Πολλοί στην Ελλάδα υποστηρίζουν ότι βία υπάρχει σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου. Μάλλον εθελοτυφλούν ή αρνούνται να αντιμετωπίσουν πολιτικά το πρόβλημα στη χώρα μας. Διότι μπορεί η παραβατικότητα να καταγράφεται σε όλο τον κόσμο, ωστόσο σημασία έχει τι πράττει η οργανωμένη πολιτεία για την αντιμετώπισή της. Συγκεκριμένα, μέσα στην εξαετία 2011-2017 κατεγράφησαν 358 περιστατικά ανομίας σε 19 ελληνικά ιδρύματα, με τις επιθέσεις βίας (κάθε είδους) κατά πανεπιστημιακών να αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό. Τι έχει κάνει η πολιτεία; Εχει καταργήσει τη διάταξη περί προστασίας των πανεπιστημιακών κτιρίων ως δημοσίων κτιρίων, η οποία περιλαμβανόταν στον νόμο 4009/2011 επί υπουργίας Διαμαντοπούλου, δυσχεραίνοντας έτσι την κλήση της αστυνομίας σε περίπτωση έκνομων πράξεων.
Από την άλλη, στα μέσα Ιουλίου του 2017 έγινε γνωστό από τον νυν υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου ότι θα συστήσει επιτροπή η οποία, σε συνεργασία με τα ΑΕΙ, θα μελετήσει τα φαινόμενα βίας στα πανεπιστήμια και θα προτείνει λύσεις. Ηταν λίγες ημέρες μετά την κραυγή αγωνίας των 471 φοιτητών για τα προβλήματα με τους ναρκομανείς μέσα στο ΑΠΘ· τότε που ο κ. Γαβρόγλου είχε πει πως «ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα και οι διδάσκοντες θα δώσουν τη λύση, και όχι οι αστυνομικές αρχές». Η συγκρότηση της επιτροπής υπεγράφη τελικά από τον κ. Γαβρόγλου στις 31 Ιανουαρίου 2018, στη σκιά των καταγγελιών για ληστείες και κλοπές στους χώρους της Πανεπιστημιούπολης Αθηνών. Πρόεδρός της ορίστηκε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και ομότιμος καθηγητής της Νομικής ΑΠΘ Νίκος Παρασκευόπουλος. Εως τώρα πόρισμα δεν έχει εκδοθεί…
Ειδικότερα, χθες, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας δημοσιοποίησε τη μελέτη που έχει πραγματοποιήσει για την ανομία στα ελληνικά ΑΕΙ (τα στοιχεία της μελέτης για την έκρηξη των καταλήψεων τα έχει παρουσιάσει ήδη η «Κ»). Η μελέτη έχει αποσταλεί στην επιτροπή Παρασκευόπουλου, στους αρχηγούς των κομμάτων και στην ομοσπονδία των πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ. Η έρευνα κάλυψε την περίοδο 1-1-2011 έως 31-12-2017 και πήρε μορφή συστηματικής ηλεκτρονικής επεξεργασίας και οργάνωσης από το γραφείο Τύπου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Από την έρευνα προκύπτει ότι οι πανεπιστημιακοί είναι οι στόχοι των περισσότερων περιστατικών. Τα 95 από τα 358 περιστατικά αφορούν επιθέσεις βίας (σωματικής ή λεκτικής) εναντίον τους, ενώ για τους φοιτητές ο αριθμός αφορά τα 34 περιστατικά. Το ΑΠΘ κατέχει την πρωτιά στα περιστατικά που έχουν καταγραφεί στον Τύπο. Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας βρίσκεται στην πρώτη θέση με 113 περιστατικά και ακολουθούν το Πανεπιστήμιο Αθηνών με 70 περιστατικά, το ΕΜΠ και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με 37 και 36 περιστατικά αντίστοιχα.
Η παρεμπόδιση δραστηριότητας έχει καταγραφεί σε 107 περιπτώσεις, οι καταλήψεις σε 87, ενώ έχουν καταγραφεί 67 εισβολές αγνώστων σε πανεπιστημιακό χώρο. Βέβαια, τα παραπάνω αδικήματα είναι τα περισσότερα, αλλά υπάρχουν και ορισμένα που προκαλούν τρόμο. Ενδεικτικά, η έρευνα μιλάει για: γροθιές κατά πρώην πρύτανη, φωτοβολίδες κατά φοιτητών, ξυλοδαρμό και τραυματισμό φοιτητή, σύλληψη ένοπλου ληστή, εισβολή κουκουλοφόρων σε αίθουσα και τραυματισμό φοιτητών, διάρρηξη με αλυσοπρίονο… Επίσης, καταγράφονται περιπτώσεις όπως ένοπλες ληστείες, εμπρησμοί, φόνος, βιασμοί, διακίνηση ναρκωτικών.
Το άσυλο
Από τα στοιχεία της έρευνας δεν προκύπτει ξεκάθαρα κατά πόσον η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου το 2011 ελάττωσε τα περιστατικά ανομίας στα ΑΕΙ. Μάλιστα, κατά τον πρώτο χρόνο έπειτα από την εφαρμογή του νόμου 4009, τα περιστατικά βίας πολλαπλασιάστηκαν καθώς η τήρησή του υπονομεύτηκε. Είναι άλλωστε ενδεικτικό ότι όποτε επιχειρούνταν η επέμβαση της ΕΛ.ΑΣ. σε πανεπιστημιακούς χώρους, ακολουθούσε συνήθως πλήθος αντιδράσεων.
Η έρευνα ολοκληρώνεται με ένα σχόλιο που καταδεικνύει τον μιθριδατισμό της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας στα επαναλαμβανόμενα κρούσματα ανομίας. Οι υπεύθυνοι της έρευνας εξηγούν ότι σε αυτήν «δεν περιλαμβάνονται τα περισσότερα περιστατικά τα οποία σημειώνονται όταν, με καταφύγιο το πανεπιστημιακό άσυλο, άγνωστοι εξαπολύουν επιθέσεις ή πραγματοποιούν παράνομες πράξεις γύρω από τα πανεπιστήμια, καθώς είναι τόσο συχνά, ώστε αρκετές φορές δεν καταγράφονται στον Τύπο ως σχετικά με τα πανεπιστήμια»…
