Ο έβδομος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εξηκοστός τρίτος (1063) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 29 Μαΐου 2022 στο Μονακό.
Αλλά τι ακριβώς είναι το Μονακό;
Το όνομα του Μονακό προέρχεται από την κοντινή ελληνική αποικία των Φωκαέων του 6ου αιώνα π.Χ. Αναφερόταν από τους Λιγουριανούς ως Μονοϊκός, από το ελληνικό «μόνοικος». Το λιμάνι της έχει το όνομα του έλληνα ημίθεου Ηρακλή. Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, ο Ηρακλής πέρασε από την περιοχή και έδιωξε τους προηγούμενους θεούς, με αποτέλεσμα να χτιστεί εκεί ένας ναός. Επειδή αυτός ο “οίκος” του Ηρακλή ήταν ο μοναδικός ναός στην περιοχή, η πόλη ονομάστηκε Μονοϊκός και κατέληξε στα χέρια της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία την παραχώρησε στους Γενοβέζους. Ένας εκδιωχθείς κλάδος μιας γενοβέζικης οικογένειας, οι Γκριμάλντι, την αμφισβητούσαν διεκδικώντας τη από την δημοκρατία της Γένοβας, πριν αποκτήσουν τελικώς τον έλεγχο.Το 1419, η οικογένεια Γκριμάλντι αγόρασε το Μονακό από το Στέμμα της Αραγονίας και έγινε ο επίσημος και αδιαμφισβήτητος ηγεμόνας του «βράχου του Μονακό». Μέχρι τη Μονεγασκική Επανάσταση του 1910 η οποία επέβαλε την υιοθέτηση του Συντάγματος, οι πρίγκιπες ήταν οι απόλυτοι άρχοντες. Η περιοχή περιβάλλεται από γαλλικά βουνά και τη Μεσόγειο. Κυβερνάται εκ παραδόσεως από την ιταλική οικογένεια της Γένοβας, προσπαθεί μάλλον αποτυχημένα να παρουσιαστεί ως ουδέτερο έδαφος και φέρει το βάρος της εξοντώσεως των εβραίων ικετών που ακυρώνει, μάλλον καθ’υπερβολή, την φιλοδοξία των μονεγάσκων για ένα υπερεθνικό στοιχείο ταυτότητας. Τον Σεπτέμβριο του 1943, μετά την πτώση του Μουσολίνι από την εξουσία, η γερμανική Βέρμαχτ κατέλαβε την Ιταλία και το Μονακό. Ο René Blum, ο επιφανής Γάλλος Εβραίος που ίδρυσε το Ballet de l’Opéra στο Μόντε Κάρλο, συνελήφθη στο σπίτι του στο Παρίσι και κρατήθηκε στο στρατόπεδο εκτοπισμού Drancy έξω από τη γαλλική πρωτεύουσα πριν μεταφερθεί στο Άουσβιτς, όπου αργότερα θανατώθηκε. Ο συνάδελφος του Μπλουμ, ο Ραούλ Γκενσμπούρ, διευθυντής της Όπερας του Μόντε Κάρλο, με τη βοήθεια της γαλλικής Αντίστασης, διέφυγε της σύλληψης και κατέφυγε στην Ελβετία. Τον Αύγουστο του 1944, οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους Ρενέ Μποργκίνι, Ζοζέφ-Ανρί Λαζού και Εστέρ Πότζιο, οι οποίοι ήταν ηγέτες της Αντίστασης.
