Την περίοδο κατά την οποία οι ομάδες μας κινδύνευαν με αποβολή από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σημείωνα, πως δεν πίστευα σε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, φοβόμουν πως θα έρθει η εποχή, κατά την οποία θα αρχίζαμε να αποχωρούμε οικειοθελώς. Κι αυτό επειδή, οι οικονομικές δυνατότητες των ανωνύμων εταιρειών δεν θα άντεχαν τον ανταγωνισμό.
Η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού έγινε η πρώτη που θέλει να αποχωρήσει από τη Euroleague. Οι αιτιάσεις της, λογικές και κατανοητές. Αποδεικνύεται πως μία τσέπη, όσα κι αν διαθέτει, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στα έξοδα που απαιτούνται.
Οι μεγάλοι παίκτες αναζητούν ακριβότερα συμβόλαια. Και υπάρχουν ομάδες που τους τα προσφέρουν. Ο Καλάθης προς την Μπαρτσελόνα, ο Μιλουτίνοφ στην ΤΣΣΚΑ. Και σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Η εποχή που οι ομάδες μας αγόραζαν ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε σε Ευρώπη, ακόμα και στην Αμερική, πέρασε ανεπιστρεπτί.
Εξάλλου, το ίδιο συμβαίνει, εδώ και σχεδόν μία δεκαετία στο ποδόσφαιρο. Οι περισσότεροι από το εξωτερικό είναι άγνωστοι, οι οποίοι έχουν ως τελευταία τους επιλογή τη χώρα μας. Κι αν βρεθεί να ξεχωρίσει κάποιος, το θεωρούμε… λαχείο.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Από τις ομάδες μας που ξεκινούν τους προκριματικούς γύρους στην Ευρώπη, η πρόκριση στους ομίλους άρχισε να αποδίδεται σε… θαύμα. Οσο για την παρουσία του Ολυμπιακού, αποτελεί απλώς την επιβεβαίωση, το ποια λογική πρέπει να ακολουθείται στα ομαδικά αθλήματα για τη δημιουργία συνόλου.
Δυστυχώς, την πραγματικότητα αυτή δεν θέλουν να την παραδεχθούν επισήμως τα αφεντικά των ΠΑΕ και των ΚΑΕ. Προσπαθούν να κρύψουν τις οικονομικές και οργανωτικές τους αδυναμίες, «πουλώντας οπαδιλίκι» και κηρύσσοντας ανένδοτους αγώνες. Αν ανατρέξουν όμως στην ιστορία, θα διδαχθούν πως σε έναν πόλεμο δεν υπάρχει νικητής αλλά μόνο χαμένοι.
