Ποιος ήταν ο «Αρχιεπίσκοπος» Γεώργιος Δούσμανης, που ανέφερε ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα; Υπήρχε Αρχιεπίσκοπος στην Αθήνα κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Και ποια ήταν η σχέση του Δούσμανη με τον Μοροζίνι; Εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν από την ανάρτηση του Αλβανού πρωθυπουργού Εντι Ράμα, όπου ισχυρίστηκε την διάσωση της Ακρόπολης από τον «Αλβανό αρχιεπίσκοπο» Γεώργιο Δούσμανη τον 17ο αιώνα.
Η τοποθέτηση του Αλβανού πρωθυπουργού, αποδεικνύει με έμφαση πως η σκιά των «Ρομαντικών χρόνων των Βαλκανίων» δηλαδή των Βαλκανικών Εθνικισμών που γεννήθηκαν στο τέλος του 19ου αιώνα και είχαν σαν σκοπό την διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τη συγκρότηση κρατών-εθνών είναι βαριά και παρούσα ακόμη. Κάθε βαλκανικό κράτος ανέπτυξε την δική του « Μεγάλη Ιδέα» την οποία και ολοκλήρωσε κυρίως μέσα από τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13. Ένα κράτος δεν πέρασε από αυτή τη διαδικασία, η Αλβανία. Προϊόν κυρίως συμβιβασμών και γεωπολιτικών ισορροπιών η Αλβανία ιδρύθηκε το 1912 και ρέπει ακόμα ανάμεσα σε αυτόν το βαλκανικό εθνικισμό και τις αλυτρωτικές τάσεις, που τις περισσότερες φορές έρχονται να βεβαιώσουν την ιστορική της ταυτότητα που ξεπήδησε απότομα στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ας έρθουμε όμως στην ουσία της ανάρτησης του Έντι Ράμα. Ο Στέφανος Καβαλλιεράκης, Ιστορικός, Δρ. Μεσογειακών και Ανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου Στρασβούργου, αναφέρει στην «Καθημερινή» πως «βρίθει ιστορικών λαθών» και προχωρά στην ανάλυση των αναφορών του Αλβανού Πρωθυπουργού.
«Ο Γεώργιος Δούσμανης , μάλλον πρόγονος της γνωστής στρατιωτικής οικογένειας είναι πράγματι ένα ιστορικό πρόσωπο. Ο Δούσμανης ανήκει στους προεστούς της Αθήνας. Τον αναφέρει ο γνωστός ιστοριοδίφης και αθηναιολόγος Γ. Καμπούρογλου στην Ιστορία των Αθηνών στο Γ’ τόμο, ως κάτοικο Γαστούνης, παλιός τόπος διαμονής των Φράγκων πριγκίπων της Αχαΐας με το όνομα La Gastogne, που επί Φραγκοκρατίας αποτελούσε μέρος του Πριγκιπάτου Αχαΐας, που είχε έρθει στην Αθήνα».
Όσον αφορά τώρα τις αναφορές «Αλβανός», «Αρχιεπίσκοπος» και το ότι «έσωσε την Ακρόπολη», ο κ. Στέφανος Καβαλλιέράκης αναφέρει:
-«Δεν ήταν Αρχιεπίσκοπος γιατί oι εθνικές ορθόδοξες Εκκλησίες είναι προϊόν του 190υ αιώνα , ως τότε οι ορθόδοξοι λαοί βρίσκονται υπό την πνευματική επιστασία του Πατριαρχείου.
-« Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «Αλβανός», γιατί ο διαχωρισμός τότε ήταν θρησκευτικός, μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών (Ρωμηών). Εκείνος ήταν χριστιανός»
-«Όντως παρεμβαίνει στο Μοροζίνι αλλά ανεπιτυχώς, αφού το 1687 ο βενετός δόγης την βομβάρδισε, και το 1688 την πλιατσικολόγησε μέχρις εσχάτων. Ο Δούσμανης μάλλον όμως κέρδισε την συμπάθεια του Μοροζίνι ο οποίος τον παρασημοφόρησε. Συμμετείχε σε διάφορες εκστρατείες εναντίον των Τούρκων και τελικά σκοτώνεται το 1701 « πεσόντος θύματος 12 πυροβολισμών και 50 πληγών» . Προς τιμήν του ο Δούκας της Βενετίας Αλοίσιος Μοτσενίγος απένειμε στα παιδιά του τον τίτλο του κόμη».
Οι αναφορές του Έντι Ράμα εντάσσονται προφανώς στο πλαίσιο μίας επιβεβαίωσης της εθνικής ταυτότητας που έρχεταια πό πολύ παλιά και απευθύνεται πιο πολύ στο εσωτερικό της χώρας του, παρά υπηρετεί την αντικειμενική ιστοριογραφία, όπως έρχεται μέσα από τις πηγές.