Μεταμέλεια και συγγνώμη
Στις 27 Αυγούστου 2015, ο Αλβέρτος Β’, νυν πρίγκηψ, ζήτησε συγγνώμη για τον ρόλο του Μονακό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού είχαν διευκολύνει την απέλαση συνολικά 90 Εβραίων και αντιστασιακών, από τους οποίους επέζησαν μόνο εννέα: “Διαπράξαμε το ανεπανόρθωτο παραδίδοντας στις γειτονικές αρχές, γυναίκες, άνδρες και ένα παιδί που είχαν καταφύγει σε εμάς για να γλιτώσουν από τις διώξεις που είχαν υποστεί στη Γαλλία”, δήλωσε ο Αλβέρτος σε μια τελετή κατά την οποία έγιναν τα αποκαλυπτήρια μνημείου για τα θύματα στο νεκροταφείο του Μονακό. “Με αγωνία, ήρθαν ειδικά για να βρουν καταφύγιο σε εμάς, πιστεύοντας ότι θα βρουν ουδετερότητα”.
Στις 19 Απριλίου 1956, ο πρίγκιπας Ρενιέ παντρεύτηκε την Αμερικανίδα ηθοποιό Γκρέις Κέλι, γεγονός που μεταδόθηκε ευρέως από την τηλεόραση και καλύφθηκε από τον λαϊκό Τύπο, εστιάζοντας την παγκόσμια προσοχή στο μικροσκοπικό πριγκιπάτο. Το 1963, ξέσπασε κρίση όταν ο Σαρλ ντε Γκωλ απέκλεισε το Μονακό, εξοργισμένος από το καθεστώς του ως φορολογικού παραδείσου για πλούσιους Γάλλους πολίτες. Η ταινία του 2014 “Η Γκρέις του Μονακό” βασίζεται, υπό μία έννοια, σε αυτή την κρίση.
Εν ολίγοις το κρατίδιο των 35.000 κατοίκων εντάσσεται στη σφαίρα της γαλλικής επιρροής και η πριγκιπική οικογένεια, μέχρι τώρα, δεν φαίνεται να είναι κάτι παραπάνω από διασκεδαστές του διεθνούς jet set ή café society, αμφότερα μεθερμηνευόμενα ως «περνάμε καλά γυρνώντας τον κόσμο γιατί τα λεφτά είναι πολλά και κάπως πρέπει να σκορπιστούν».
Πάμε στους πρωταγωνιστές
Η αρχική αδυναμία της Ferrari μέσω του, από το 2019 επικεφαλής της ομάδας, Ματία Μπινότο (Mattia Binotto) να ξεκαθαρίσει τον στρατηγικό στόχο της φετινής περιόδου δεσμεύει μηχανικούς, οδηγούς και οπαδούς στη μίζερη αναζήτηση λόγων για τις συνεχόμενες αποτυχίες του πιό γρήγορου μονοθεσίου του 2022. Φυσικά ο φετινός στόχος είναι η κατάκτηση των δύο πρωταθλημάτων. Των κατασκευαστών και των οδηγών. Βασική προϋπόθεση είναι να γίνει απολύτως σαφές ποιός είναι ο πρώτος οδηγός της ομάδας, έτσι ώστε να προσαρμόζεται σε κάθε αγώνα η τακτική υπέρ του. Από τους δύο ομομήτριους, στην αντιστοιχία μήτρας – ομάδας, ο ταχύτερος και ο πιό συνεπής είναι ο Σαρλ Λεκλέρ. Το αποδεικνύει συστηματικά, όχι μόνο φέτος. Όμως χρειάζεται είτε να το επιβάλει ο ίδιος, είτε να το επικυρώσει η ομάδα μέσω του επικεφαλής της. Ο Λεκλέρ είναι φανερό – προφανώς λόγω χαρακτήρα, ο οποίος δεν έχει συγκρουσιακά στοιχεία, σε αντίθεση παραδείγματος χάριν με τον Φερστάπεν ή και τον Χάμιλτον – ότι δεν μπορεί να επιβάλλει την παρουσία του ως πρώτου στον Σάινθ. Για τον Μπινόττο όμως η ξεκάθαρη ιεραρχία που πρέπει να επιβάλει στην ομάδα δεν είναι απλώς μέρος της δουλειάς του• είναι η δουλειά του. Παραθέτω αντί άλλης μαρτυρίας το κείμενο του πληρέστερου, παγκοσμίως ίσως, δημοσιογράφου της Φόρμουλα Ένα, Mark Hughes και επανέρχομαι για την ερμηνεία του.
