Στα 22 του χρόνια, ο Ραφαέλ Ναδάλ είναι κάτοχος τεσσάρων Ρολάν Γκαρός και ενός Γουίμπλεντον.
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό επίτευγμα, αν αναλογιστεί κάποιος πως στην ηλικία του ο Φέντερερ είχε πάρει μόνο το Γουίμπλεντον (2003). Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως αν συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για να μία θέση στην ελίτ των κορυφαίων τενιστών των εποχών.
Και γιατί όχι, για να «φλερτάρει» και με το ρεκόρ των περισσότερων γκραν σλαμ. Το παιχνίδι του διακρίνεται για τη δύναμή του.
Η φυσική του κατάσταση προκαλεί θαυμασμό και οι επιδόσεις του στο χώμα δεν έχουν προηγούμενο. Με τον καιρό εξοικειώνεται και με άλλες επιφάνειες, κυρίως με το γρασίδι.
Στο περυσινό Γουίμπλεντον έχασε στο 5ο σετ απ’ τον Φέντερερ, ενώ φέτος τον νίκησε σε έναν επικό τελικό. Τι θα κάνει στο Αμερικανικό Οπεν, είναι μία καλή απορία. Πρόπερσι πραγματοποίησε την καλύτερη παρουσία του, φθάνοντας έως τον προημιτελικό γύρο, ενώ πέρυσι έχασε μόλις στον 4ο γύρο. Σίγουρα, οι σκληρές επιφάνειες δεν του ταιριάζουν ιδιαίτερα.
Στο χόρτο αποδίδει εξαιρετικά, διότι κινείται με τον ίδιο τρόπο όπως στο χώμα, όπου σέρνει τα πόδια του. Στις σκληρές επιφάνειες, όμως, οι κινήσεις είναι διαφορετικές. Είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον Ισπανό το Αμερικανικό Οπεν.
Αν πραγματικά θέλει να ανέβει εκείνος στην κορυφή, οφείλει να κάνει στη Νέα Υόρκη πορεία ανάλογη με εκείνη του Λονδίνου. Αν όχι, θα υπάρχει κίνδυνος να παραμείνει για καιρό ακόμη ο καλύτερος… δεύτερος τενίστας στον κόσμο.
