Ο Μπόρις Τζόνσον έκλεισε τη Βουλή των Κοινοτήτων ώστε να μην έχουν τον απαιτούμενο χρόνο οι βουλευτές να περάσουν νομοθεσία που θα απέτρεπε την έξοδο από την Ε.Ε. χωρίς συμφωνία. O Ντόναλντ Τραμπ αντιτάχθηκε στη βοήθεια των 20 εκατ. δολαρίων του G7 για την κατάσβεση των χιλιάδων εστιών φωτιάς στον Αμαζόνιο· θα βοηθήσει ο ίδιος –είπε– σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Βραζιλίας, στον περιορισμό των πύρινων μετώπων. Υποψήφιος ΕΠΑΛ εισήχθη σε πανεπιστήμιο (Δυτικής Μακεδονίας) με 0,8, άλλοι με 4 σε τμήμα Χημείας και ορισμένοι με 9,5 σε Φιλολογία – το 1/3 των τμημάτων έχουν βάση εισαγωγής κάτω του 10, ενώ σε 7 τμήματα όλοι εισήχθησαν με βαθμό κάτω από τη βάση. Εχουμε δρασκελίσει το όριο των ακροτήτων και πλέουμε στο χάος των ασύλληπτων καταστάσεων.
Οπως σε όλες τις κλονιζόμενες εποχές, πληθαίνουν οι πράξεις εκτός κάθε λογικής, οι μέθοδοι πολιτικής επιβίωσης με ισχυρές δόσεις φρενοβλάβειας. Το βέλος των επιδιώξεων δεν στοχεύει πάντα εντός της περιοχής που ορίζουν τα αναγκαία για τον αμοιβαίο έλεγχο άκρα, σημαδεύει σε ένα σύμπαν παράταιρο, εξωλογικό. Σαν να μην μπορεί να δικαιωθεί κάποιος ενώπιον του κοινού του παρά μόνο με τον εξακοντισμό μιας νέας παραδοξότητας. Συμβαίνοντα υπερβαίνουν τις υγιείς αντιπαραθέσεις, τους εποικοδομητικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε πνευματικές και πολιτικές παραδόσεις.
Εθνικολαϊκιστικές σειρήνες, συνωμοσιολογικές δημοκοπίες στα φόρα του Διαδικτύου, ψηφοθηρικές ευκολίες, πολιτικός κυνισμός, μανία παραμονής στην εξουσία, με συνέπεια αυθαίρετες και επιζήμιες αποφάσεις εξευτελίζουν την κρίση, τον ορθό λόγο, την ανθρώπινη γνώση και εμπειρία.
Παρασύρουν μακριά από όλη εκείνη τη δέσμη των αρετών, τη διαλλακτικότητα, την ανεκτικότητα, που αποτελούν τη βάση της πολιτισμένης συνύπαρξης, προς την υπεραπλούστευση, την υπερβολή, τον τυχοδιωκτισμό, το μίσος για ό,τι προκαλεί ανασφάλεια, τη βία· σε ιδέες μονολιθικές, εσφαλμένες, επικίνδυνες. Οι παταγώδεις διενέξεις –και όχι ο διάλογος– κερδίζουν το δημόσιο ενδιαφέρον, σε ένα πλαίσιο στείρο από σημεία αναφοράς, νόημα και κατευθύνσεις. Οι αποτυχίες προβάλλονται ως επιτυχίες, οι αδυναμίες ως προτερήματα, οι στρεβλώσεις ως υγιή βήματα στοιβάζοντας πάνω στην πραγματικότητα στρώσεις αλλοιωμένων νοημάτων. Tο μη λογικό εκλαμβάνεται ως φυσιολογικό και η παραφροσύνη του ενός πυροδοτεί την παραφρενία του άλλου. Είναι σαν να ζούμε σε ένα παγκόσμιο δυστοπικό ριάλιτι σόου.
