Σάντανς, Λοκάρνο, Κάννες. Ο Βασίλης Κεκάτος έχει αναμφίβολα ακολουθήσει ένα σχεδόν ιδανικό φεστιβαλικό μονοπάτι για την κινηματογραφική του καθιέρωση, τουλάχιστον στο επίπεδο της μικρού μήκους παραγωγής. Μάλιστα, η σωστή φράση ίσως θα ήταν «έχει κατακτήσει», μιας και δεν συμβαίνει κάθε χρόνο Ελληνας κινηματογραφιστής να διαγωνίζεται για τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών, στη συγκεκριμένη κατηγορία. Για την ακρίβεια είναι μόλις η δεύτερη φορά μέσα σε 40 χρόνια, μετά «Το Ταμένο» της Μάρσας Μακρή (2002).
«Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» επελέγη μαζί με άλλες 10 ταινίες ανάμεσα σε 4.240 υποψήφιες για τη φετινή έκδοση του φεστιβάλ, στο τμήμα όπου προεδρεύει της επιτροπής η σπουδαία Κλερ Ντενί.
Δύο άγνωστοι νεαροί άνδρες (Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Ιώκο- Ιωάννης Κοτίδης) συναντιούνται αργά τη νύχτα, σε κάποιο ξεχασμένο βενζινάδικο της παλιάς εθνικής οδού. Ο ένας έχει σταματήσει για να βάλει βενζίνη στη μηχανή του, ο άλλος έχει απλά ξεμείνει εκεί. Για να γυρίσει στην Αθήνα του λείπουν 22,50 ευρώ. Οσο ακριβώς κοστίζει η απόσταση που τους χωρίζει από τον ουρανό. Ετσι περιγράφει ο Βασίλης Κεκάτος και οι συνεργάτες του το σενάριο, το οποίο φαίνεται να γεννήθηκε στην… Αμερική.
«Αφορμή για την ταινία ήταν μια πρόσκληση της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών για τη δημιουργία φιλμ με queer θεματική, προκειμένου να παρουσιαστούν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην πορεία εγώ κατάλαβα πως χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο για να την ολοκληρώσω και έτσι αντί για τη Θεσσαλονίκη βρεθήκαμε στις Κάννες», λέει γελώντας ο Ελληνας σκηνοθέτης και συνεχίζει: «Η αρχική ιδέα μου ήρθε στη διάρκεια ενός roadtrip που κάναμε στην Αμερική, όταν είχαμε πάει για το Σάντανς. Αυτή η απεραντοσύνη των εθνικών οδών που είδα εκεί, με τα βενζινάδικα στη μέση του πουθενά με ενέπνευσε. Μου έβγαλε μια αίσθηση σχεδόν μεταφυσική, την οποία έχω προσπαθήσει να περάσω και στην ταινία, με όχημα την ιστορία αγάπης που γεννιέται ανάμεσα στους δύο ανθρώπους».
Οσο για το μέλλον, αν και μόλις στα 27 του χρόνια, ο Κεκάτος μάλλον πιάνει πλέον το «ταβάνι» του στις μικρού μήκους. «Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι πια έτοιμος να περάσω στις μεγάλου μήκους και η συμμετοχή στις Κάννες είναι μια καλοδεχούμενη επιβεβαίωση, που τονώνει και την αυτοπεποίθηση. Ηδη επεξεργάζομαι το σενάριο της πρώτης μεγάλου μήκους, η οποία θα προεκτείνει την ιστορία της “Απόστασης”». Από την άλλη, στην Ελλάδα μπορεί να υπολογίσεις περίπου πότε θα ξεκινήσεις να δουλεύεις μια ταινία, αλλά όχι και πότε θα την τελειώσεις».
