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’60 για να πειραματιστεί πάνω στις δομές της συγγραφής, να εξερευνήσει τη σχέση των μαθηματικών και της ποίησης και να επιδοθεί σε γλωσσικά παιχνίδια.
«Εχεις απάντηση; Νο 2»
(Τραυλός), Gemma Elwin Harris
Το δεύτερο μέρος του μπεστ σέλερ που δίνει απλές, τεκμηριωμένες, χιουμοριστικές και πειστικές απαντήσεις σε δεκάδες ερωτήσεις μικρών παιδιών και λύνει τα χέρια των γονιών που συνειδητοποιούν για πόσο πολλά πράγματα δεν είχαν καμία απολύτως ιδέα.
«Θεραπεία ή Απάτη;»
(Τραυλός), Σάιμον Σινγκ – Εντζαρντ Ερνστ
Μια προσέγγιση του κόσμου των εναλλακτικών μορφών θεραπείας από τον Εντζαρντ Ερνστ, τον πρώτο καθηγητή εναλλακτικής ιατρικής στον κόσμο, και τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Σάιμον Σινγκ, που είναι γνωστός από τα «Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά», «Τα μαθηματικά των Simpsons» κ.ά.
