Τίποτε δεν εμπόδιζε τον Κωστή Χατζηδάκη να εμφανιστεί χθες στη Βουλή αγανακτισμένος. Είχε πολύ υλικό για να καλύψει τις άχαρες αποφάσεις του πίσω από ένα καταγγελτικό ντελίριο για το πώς η προηγούμενη κυβέρνηση καταδίκασε τη ΔΕΗ.
Μια τέτοια αντιπολίτευση κατά της αντιπολίτευσης, όσο κι αν είναι ασύμβατη με το ύφος του Χατζηδάκη, θα ήταν πολιτικά σκόπιμη: η παρούσα κυβέρνηση καλείται να επωμιστεί το πολιτικό κόστος μιας ζημιάς που προκάλεσαν οι προηγούμενοι.
Οποιος όμως είχε την υπομονή να παρακολουθήσει τη συζήτηση στην επιτροπή της Βουλής δεν μπορεί παρά να επιβεβαίωσε ένα από τα βασικά πολιτικά διδάγματα της κρίσης: είναι πολύ δύσκολο να πιστωθείς μια χρεοκοπία που απέτρεψες.
Αντιθέτως, είναι πολύ εύκολο να πετροβολάς ένα σπίτι που άφησες ο ίδιος ετοιμόρροπο. Απόδειξη, ο εισαγγελικός τόνος των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΔΕΗ αυτή τη στιγμή φαίνεται σαν το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης. Οχι επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί να της χρεώσει τον λογαριασμό. Αλλά, κυρίως, επειδή στην πολύ δύσκολη εξίσωση της διάσωσης της επιχείρησης θα δοκιμαστεί, εκτός από την επιχειρησιακή επάρκεια, και η πολιτική αντοχή της κυβέρνησης. Η αντοχή της απέναντι στις παλιές συνδικαλιστικές ομάδες πίεσης και στους παίκτες μιας κοχλάζουσας αγοράς. Και η δυνατότητά της να πείσει την Κομισιόν ότι το «σχέδιο» που είχε συμφωνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας γραφειοκρατικός βρόχος που έμελλε να πνίξει τη ΔΕΗ.
Την ώρα που ο Χατζηδάκης δοκίμαζε το ελαφρύ του χέρι απέναντι στους συριζαίους, στο Βερολίνο ο κλάδος της ενέργειας παρουσιαζόταν ως ευκαιρία. Το «πράσινο» ντοσιέ που είχε ετοιμάσει η ελληνική αποστολή περιγράφεται ως το βασικό εργαλείο για το επαναλανσάρισμα της Ελλάδας ως επενδυτικού προορισμού.
Μπορεί η ιδέα να έχει συκοφαντηθεί από την τροπή που είχε η «Δανία του Νότου»· όμως, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ποντάρει στρατηγικά στην πράσινη οικονομία.
Είναι ένας τομέας που διαχρονικά ενδιαφέρει τους Γερμανούς, παρότι αυτό το ενδιαφέρον δεν έχει μετουσιωθεί σε μεγάλες επενδύσεις. Γι’ αυτό και το υπουργείο Ενέργειας προσπαθεί να μην καλλιεργεί προσδοκίες – κι ας έχουν ήδη πρόσφατα κρούσει την πόρτα του γερμανικοί κολοσσοί.
Το συμπέρασμα είναι ότι πίσω από τη μαύρη πρόσοψη της ΔΕΗ, η κυβέρνηση παίζει το μεγάλο της στοίχημα για την ανάπτυξη. Το γεγονός, ας πούμε, ότι μόλις το 3% της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές μπορεί να είναι τεκμήριο μιας αποτυχίας· δείχνει όμως ταυτόχρονα πόσο ανοικτό είναι ακόμη το πεδίο για πράσινες επενδύσεις.
Η πραγματικότητα αυτή δεν συμβιβάζεται με την εικόνα της Βουλής. Εκεί, ο Χατζηδάκης φαινόταν, ριγμένος από το παρελθόν του, να (ξανα)δίνει τα ίδια ματς που είχε δώσει πολύ παλιότερα για την Ολυμπιακή και λίγο παλιότερα στον ΟΣΕ. Η επανάληψη έμοιαζε με φάρσα.