«Οι Ferrari και οι Red Bull ήταν τα μόνα πλήρως ανταγωνιστικά μονοθέσια στο Μονακό το περασμένο Σαββατοκύριακο, με επίπεδο επιδόσεων πολύ υψηλότερο από εκείνο της τρίτης ταχύτερης Mercedes. Από τους τέσσερις οδηγούς που συμμετείχαν, ο καθένας είχε μια ρεαλιστική ευκαιρία να κερδίσει το Grand Prix του Μονακό, αλλά ο Sergio Perez ήταν αυτός που μετέτρεψε την ευκαιρία του σε πραγματικότητα…Η διαδρομή προς αυτή τη νίκη ήταν γεμάτη με τις αποτυχίες και τα λάθη των άλλων, ενώ το δικό του μοναδικό λάθος – αυτό της σύγκρουσής του στο τέλος των κατατακτήριων δοκιμών – συνέβαλε, ειρωνικά, στην επιτυχία του την ημέρα του αγώνα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο Perez παρέδωσε μια σχεδόν τέλεια οδήγηση, η οποία πίεσε τη Ferrari σε ένα σοβαρό λάθος τακτικής.Το θεμέλιο όλων αυτών ήταν η ταχύτητά του σε αυτή την πίστα, στην οποία ήταν πάντα εξαιρετικά ανταγωνιστικός, ήδη από την εποχή του GP2 (στην ομάδα Arden του Christian Horner). Συνήθως ήταν ελαφρώς ταχύτερος από τον teammate (ομόσταυλος) Max Verstappen όλο το Σαββατοκύριακο και προκρίθηκε μπροστά από αυτόν στο qualifying (δοκιμές κατατάξεως), ως τρίτος ταχύτερος. Η απροθυμία του μονοθεσίου να ενεργοποιήσει τα μπροστινά ελαστικά του έδωσε μια ισορροπία υποστροφής, ιδιαίτερα στην αρχή του γύρου, κάτι που δεν άρεσε στον Verstappen, αλλά που αποτέλεσε λιγότερο πρόβλημα για τον Perez. Αλλά, τελικά, στις τελευταίες διαδρομές του Q3, ο Verstappen φάνηκε να έχει βρει έναν τρόπο να παρακάμψει τον χειρότερο για αυτόν περιορισμό. Έκανε μια προετοιμασία πολλών γύρων, η οποία φάνηκε να λειτουργεί δίνοντάς του την πρόσφυση που του έλειπε μέσα από το Sainte Devote [στροφή 1] και τον συνδυασμό Massenet/Casino [στροφές 3 και 4]. Στον τελευταίο του γύρο, ήταν ταχύτερος από τον Perez και τον Carlos Sainz της Ferrari στο section 1 [O πρώτος από τους τρείς τομείς που χωρίζεται κάθε πίστα για εποπτικούς λόγους] και με την πίστα να γίνεται ακόμα πιο γρήγορη, φαινόταν έτοιμος να γίνει τελικά ο ταχύτερος Red Bull.
Ηταν όμως ένας γύρος που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει – εξαιτίας του ατυχήματος του Perez στο Portier [στροφή 8] στην είσοδο του τούνελ. Αυτό εξασφάλισε την τρίτη θέση του Perez και ακολούθως ήταν η κορυφαία Red Bull στον αγώνα – κάτι που αποδείχθηκε καθοριστικά σημαντικό.
