Η διαιτησία αποτελούσε ανέκαθεν το μέγα πρόβλημα σε όλα τα ομαδι-κά αλλά και τα ατομικά αθλήματα. Η τεχνολογία ήρθε να δώσει κάποιες λύσεις ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα «ανθρώπινα» –όπως τα αποκαλούσαν– λάθη και να περιοριστούν οι αδικίες.
Εκεί όπου η συνδρομή της έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο είναι το τένις και το βόλεϊ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το μπαλάκι και την μπάλα, κι αν αυτά πέφτουν μέσα ή έξω από τις γραμμές.
Στο ποδόσφαιρο, σχετικά με την έλευση και τη χρήση του VAR, υπήρξαν στην αρχή πολλές αντιρρήσεις, αλλά με την πάροδο του χρόνου διαπιστώθηκε πως τα υπέρ του ήταν περισσότερα από τα κατά. Οπότε έγινε αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού.
Το βασικό του μειονέκτημα είναι πως δεν είναι πλήρως αυτοματοποιημένο, κάτι που δίνει την ευκαιρία να υπάρχει αμφισβήτηση εάν οι αποφάσεις των διαιτητών που το χειρίζονται είναι αντικειμενικές.
Και επειδή εδώ είναι Ελλάδα και η καχυποψία είναι το εθνικό μας σπορ, δεν υπάρχει περίπτωση σε κάθε αγωνιστική να μην ακούγονται «κραυγές» διαμαρτυρίας. Οχι άδικα κάποιες φορές.
Διότι έχει συμβεί να προσπερνιούνται «ύποπτες φάσεις» χωρίς πολλές αναλύσεις, ενώ μερικές άλλες να εξετάζονται «εξονυχιστικά» ώστε να ανακαλυφθεί παράβαση.
Και τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν αρκετές τις τελευταίες αγωνιστικές, με αποτέλεσμα η τελική ευθεία στην οποία μπαίνει η σεζόν στο ποδόσφαιρο σε πρωτάθλημα και Κύπελλο να μοιάζει με… ναρκοπέδιο.
