Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και στην Ελλάδα οποιαδήποτε άλλη εποχή, η κίνηση του κ. Πάνου Καμμένου να προβάλει τη δική του εξωτερική πολιτική θα οδηγούσε στην αποπομπή του. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν αποπεμφθεί υπουργοί για πολύ μικρότερα παραστρατήματα.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και στην Ελλάδα οποιαδήποτε άλλη εποχή, ένας υπουργός που διαφωνούσε για ένα τέτοιο –τεράστιο κατά τον ίδιο– θέμα θα αποχωρούσε από την κυβέρνηση και θα προσπαθούσε να τη ρίξει. Μην ξεχνάμε ότι υπουργοί έχουν αποχωρήσει για ήσσονος σημασίας ζητήματα. Ο κ. Καμμένος, που δεν φείδεται χαρακτηρισμών και μεγαλοστομιών, ορκιζόταν τον Δεκέμβριο του 2014 «ενώπιον και Θεού και λαού ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες θα είμαστε η εγγύηση ώστε κανένας Σαμαράς, κανένας Βενιζέλος και κανένας Τσίπρας να μη διαπραγματευτεί το όνομα της Μακεδονίας (…) Ο λαός απαιτεί εκλογές γιατί η κυβέρνηση παραδίδει τα ιερά και τα όσια», όπου «ιερά και όσια» ήταν το όνομα που είναι η ψυχή μας.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και στην Ελλάδα οποιαδήποτε άλλη εποχή, οι βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνηση θα είχαν κάτι να πουν για το καραγκιοζιλίκι της δικέφαλης εξωτερικής πολιτικής. Πιθανώς να καταψήφιζαν την κυβέρνηση που κάνει τη χώρα περίγελω της οικουμένης. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και στην Ελλάδα έχουν πέσει κυβερνήσεις επειδή οι βουλευτές της πλειοψηφίας δεν άντεχαν τον χλευασμό των ψηφοφόρων τους. Αυτοί που βαφτίσαμε «παλιό πολιτικό προσωπικό» είχαν τη στοιχειώδη ευπρέπεια να προστατεύουν τον εαυτό τους και το κύρος της δημοκρατίας. Ζούμε όμως στην εποχή του απόλυτου πολιτικού κυνισμού. Πώς το είπε ο κ. Νίκος Παππάς; «Η κυβέρνηση αντέχει τον Πάνο (…) αυτή η κυβέρνηση και αυτή η συμμαχία έχει αντέξει περισσότερο από όσο πολλοί υπέθεταν ότι θα αντέξει. Αρα έχει αποδειχθεί ότι δεν θα τελεσφορήσει ο μύχιος πόθος των αντιπολιτευομένων να προκαλέσουν κυβερνητική κρίση μέσω του Μακεδονικού (…) έχει αντέξει πολύ χειρότερα αυτή η κυβέρνηση και συνεπώς όλα θα τα αντέξουμε». Πρόσθεσε δε ότι «οι θέσεις της Ελλάδας είναι σταθερές και τη δεσμεύει και η συμφωνία των Πρεσπών». Πώς ακριβώς δεσμεύει η συμφωνία τη χώρα όταν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να δεσμεύσει σε αυτήν ούτε τους υπουργούς του, είναι ένα μεγάλο μυστήριο.
Κάποιος, βεβαίως, μπορεί να αντιτείνει ότι σε καμιά άλλη χώρα και στην Ελλάδα καμιά άλλη εποχή δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση ριζοσπαστικής Αριστεράς με κόμμα που έχει ακροδεξιά χαρακτηριστικά. Ουδέποτε «πατριωτικό» κόμμα συνεταιρίστηκε με εκείνους που αποκαλούσε «προδότες της πατρίδας». Η κατρακύλα –όχι αξιών, αλλά ακόμη και προσχημάτων– που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015 συνεχίζεται. Απλώς ευχόμαστε να μην το πληρώσει ακριβά η δημοκρατία.