Με τον Charles Leclerc και τον Carlos Sainz να έχουν κλειδώσει την πρώτη σειρά, η ηγετική τετράδα έτρεξε τα πρώτα στάδια του αγώνα σε σχηματισμό grid, όλοι με ελαστικά υγρού καιρού. Σε μια στεγνή πίστα, το «τακτικό» αίνιγμα θα ήταν αν τα βρόχινα ελαστικά θα διαρκούσαν αρκετά ώστε να μπορέσουν να αλλάξουν κατευθείαν σε slicks [χωρίς ραβδώσεις]. Ή αν θα ήταν καλύτερα να τρέξει μια μεσαία φάση με ενδιάμεσα ελαστικά, τα οποία ήταν πολύ ταχύτερα από τα βρεγμένα, αλλά απαιτούσαν ένα επιπλέον pit stop.
Ο Perez και η Red Bull ανάγκασαν από κοινού τη Ferrari να αντιμετωπίσει αυτό το αίνιγμα, κάνοντας pit νωρίς, στον 16ο γύρο, μόλις υπήρχε κενό στην κίνηση για να πέσει μέσα. Είχε μείνει 8 δευτερόλεπτα πίσω από τον πρωτοπόρο Leclerc όταν μπήκε. Η Ferrari είχε τώρα πρόβλημα με το τι έπρεπε να κάνει. Θα έβαζε τον Leclerc στα pit ως απάντηση; Αν το έκανε, ο κίνδυνος ήταν ότι η τακτική με τα κατάλληλα για βροχή εναντίον των slicks μπορεί να αποδειχθεί ταχύτερη – και ο Verstappen ενδεχομένως να τη χρησιμοποιούσε για να τους ξεπεράσει.
Η Ferrari θα έπρεπε ιδανικά να βάλει στα πιτ τον Sainz και όχι τον Leclerc σε αυτό το σημείο. Αυτό όμως θα έχανε αμέσως μια θέση του Sainz από τον Perez. Επιπλέον, ο Sainz πίεζε να μείνει έξω με τα βρεγμένα ελαστικά του και ήθελε να αποφύγει τα ενδιάμεσα ελαστικά. Η Ferrari θεώρησε ότι μπορούσε να καθυστερήσει την απόφαση κατά ένα γύρο μετά το σταμάτημα του Perez, λόγω αυτής της διαφοράς των οκτώ δευτερολέπτων. Αλλά αυτό ήταν υποτίμηση του πόσο πιο γρήγορες ήταν οι ενδιάμεσες γόμες.
Με το να βάλουν τον Leclerc στο pit δύο γύρους μετά τον Perez, αντί για έναν γύρο αργότερα, επέτρεψαν στον Perez να υπερκεράσει τον Leclerc. Ο άμεσος ρυθμός του Perez σε αυτές τις ενδιάμεσες δοκιμές ήταν ένα κρίσιμο μέρος της παραπλάνησης της Ferrari και επομένως της επακόλουθης νίκης του.
Αυτό άφηνε ακόμα τον Sainz να κατακτήσει. Παρέμεινε στην πρώτη θέση με τα παλιά του βρεγμένα ελαστικά μέχρι τον 21ο γύρο, προτού βάλει slicks. Ο συνεχιζόμενος ρυθμός του Perez στις ενδιάμεσες γόμες τον είχε φέρει απειλητικά κοντά, αλλά έπρεπε ακόμα να σταματήσει για slicks.Θα ήταν στενά τα πράγματα μεταξύ τους, καθώς ο Perez τα έδωσε όλα στον εσωτερικό του γύρο, ενώ ο Sainz έβγαινε από τα pits. Το κρίσιμο ήταν ότι καθώς η Ferrari ανέπτυσσε ταχύτητα, την πέρασε η Williams του Nicholas Latifi, η οποία ουσιαστικά επανήλθε στον τρέχοντα γύρο. Αυτό επιβράδυνε άσχημα τον Sainz, ο οποίος δεν μπόρεσε να ξαναπεράσει μέχρι την αρχή της σήραγγας, επιβραδύνοντας τον ακόμα περισσότερο εμποδίζοντάς τον να ανεβάσει γρήγορα τη θερμοκρασία των ελαστικών.
