O Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, που κρατείται από τις Αρχές και φέρεται ως «ο καθοδηγητής» και ο συντάκτης των προκηρύξεων της τρομο-δολοφονικο-ληστρικής οργανώσεως «17 Νοέμβρη», είναι γιος του Δημήτρη Γιωτόπουλου, ηγετικού στελέχους των Αρχειομαρξιστών, και της Ζωής Μεταξά. Γεννήθηκε το 1944 στο Παρίσι, όπου επτά χρόνια πριν είχαν καταφύγει οι γονείς του. O πατέρας του, ηγετική μορφή των Αρχειομαρξιστών, σκληρός τροτσκιστής μέχρι το 1934, βρέθηκε στη γαλλική πρωτεύουσσα έπειτα από σειρά απογοητεύσεων και διωγμών από την «ορθόδοξη» πλευρά του KKE, αλλά και έπειτα από τη σκληρή δοκιμασία της φυλακίσεώς του στη Βαρκελώνη.
Μαχητικός
Στην Ισπανία, ο Γιωτόπουλος, διεθνιστής και μαχητικός μαρξιστής, βρέθηκε για να πολεμήσει κατά των φαλαγγιτών μέσα από τις ομάδες του ΠΟΥΜ και των αναρχικών. Συνελήφθη, όμως, και φυλακίσθηκε από τους κομμουνιστές, που έβλεπαν τον εμφύλιο ως δική τους υπόθεση. H φυλάκιση αυτή ξύπνησε την υπνώττουσα φυματίωσή του και όταν αποφυλακίσθηκε, έπειτα από δυναμικές παρεμβάσεις συντρόφων του, κατέφυγε στο Παρίσι. Εκεί, μάθαινε για συντρόφους του που προδόθηκαν από παλιούς ομοϊδεάτες και εκτελέσθηκαν από τους Γερμανούς στην Κατοχή ή δολοφονήθηκαν στους δρόμους της Αθήνας από τους εκτελεστές της ΟΠΛΑ κατά τα «Δεκεμβριανά» και στη διάρκεια του «αντάρτικου»…
Στο Παρίσι, λοιπόν, ο Δημήτρης Γιωτόπουλος ζει με τις αναμνήσεις του, καθώς η ζωή που έχει περάσει είναι πλούσια από αγώνες και εμπειρίες. Συναναστροφή και δεσμός με τον Τρότσκι, φιλία με τον Αντρές Νιν, τον φλογερό Ισπανό επαναστάτη αγωνιστή, τον Γάλλο πρόδρομο της μαχητικής Αριστεράς Μαρσό Πιβέρ, τον Αρη Βελουχιώτη, για τον οποίο λέγεται ότι εκείνος τον στρατολόγησε στις τάξεις της Αριστεράς. Ταλαιπωρούμενος από τη φυματίωση, ο Γιωτόπουλος, για τον οποίο οι Γάλλοι αριστεροί δείχνουν σεβασμό, μετέχει σε διάφορα μικρά σοσιαλδημοκρατικά σχήματα και κινήσεις, αλλά η απογοήτευση είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που τον διακρίνει.
Ο Αλέξανδρος
Εκείνα τα πικρά χρόνια, γεννιέται ο Αλέξανδρος, που μεγαλώνει μέσα σ’ ένα περιβάλλον γεμάτο πολιτικές μνήμες και δράση, αμφισβήτηση της κρατούσης, διεθνώς, καταστάσεως. Το 1967, οπότε οι συνταγματάρχες ανατρέπουν τη δημοκρατία στην Ελλάδα, ο Αλέξανδρος είναι 23 ετών. Φοιτητής στο Παρίσι, πάντοτε στην ανένταχτη Αριστερά, τάσσεται ευθύς εξ αρχής υπέρ του ένοπλου αγώνα και κάποια στιγμή βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη με το όνομα «Αλέξανδρος Γιατρόπουλος», όπου προσπαθεί να οργανώσει αντιδικτατορικές ομάδες. Το 1974, πάντα στο Παρίσι, τάσσεται υπέρ της συνέχισης του ένοπλου αγώνα «αφού το καθεστώς στην ουσία δεν άλλαξε, αλλά απλά μεταμφιέστηκε σε δημοκρατικό. Χθες, ο καθηγητής Βεργόπουλος, που τον γνώρισε ως φοιτητή στο Παρίσι, δήλωσε ότι «ο Γιωτόπουλος ουδέποτε υπήρξε καθηγητής ούτε εμφανιζόταν μαχητικός στα αμφιθέατρα όπως τον παρουσιάζουν. Αντίθετα, ήταν μάλλον λιγόλογος και περιθωριακός»…
Η περιγραφή του καθηγητή Βεργόπουλου ταιριάζει απόλυτα με τον «χαμηλών τόνων» Μιχάλη Οικονόμου, που «στόμα είχε και μιλιά δεν είχε». Το «περιθωριακός» μπορεί να αποτυπωθεί σήμερα με τη «μη ύπαρξή» του, αφού κανένα χαρτί, συμβόλαιο, ενοικιαστήριο ή λογαριασμός δεν εκδόθηκε στο όνομά του ή έφερε την υπογραφή του. H ζωή του Γιωτόπουλου στο Παρίσι και την Ελλάδα, με εξαίρεση τη σύγκρουσή του με τη δημοτική Αρχή Λειψών για το… χρώμα της βίλας του, ταιριάζει απόλυτα με τη «σκιά» για την οποία μιλούσαν φήμες και πληροφορίες γύρω από τη δράση της «17Ν»…
Ιδανικός
Ο ασπρομάλλης εξηντάρης, που διήγε βίο ήσυχο και διέθετε μειλίχιο χαμόγελο και πορφυρόχροες παρειές, θα πρέπει να ήταν ο ιδανικός «δολοφόνος με το πριόνι» σε ένα σύγχρονο «σπλάτερ» αφού καμία, μα καμία κίνησή του δεν πρόδιδε το έρεβος που μπορούσε να κρύβεται στην ψυχή του…
Αν σκεφθεί, νηφάλια, κάποιος την πίεση που ασκήθηκε στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο από την πολιτική κληρονομιά που του άφησε ο πατέρας του, αλλά και την εμμονή του στον ένοπλο αγώνα ακόμη και μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, τότε δεν είναι δύσκολο να δεχθεί ότι όσα του αποδίδονται από τις Αρχές μπορεί να αποτελούν μια «φυσική συνέχεια». Μόνο που ο Δημήτρης Γιωτόπουλος πέθανε πάμπτωχος και φυματικός, χωρίς διαμερίσματα και εξοχικά, χωρίς ιστιοφόρο σκάφος και μετρητά σε τράπεζες…
