Από σήμερα η Θεσσαλονίκη εισέρχεται στη μετά Μπουτάρη εποχή. Ο ίδιος ερωτηθείς (ΑΠΕ-ΜΠΕ) για το εάν πιστεύει ότι υπήρξε καλός δήμαρχος, απάντησε πως «αυτό θα το κρίνει η Ιστορία». Προφανώς και έτσι θα γίνει. Σίγουρα όμως ο Μπουτάρης δεν ήταν «άλλος ένας» δήμαρχος, αλλά ο «άλλος» δήμαρχος. Γι’ αυτό και στο μέλλον, όταν θα αναφερόμαστε στα δημοτικά πράγματα της Θεσσαλονίκης, θα λέμε «προ Μπουτάρη» και «μετά Μπουτάρη».
Ο Μπουτάρης εξελέγη δήμαρχος κόντρα στα πάσης φύσεως κατεστημένα (κομματικά, εκκλησιαστικά, συντεχνιακά κ.λπ.), κάποια εκ των οποίων τον πολέμησαν λυσσαλέα. Θα μείνει στην Ιστορία η πρωτοφανής απειλή, παραμονές της ψηφοφορίας για την πρώτη θητεία του, στον ναό του Αγίου Δημητρίου τού τότε πανίσχυρου μητροπολίτη Ανθιμου, ότι ενόσω εκείνος θα είναι μητροπολίτης, δεν πρόκειται να γίνει δήμαρχος. Ο Γιάννης Μπουτάρης δεν «εκτοξεύτηκε» στη δημαρχία από την κάννη κάποιου «κομματικού σωλήνα», ούτε υπήρξε «σπορά της τύχης». Ηταν «τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής» (Κώστας Βάρναλης, Οδηγητής) μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας, που ένιωθε να ασφυκτιά στον κλοιό της κυρίαρχης μέχρι τότε φοβικής αντίληψης για τον ρόλο και το μέλλον της πόλης, και πάσχιζε να αναπνεύσει.
Ο Γιάννης Μπουτάρης αφήνει, φεύγοντας, μια Θεσσαλονίκη με «ανοικτά παράθυρα» στον κόσμο και με φωτεινό «πρόσωπο» στον παγκόσμιο χάρτη. Η οικονομία και η κοινωνία της πόλης απολαμβάνουν ήδη την εξωστρέφεια Μπουτάρη. Η νέα δημοτική αρχή καλά θα κάνει να αποφύγει τον πειρασμό μιας άγονης επιχείρησης αποδόμησης της κληρονομιάς του – πάγια πρακτική των διαδόχων στη δημόσια ζωή μας. Οφείλει όχι μόνο να διατηρήσει ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τους γείτονες αλλά και να τους διευρύνει. Η Θεσσαλονίκη με την ολοκλήρωση, σύντομα, των υπό κατασκευή μεγάλων έργων (αεροδρόμιο, μετρό, σιδηρόδρομος, εκσυγχρονισμός λιμανιού, Μουσείο Ολοκαυτώματος, καινούργιες πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες) θα είναι μια άλλη πόλη. Η ήδη ισχυρή ελκτική της δύναμη στις οικονομίες και στις κοινωνίες της βαθιάς ενδοχώρας της αναμένεται να πολλαπλασιαστεί, θέτοντάς τη σε θέση οδηγού στο υπό διαμόρφωση ευρύτερο οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον. Θα χρειαστεί, για τη διαχείριση αυτής της δυναμικής, ηγέτες με προσωπικότητα, όραμα, γνώση και βούληση. Ασφαλώς και πρέπει να τοποθετηθούν περισσότεροι κάδοι και να γίνουν και άλλες πεζοδρομήσεις, αλλά δεν φτάνουν για να πλοηγηθεί το μεγάλο αναπτυξιακό «βαπόρι» που πιάνει στον Θερμαϊκό.