Αυτή ήταν όλη η βοήθεια που χρειαζόταν ο Perez και επιτάχυνε από την έξοδο των pit ακριβώς όταν ο Sainz έβγαινε από το Sainte Devote. Η εκτιμώμενη καθυστέρηση 1,5-1,7 δευτερολέπτων που υπέστη ο Sainz πίσω από τη Williams έκανε τη διαφορά.
Χωρίς άλλες στάσεις και με την πρωτοπορία να έχει εδραιωθεί γύρω από ένα σημείο όπου το προσπέρασμα μεταξύ ισάξιων μονοθεσίων είναι σχεδόν αδύνατο, ο Perez είχε ουσιαστικά πλέον σπάσει την πλάτη του αγώνα – και βρισκόταν καθ’ οδόν προς μια εκπληκτική νίκη».
Και τώρα…τα δικά μας
Ακόμα και εάν δεν έχει δει κάποιος μυημένος θεατής της Φόρμουλα Ένα τον αγώνα θα είναι εύκολο για εκείνον να καταλάβει τί συνέβη. Ο μηχανικός του Σάινθ έδωσε εντολή να μπει στα pit αμέσως μετά την αλλαγή του Πέρεζ. Ο ισπανός με την άνεση “πρώτου” οδηγού αμφισβητεί την οδηγία και υποδεικνύει την δική του τακτική, η οποία εξυπηρετεί τον προσωπικό του στόχο, την πρώτη θέση. Ο μηχανικός αποδέχεται την απόφαση, ακριβώς γιατί ο Μπινόττο δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιός είναι ο πρώτος οδηγός της ομάδας. Ο Σάινθ έπρεπε να ακολουθήσει την κίνηση του Πέρεζ στην περίπτωση που ήταν ο άμεσος ανταγωνιστής του για την δεύτερη θέση τερματισμού και πίσω. Ο Λεκλέρ έπρεπε να αντιδρά στις προκλήσεις του Φερστάπεν ή να τις προβλέπει. Στο πρώτο pit για «πράσινα» ελαστικά βροχής προηγήθηκε στα pit του Φερστάπεν και βγήκε ως άρμοζε μπροστά από αυτόν. Στην δεύτερη εντολή, στον 21ο γύρο για «σκληρά» στεγνά ελαστικά, η οποία αναιρέθηκε κλάσματα δευτερολέπτου αφότου είχε μπει στα pit, αντέδρασε με ακατανόητες στριγγλιές. Ήταν πολύ αργά. Ο Λεκλέρ δεν διανοείται να αμφισβητήσει τις αποφάσεις της μητέρας – ομάδας αφού την αγκαλιάζει με την εμπιστοσύνη του και έχει βεβαιότητα για την ικανότητα του. Έχει θέση τον εαυτό του στην διάθεση της. Σε αντίθεση με τον Σάινθ που ενδιαφέρεται μόνο για εκείνον. Στο τέλος του αγώνα έλεγε σε όλους για την ατυχία του να πέσει πίσω από τον Λατίφι. Ατυχία που του στέρησε την νίκη. Μία νίκη άνευ αντικρίσματος για την προσπάθεια της ομάδας, σε σχέση με την τέταρτη θέση του Λεκλέρ. Μπορεί να είναι ήδη αργά για την Ferrari η αναποφασιστικότητα ή ολιγωρία του πατέρα – Μπινόττο να θέσει οριστικά τους όρους υπάρξεως των δύο “τέκνων” και κατ’επέκταση της ομάδας. Σε δύο συνεχόμενα γκραν πρι χάθηκαν πολύτιμοι βαθμοί, πιθανώς χώρις επανόρθωση. Ίσως η άνοδος της αυτοπεποίθησης του τριτοκοσμικής υποτακτικότητος Πέρεζ και η ανταγωνιστικότητα των Mercedes να ευνοήσουν τους στόχους της Ferrari. Όμως και πάλι θα χρειαστεί να συμβάλλουν η ικανότητα του Λεκλέρ και η τύχη στο ευκταίο αποτέλεσμα γιατί ο επονομαζόμενος και «Χάρι Πότερ» επικεφαλής της Ferrari μόνο με μαγικά θα μπορέσει να βελτιώσει την συμπεριφορά του εφόσον ο χαρακτήρας, καταστατικά, γενεθλίως, δεν αλλάζει. Ο ψυχισμός έχει χαραχθεί εξ απαλών ονύχων.
