Καθώς η ανθρωπότητα προσπαθεί να «συμφιλιωθεί» με την παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία της υπερδύναμης, ήρθε η εξόδιος ακολουθία για τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Τζον Μακέιν να θυμίσει στον προβληματισμένο πλανήτη ότι ο εκκεντρικός νυν πρόεδρος δεν εκφράζει τη σύγχρονη Αμερική.
Προφανώς, εκπροσωπεί ένα σημαντικό μέρος ψηφοφόρων, κυρίως χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντανακλά το σκεπτικό του συνόλου των Ρεπουμπλικανών που είναι βαθιά διχασμένοι, πόσο μάλλον της πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Πολιτικοί ηγέτες και απλοί πολίτες σε όλο τον κόσμο δυσανασχετούν με τη συχνά αλλοπρόσαλλη στάση του προέδρου των ΗΠΑ σε σωρεία ζητημάτων – γεωπολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά. Στην Ευρώπη η ανησυχία γίνεται αγανάκτηση, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ αντιμετωπίζει, και περιγράφει δημόσια, την Ε.Ε. σχεδόν ως «εχθρό».
Ωστόσο, τα εγκώμια από δύο πρώην προέδρους οι οποίοι υπήρξαν αντίπαλοι του Μακέιν, ο ένας για το ρεπουμπλικανικό χρίσμα και ο άλλος για την προεδρία, που μίλησαν για τις αρετές του σεβασμού, της ανεκτικότητας και της συνεννόησης, αλλά και, κυρίως, ο συναισθηματικά φορτισμένος επικήδειος λόγος της κόρης του εκλιπόντος, εξέπεμψαν ηχηρά και ελπιδοφόρα μηνύματα.
«Η Αμερική δεν χρειάζεται να ξαναγίνει σπουδαία, γιατί ήταν πάντα σπουδαία» είπε η Μέγκαν Μακέιν απευθυνόμενη στους περίπου τρεις χιλιάδες επισήμους στον Καθεδρικό Ναό της Ουάσιγκτον που παρέστησαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στον αιχμάλωτο πολέμου, γερουσιαστή και προεδρικό υποψήφιο.
Στο πρόσωπο του Μακέιν τιμάμε τη μεγαλοσύνη της Αμερικής, όχι τη φθηνή ρητορική από ανθρώπους που δεν θα πλησιάσουν ποτέ τις θυσίες που πρόθυμα έκανε, συνέχισε η κόρη του, επικρίνοντας εμμέσως πλην σαφώς τη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ, και προσέθεσε: «Η Αμερική του Τζον Μακέιν είναι γενναιόδωρη, φιλόξενη, και τολμηρή. Είναι σίγουρη, αποφασισμένη και νιώθει ασφαλής. Ανταποκρίνεται στις ευθύνες της. Δεν χρειάζεται να κραυγάζει γιατί είναι ισχυρή».
Οποιος παρακολουθεί τις εσωτερικές διεργασίες και τον δημόσιο διάλογο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, διαπιστώνει ότι η φλόγα της Αμερικής που, παρά τις πολλές αδυναμίες της, αποτελούσε την ηγέτιδα δύναμη της φιλελεύθερης Δύσης, όχι μόνο δεν έχει σβήσει, αλλά όσο περνάει ο καιρός, ξαναδυναμώνει.