Η αποθέωση που γνωρίζει η Ρεάλ Μαδρίτης στον δρόμο για την κατάκτηση του 14ου Τσάμπιονς Λιγκ – Πρωταθλητριών της ιστορίας της, έχει περισσότερο μια μεταφυσική αναφορά στη βαριά φανέλα και στη μεγάλη κληρονομιά της, παρά στους ανθρώπους που υπέγραψαν άλλη μία θεαματική ανατροπή, με επίκεντρο τον πολύπειρο Κάρλος Αντσελότι.
Σε ένα παιχνίδι λεπτών ισορροπιών στο πιο υψηλό επίπεδο, οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά στο τέλος της ημέρας και σίγουρα μία απ’ αυτές είναι το όνομα βαρύ σαν ιστορία που κουβαλά εδώ και δεκαετίες η «βασίλισσα» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αλλο η φανέλα… τσιγαρόχαρτο της Μάντσεστερ Σίτι, μιας ομάδας που δεν έχει φτάσει ποτέ έως το τέλος της μεγαλύτερης διαδρομής παρά τα αμέτρητα δισεκατομμύρια που έχει ξοδέψει, και άλλο η φανέλα-μέταλλο της Ρεάλ, ενός κλαμπ που θεωρείται ίσως το μεγαλύτερο στον κόσμο, με αμέτρητες επιτυχίες στο ποδόσφαιρο και όχι μόνον.
Στην πραγματικότητα, η δύναμη, η αύρα της «βαριάς φανέλας» δεν αρκεί για να σε φτάσει από μόνη της έως το τέλος της διαδρομής, με τόσο έντονο συναγωνισμό στο πιο υψηλό επίπεδο. Για να φτάσει μέχρι το μεγάλο ραντεβού με τη Λίβερπουλ στο Παρίσι, η Ρεάλ χρειάστηκε πρώτα να «ματώσει» από ήττες σαν αυτήν από τη «Σταχτοπούτα» Σέριφ Τίρασπολ, να κάνει μια σειρά από απίστευτες ανατροπές και να ξεπεράσει πολύ υψηλά εμπόδια όπως αυτά της λαμπερής σαν χρυσάφι Παρί Σεν Ζερμέν, της κατόχου του Τσάμπιονς Λιγκ Τσέλσι και της ομάδας-κομψοτεχνήματος που έχει δημιουργήσει ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Και αυτοί οι θρίαμβοι έχουν την υπογραφή μεγάλων πρωταγωνιστών τόσο εντός αγωνιστικού χώρου όπως ο Μπενζεμά και ο Μόντριτς όσο και εκτός, σαν του Κάρλος Αντσελότι.
Ο προπονητής-θρύλος με τις αμέτρητες επιτυχίες όπως η κατάκτηση τριών Τσάμπιονς Λιγκ και πρωταθλημάτων στις Big 5 χώρες της Ευρώπης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην τρελή πορεία της Ρεάλ έως τον τελικό.
Πολλοί ίσως σταθούν στο βίντεο με τις οκτώ μεγάλες ανατροπές που πρόβαλε στους παίκτες του πριν από τον ημιτελικό με τη Σίτι, αλλά τη μεγάλη εικόνα της συμβολής του ελάχιστοι τη συνειδητοποίησαν: στην παράταση, εκεί που «έκαιγε» η μπάλα, είχε αποσύρει στον πάγκο όλα τα «βαριά χαρτιά» του πλην Κουρτουά, Καρβαχάλ, και διαχειρίστηκε όλη την πίεση που ασκεί μια ομάδα μαθημένη να σε στραγγαλίζει με εννιά παίκτες (Βαλβέρδε, Νάτσο, Μεντί, Καμαβινγκά, Θεμπάγιος, Ασένσιο, Ροντρίγκο, Βάθκεθ, Βαγιέχο), που δεν είναι ακόμη τα πιο λαμπερά στολίδια μιας ομάδας-θρύλου όπως η Ρεάλ Μαδρίτης…