1/77: Ο αγώνας ξεκινά καθυστερημένος 45 λεπτά, λόγω βροχής, με rolling star εκκίνηση. Τα αυτοκίνητα ακολουθούν το αυτοκίνητο ασφαλείας έως ότου αποχωρήσει της πίστας και ξεκινήσουν με ταχύτητες αγώνα.
16/77: Ο Λεκλέρ προηγείται κατά 5 δευτερόλεπτα και ο τέταρτος Πέρεζ μπαίνει για αλλαγή σε intermediate ελαστικά βροχής σε μία προσπάθεια της Red Bull να πιέσει την Ferrari, να την βάλει σε σκέψεις σχετικά με την τακτική της. Ο Σάινθ παίρνει χαλαρή εντολή να μπει στα pit την οποία απορρίπτει λέγοντας ότι θα αλλάξει κατ’ευθείαν σε στεγνά ελαστικά.
19/77: Ο Λεκλέρ ακολουθούμενος από τον Φερστάπεν “φοράει” μεσαία ελαστικά βροχής.
21/77: Λεκλέρ και Σάινθ μπαίνουν για αλλαγή σε “σκληρά” ελαστικά στεγνού οδοστρώματος.
22/77: Πέρεζ και Φερστάπεν πραγματοποιούν αλλαγή σε στεγνά ελαστικά. Βγαίνουν πρώτος και τρίτος αντιστοίχως. Ο αγώνας έχει τελειώσει. Η σειρά δεν θα αλλάξει έως το τέλος.
27/77: Ο Σουμάχερ κόβει στα δύο το αυτοκίνητο. Εντυπωσιακό ατύχημα χωρίς, ευτυχώς, επιπτώσεις. Είναι η δεύτερη φορά φέτος, μετά το Μαϊάμι. Ανεξήγητο εκ πρώτης απόψεως. Βαθιά ψυχολογικά τα αίτια ή κακιά τύχη;
65/77: Με την συμπλήρωση δύο ωρών αγώνα και όχι με την ολοκλήρωση των 77 γύρων, έχουμε τερματισμό.
Ο Φερστάπεν προηγείται στην κατάταξη των οδηγών με εννέα βαθμούς του Λεκλέρ. Τρίτος είναι ο Πέρεζ με διαφορά έξι βαθμών από τον δεύτερο. Η Red Bull προηγείται της Ferrari στην κατάταξη κατασκευαστών του πρωταθλήματος με 36 βαθμούς. Η Mercedes είναι Τρίτη, με 101 βαθμούς διαφορά από τον πρώτο. Ο επόμενος αγώνας γίνεται στο Μπακού, στον πιό διπολικό αγώνα πόλης του πρωταθλήματος υπό την εποπτεία της “παρθένου” που τους παρακολουθεί από τον πύργο της στην «εσωτερική» πόλη. Θα χρειαστούν θυσίες για τον εξευμενισμό της. Πέρσι η αδηφαγία στέρησε στον Χάμιλτον 15 βαθμούς και μάλλον το πρωτάθλημα. Νικητής ήταν ο Πέρεζ, ενώ ο υπερόπτης Φερστάπεν δεν τερμάτισε λόγω αστοχίας του ελαστικού. Η «παρθένος του πύργου» ευνοεί τους ταπεινούς.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
