Εχει πολλούς «προστάτες» η ιδιοκτησία στην Ελλάδα. Και, όπως συμβαίνει στις πιάτσες, οι «νταβατζήδες» προστατεύουν τα πάντα πλην της ιδιοκτησίας. Υπάρχουν πρώτα απ’ όλα τα δασαρχεία, που βρήκαν δάσος στο Ελληνικό και ανακάλυψαν κάποτε πως το μισό Χαλάνδρι παραμένει εθνικός δρυμός. Στην Επανομή Θεσσαλονίκης, πριν από μερικά χρόνια, ιδιοκτήτης οδηγήθηκε στο αυτόφωρο διότι κάλεσε την υπηρεσία πρασίνου του δήμου κι έκοψαν δύο επικίνδυνες για το σπίτι του ακακίες που βρίσκονταν μέσα στο οικόπεδό του.
Μετά είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία. Αν κάποιος θέλει να χτίσει πρέπει να περάσει από τα γρανάζια της. Δικαιολογημένη η παρέμβασή της, διότι ο αρχαιολογικός πλούτος της χώρας πρέπει να προστατευθεί και να αναδειχθεί. Αλλά, από τη στιγμή που θα βρεθεί κάποιο θραύσμα αγγείου στην ιδιοκτησία κάποιου, μέχρι να γίνουν οι ανασκαφές και μέχρι –πιθανώς– να απαλλοτριωθεί η γη και να αποζημιωθεί ο ιδιοκτήτης, μπορεί να περάσουν 30-40 χρόνια. Υπάρχουν πολλές καταδίκες της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για δήμευση (ουσιαστικώς) της περιουσίας ιδιωτών, για κομμάτια γης που περιμένουν την ολοκλήρωση των ανασκαφικών εργασιών ή την αποζημίωση των ιδιοκτητών. Το ρεκόρ ταλαιπωρίας έχει η παλιά νομαρχία Πειραιά, που απαλλοτρίωσε οικόπεδο στη Δραπετσώνα το 1928 και οι ιδιοκτήτες του δικαιώθηκαν στο ΕΔΔΑ το 2016!
Μετά είναι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, που ορίζει με έναν περίεργο τρόπο τη «γη υψηλής παραγωγικότητας» και ορίζει τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει κάποιος στην ιδιοκτησία του. Λέμε «περίεργο τρόπο», διότι σύμφωνα με τον δικτυακό τόπο του υπουργείου, οι «Βασικές Νομικές Διατάξεις για τη Γεωργική Γη Υψηλής Παραγωγικότητας» είναι 19 νόμοι, τρία Προεδρικά Διατάγματα και τέσσερις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις. Και αυτές –σύμφωνα πάντα με το υπουργείο– είναι μόνο οι… βασικές διατάξεις. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρχουν κι άλλες, και είναι απορίας άξιον πώς δεν σκέφτηκε κανείς να εντάξει το Χασάνι στις «Γεωργικές Γαίες Υψηλής Παραγωγικότητας» για να μην τελειώσει ποτέ η επένδυση στο Ελληνικό.
Και σαν να μην έφτασαν οι διατάξεις περί αιγιαλού, Natura κ.λπ., υπάρχει και η Εκκλησία! Πριν από μερικές ημέρες «συνελήφθησαν στη Μεγάλη Χώρα Αγρινίου, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Αγρινίου ένας άνδρας και μια γυναίκα, ηλικίας 68 και 69 ετών αντίστοιχα, διότι ενεργώντας από κοινού, προκάλεσαν με γεωργικό ελκυστήρα ολοκληρωτική φθορά σε παρεκκλήσι που βρισκόταν σε αγροτεμάχιο ιδιοκτησίας του 68χρονου» (agrinionews.gr 8.8.2018). Το παρεκκλήσι είχε χτιστεί το 1969, άρα δεν έχει καμιά αρχαιολογική αξία, και παρά το γεγονός ότι ήταν στο χωράφι του 68χρονου το εκκλησάκι ανήκει (κατά το «Βήμα της Ορθοδοξίας») στη δικαιοδοσία της Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Ο δε μητροπολίτης ήταν… μεγάθυμος. Στο κήρυγμά του για τον Δεκαπενταύγουστο είπε «κανέναν δεν θα κατηγορήσουμε πλέον, αγαπητοί. (…) Αυτό που έχει σημασία, είναι να ανοικοδομήσουμε πάλι τον ναό. (…) Ολοι θα εργασθούμε γι’ αυτό (…) και όλοι όσοι έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν». Ας προσέξουμε λίγο τον παραλογισμό: η μητρόπολη θα ανοικοδομήσει τον ναό με λεφτά άλλων στο χωράφι ιδιοκτησίας τρίτου, ο οποίος μάλιστα δεν το θέλει!
Να σημειώσουμε εδώ ότι με απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου από το 2007 «απαγορεύεται η τέλεση των μυστηρίων του γάμου και της βάπτισης εκτός των ενοριακών ιερών ναών». Με εγκύκλιο προς τις μητροπόλεις, «δεν επιτρέπεται η τέλεση των μυστηρίων σε ιδιωτικά παρεκκλήσια και υπαίθριους χώρους».
