Πριν ακόμη καθίσει η σκόνη που σήκωσε το ντέρμπι των «αιωνίων» την περασμένη Κυριακή στη Λεωφόρο, διεξάγεται αύριο στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» αυτό μεταξύ Ολυμπιακού – ΑΕΚ. Οσο κι αν κάποιος θέλει να είναι αισιόδοξος πως δεν θα πέσει κι άλλο λάδι στην ήδη υπάρχουσα φωτιά, οι αρνητικές σκέψεις είναι αναπόφευκτες.
Βλέπετε, σ’ αυτή τη χώρα, σε όλους τους τομείς, δεν μπορεί ο ηττημένος να δεχθεί πως η νίκη του αντιπάλου οφείλεται απλά στην ανωτερότητά του. Πάντα αναζητεί αιτιολογίες για να δικαιολογήσει τις δικές του αδυναμίες και τα σφάλματά του. Και δυστυχώς υπάρχουν αιτίες…
Φυσικά, σ’ αυτό βοηθάει και η ατμόσφαιρα που επικρατεί. Γεμάτη από καχυποψία για παρασκηνιακές συμφωνίες, έλεγχο των κέντρων αποφάσεων. Και το χειρότερο. Εδώ και πολλά χρόνια έχει παρεισφρήσει η πολιτική στον αθλητισμό. Ειδικά στα ομαδικά αθλήματα και ακόμη περισσότερο στο ποδόσφαιρο.
Η έκφραση «το πολιτικό κόστος» είναι μόνιμη επωδός στο μυαλό όσων καλούνται να λάβουν αποφάσεις, ειδικά αυτές που θα επιβάλουν τον νόμο και θα απαλλάξουν διά παντός από ό,τι στραβό και ανάποδο υπάρχει στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτές που θα σταματήσουν τις οικονομικές και πολιτικές επιρροές, οι οποίες έχουν καταργήσει την ισονομία.
Επιτέλους, θα πρέπει κάπου να μπει ένα τέλος, ώστε να γίνει ένα νέο ξεκίνημα. Δεν μπορεί σε κάθε διαμαρτυρία, ακόμη και άδικη να είναι, η απάντηση να είναι «και σεις τα ίδια κάνατε». Δεν θα ανακάμψει ποτέ το ποδόσφαιρό μας αν η επιδίωξη των εκάστοτε κυβερνώντων ή των οικονομικά ισχυρών είναι η τοποθέτηση στη θέση ενός «χαλίφη», ενός άλλου, της αρεσκείας τους!
