Από το Μουντιάλ του Μεξικού του 1986, όπου η παρουσία του Ντιέγκο Μαραντόνα επισκίασε τα πάντα, οι παλαιότεροι μπορούν να ανασύρουν στις μνήμες τους την ομάδα με τα κόκκινα και πράσινα χρώματα. Το ταλέντο περίσσιο, μα οι ατίθασοι Μαροκινοί δεν τα κατάφεραν λυγίζοντας από τους πειθαρχημένους Γερμανούς στη φάση των «16» με ένα γκολ του Λόταρ Ματέους στο 87΄. Στους ομίλους είχαν τερματίσει πρώτοι, πάνω από Αγγλία, Πολωνία και Πορτογαλία.
Τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια μετά, στο Μουντιάλ του Κατάρ, οι Βορειοαφρικανοί βελτίωσαν και το βασικό τους ελάττωμα. Με άλλη νοοτροπία και άμυνα «γρανίτη», δείχνουν ικανοί για τα πάντα.
Ενας Ελληνας προπονητής, ο Γιάννης Πετράκης, που στις ομάδες που έχει κοουτσάρει (ΟΦΗ, Εργοτέλης, Αστέρας Τρ., ΠΑΣ Γιάννινα, Ιωνικός, Απόλλων Σμ.) προέτασσε την αμυντική λειτουργία, βλέπει στους Μαροκινούς ένα συγκρότημα που ξεδιπλώνει στο χορτάρι σπάνια χαρακτηριστικά.
«Ο τρόπος που παίζουν άμυνα είναι αξιοθαύμαστος. Το κάνουν πολύ καλά και, φυσικά, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις ατομικές ικανότητες των παικτών του. Οι ακραίοι του μπακ Χακίμι και Μαζραουί νομίζω είναι από τους κορυφαίους της διοργάνωσης μέχρι στιγμής. Συγκεντρωμένοι, με σπάνια τεχνική κατάρτιση, όταν επιτίθεται η ομάδα δεν παραμελούν τα αμυντικά τους καθήκοντα, επιστρέφουν γρήγορα, μην αφήνοντας κενούς χώρους. Ωστόσο, στο ματς με την Ισπανία, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί Αγκέρ και Σαΐς. Γρήγοροι, ευέλικτοι, με εξαιρετική σωματοδομή, καλύπτουν άμεσα τον αντίπαλο ενώ στις στημένες φάσεις προωθούνται ψάχνοντας το γκολ. Είναι πειθαρχημένοι στο πλάνο που καλούνται να υπηρετήσουν και το κάνουν με συνέπεια, γι’ αυτό και έχουν δεχτεί μόλις ένα γκολ στη διοργάνωση», τονίζει στην «Κ» ο 63χρονος προπονητής.
Το Μαρόκο επέλεξε να παίξει με τετράδα στην άμυνα κι ένα 4-3-3 σε όλα τα παιχνίδια του. «Ο σχηματισμός δεν κάνει πλέον αμυντικό ή επιθετικό το παιχνίδι μιας ομάδας στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Πλέον έχουμε να κάνουμε με παίκτες-εργαλεία, που είναι περισσότερο αθλητές. Το Μαρόκο είναι αποτέλεσμα μιας συνολικής δουλειάς, που ξεκινά από τον προπονητή και εφαρμόζεται υπεύθυνα στον αγωνιστικό χώρο. Για παράδειγμα ο Αμραμπατ σε ρόλο “κόφτη” είναι απίστευτος. Αν δείτε τα στατιστικά του στο ματς με την Ισπανία, αποτελούσε έναν “κυματοθραύστη” των αντίπαλων επιθετικών. Χωρίς να κάνει ούτε ένα φάουλ, κέρδισε όλες τις μονομαχίες στο κέντρο, ενώ είχε ελάχιστα λάθη στις μεταβιβάσεις».
Η θέση του τερματοφύλακα
Στο Μουντιάλ του 1986, κάτω από τα γκολπόστ του Μαρόκου βρισκόταν ο Εζακί Μπαντού, ή «Ζακί» όπως ήταν το παρατσούκλι του. Ο παίκτης-σύμβολο της εθνικής του Μαρόκου, ο καλύτερος Αφρικανός τερματοφύλακας του 20ού αιώνα. Ο νυν γκολκίπερ, ο Γιασίν Μπουνού ή Μπόνο, δείχνει να βαδίζει στα χνάρια του. «Το Μαρόκο έχει παράδοση στους καλούς τερματοφύλακες. Θυμάμαι και περιπτώσεις που ήρθαν και στην Ελλάδα. Πλέον η συγκεκριμένη θέση δεν έχει να κάνει μόνο με την αμυντική λειτουργία, αλλά και με τη συνολική ανάπτυξη της ομάδας», μας λέει ο Γιάννης Πετράκης και συνεχίζει: «Το ποδόσφαιρο έχει γίνει πιο γρήγορο και οι τερματοφύλακες πρέπει να έχουν ταχύτητα σκέψης και αντίδρασης, σε σχέση με το παρελθόν, όπου δινόταν έμφαση στα σωματικά χαρακτηριστικά τους».
