Απολύτως προβλέψιμα τα αποτελέσματα της Διάσκεψης του Βερολίνου, «ασορτί» με τις χαμηλές επιδιώξεις της διοργανώτριας γερμανικής κυβέρνησης, που απλά ήθελε να αποφύγει μία αποτυχία, όπως αυτή της Μόσχας. Οι συμμετέχοντες συμφώνησαν για α) κατάπαυση του πυρός, β) «αυστηρή» τήρηση εμπάργκο όπλων στη χώρα, γ) συγκρότηση επιτροπής που θα παρακολουθεί την τήρηση του εμπάργκο, δ) τερματισμό στρατιωτικής στήριξης των εμπολέμων από το εξωτερικό, ε) συνέχιση των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη. Τουλάχιστον προς το παρόν, όλα αυτά θυμίζουν ευχολόγιο, καθώς οι Χαφτάρ και Aλ Σαράζ υποχρεώθηκαν μεν να είναι παρόντες, χωρίς όμως να πάρουν μέρος στη διάσκεψη και δίχως να συναντηθούν μεταξύ τους. Και φυσικά, η κατάπαυση του πυρός δεν είχε επιτευχθεί έως χθες, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά.
Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου δεν υπήρξε επίσης καμία βελτιωτική εξέλιξη στο Λιβυκό σχετικά με την Ελλάδα, τουναντίον. Η διάσκεψη δεν ασχολήθηκε με το θέμα των προκλητικών ενεργειών της Αγκυρας με αφετηρία την εμπλοκή της στη Λιβύη, δηλαδή με το θέμα του μνημονίου που έχει συμφωνήσει με τον «δικό» της Αλ Σαράζ προκειμένου να αμφισβητήσει βάναυσα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης συνέχισε να δίνει ανόητες έως απαράδεκτες διευκρινίσεις για να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό της Αθήνας από τη διάσκεψη. Ο Ερντογάν συνέχισε να δηλώνει προκλητικά ότι τα νησιά –όπως η Κρήτη– δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, παρά μόνο χωρικά ύδατα.
Σαν να μην έφταναν αυτά, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Τραμπ, Ρόμπερτ Ο’ Μπράιεν, μας ζητάει (με συνέντευξή του στον Αλ. Παπαχελά στην «Καθημερινή» της Κυριακής) να «διαχειριστούμε» ως Ελλάδα τις σχέσεις μας με την Τουρκία με τρόπο που δεν θα πλήξει το ΝΑΤΟ, καθώς Αθήνα και Ουάσιγκτον «μοιράζονται κοινά συμφέροντα σε σχέση με την Τουρκία». Α, ο Ο’ Μπράιεν τόνισε επίσης, προφανώς για να μας καθησυχάσει, πως οι ΗΠΑ «έχουν καταστήσει σαφές σε όλα τα μέρη στην Ανατολική Μεσόγειο (δηλαδή και στην Ελλάδα) ότι θα πρέπει να εργασθούν από κοινού για να επιλύσουν τις διαφορές τους και θα πρέπει να αποφύγουν να κάνουν βήματα τα οποία θα αντιμετωπισθούν ως προκλήσεις». Δεν ξέχασε, τέλος, να επισημάνει ότι η σχέση του Ντ. Τραμπ με τον Κυρ. Μητσοτάκη είναι άριστη, όπως και με τον πρόεδρο Ερντογάν…
Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι όλα τα παραπάνω ανοίγουν την όρεξη και προκαλούν ευφορία στον Ταγίπ Ερντογάν, αν δεν τον κάνουν να κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια. Τώρα μάλιστα συνεχίζει το «δούλεμα» ισχυριζόμενος ότι η Τουρκία δεν έχει στείλει στρατιώτες στη Λιβύη, άρα δεν είναι υποχρεωμένος να πάρει πίσω τους Σύρους τζιχαντιστές που έχει εκπαιδεύσει και ήδη στείλει –υπολογίζονται περί τους 2.500 έως 3.000– για να στηρίξουν τον Aλ Σαράζ. Και όσο υπάρχει Aλ Σαράζ, που η οποιαδήποτε διευθέτηση θα τον διατηρήσει γιατί έτσι επιθυμεί η Τουρκία, θα μπορεί η τελευταία να «πατάει» πάνω στη μνημόνιο για να αποκόπτει την Ελλάδα από την Ανατολική Μεσόγειο, μεταξύ άλλων.
