Υπάρχουν, σπανίως βέβαια, και αποφάσεις των θεσμικών οργάνων του επαγγελματικού μας ποδοσφαίρου, που συμβαδίζουν με τη λογική. Εστω κι αν αυτές δεν έχουν ως αποκλειστικό γνώμονα το καλό του αθλήματος, αλλά διαφορετικούς στόχους.
Μία από αυτές ήταν η σχεδόν παμψηφεί απόφαση της ολομέλειας της Σούπερ Λιγκ για τη μη αναδιάρθρωση του πρωταθλήματος και η παραμονή 14 ομάδων. Φυσικά στο πίσω μέρος του μυαλού των εκπροσώπων ήταν πως με την ίδια… πίτα δεν θα μπορούσαν να χορτάσουν περισσότεροι συνδαιτυμόνες. Και βέβαια για να μη φανούν… πεινασμένοι προβάλουν σαν επιχείρημα και την ανταγωνιστικότητα της διοργάνωσης.
Στην ουσία, εκείνο που έχει μικρή σημασία, στην παρούσα φάση, είναι πως για τον ένα ή τον άλλο λόγο, έχουν δίκαιο. Ακόμα και με τις δεκατέσσερις ομάδες, ορισμένα παιχνίδια προκαλούν υπνηλία στους φιλάθλους. Κι αυτό φαίνεται στις
μεγάλες διαφορές του βαθμολογικού πίνακα.
Το ζητούμενο πλέον είναι το τι θα αποφασίσει τελικά η ΕΠΟ, αφού η Σούπερ Λιγκ απλά εισηγείται. Και επειδή τα μέλη των επιτροπών της ομοσπονδίας μας έχουν εκπλήξει με τις επιλογές τους –όπως αυτή της ημερομηνίας του τελικού Κυπέλλου– δεν αποκλείεται να γράψουν στα παλαιά τους υποδήματα την επιθυμία της Σούπερ Λιγκ. Εδώ ρίχνουν στον κάλαθο των αχρήστων τις εντολές FIFA και UEFA, θα υπολογίσουν την απόφαση των ιδιοκτητών των ΠΑΕ, προκειμένου να διασφαλίσουν τις ψήφους και να ικανοποιήσουν τους δικούς τους;
