Δύο αδελφές, δύο ποδήλατα, ένα κοινό όνειρο που τελικά τους χάρισε το μεγαλύτερο δώρο, αυτό της ελευθερίας. Η Γιουλντούζ και Φαρίμπα Χασίμι γεννήθηκαν σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και συντηρητικές επαρχίες του Αφγανιστάν, όπου οι περιορισμοί για τις γυναίκες παρέμειναν σε αυστηρό πλαίσιο, παρά το γεγονός ότι οι Ταλιμπάν εκείνη την εποχή δεν ήταν στην εξουσία. Ετσι το να κάνουν δύο κορίτσια ποδήλατο απείχε πολύ από την καθημερινή πραγματικότητα στην επαρχία Φαριάμπ στη βόρεια πλευρά της χώρα και η οποία συνορεύει με το Τουρκμενιστάν.
Κάποια στιγμή μέσα στο 2017 στην προσοχή των δύο κοριτσιών, που τότε ήταν 14 και 17 ετών, έπεσε η προαναγγελία για τη διεξαγωγή ενός τοπικού αγώνα ποδηλασίας και χωρίς να το σκεφτούν πολύ δήλωσαν, κρυφά από την οικογένειά τους, συμμετοχή. Βέβαια εκτός από το πρόβλημα της αποδοχής στον αγώνα εξαιτίας του φύλου τους, υπήρχε και άλλο ένα που έπρεπε να ξεπεράσουν. Δεν είχαν κάνει ποτέ στη ζωή τους ποδήλατο!
Ενας γείτονας προσφέρθηκε να τους δώσει το δικό του και μετά από αρκετές ώρες εναλλάξ εξάσκησης κατάφεραν να κάνουν τις πρώτες ορθοπεταλιές. Η προπόνηση συνεχίστηκε και η μέρα του αγώνα έφτασε. Η Γιουλντούζ και Φαριμπά είχαν δηλώσει ψεύτικα ονόματα, ενώ φόρεσαν μεγάλα φαρδιά ρούχα, μεγάλες μαντίλες και γυαλιά ηλίου, έτσι ώστε να μην καταφέρουν οι κάτοικοι της περιοχής να τις αναγνωρίσουν. Τερμάτισαν στην πρώτη και τη δεύτερη θέση αντίστοιχα και αυτό τους άνοιξε την πόρτα για να μπορέσουν να δώσουν το παρών και σε άλλους αγώνες. «Ένιωσα καταπληκτικά. Ένιωσα σαν ένα πουλί που μπορούσε να πετάξει», τόνισε στο BBC η Φαριμπά αρκετά χρόνια μετά από αυτόν τον πρώτο της ερασιτεχνικό αγώνα.
Τα κορίτσια συνέχισαν να παίρνουν μέρος σε μικρές κούρσες, αλλά και να το κρατούν κρυφό από την οικογένειά τους. Μέχρι που «προδόθηκαν» από κάποιες φωτογραφίες τους που δημοσιεύθηκαν σε τοπικά μέσα. Αν και στην αρχή προσπάθησαν να τις εμποδίσουν στο τέλος συμβιβάστηκαν με την ιδέα και στάθηκαν στο πλευρό τους.
Βέβαια η διαδρομή που επέλεξαν στη ζωή τους μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς ο εκφοβισμός από το σχολείο, μέχρι τους δρόμους ήταν καθημερινό φαινόμενο. Παρόλα αυτά η πορεία τους ήταν ανοδική, μέχρι τον Αύγουστο του 2021, όταν όλα σκοτείνιασαν ξανά με την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία. Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν έχασαν από την μια στιγμή στην άλλη τα όποια λίγα δικαιώματα είχαν κατακτήσει, με την Γιουλντούζ και την Φατιμπά να καταλαβαίνουν ότι έφτασε η στιγμή να φύγουν από την χώρα.
Ο σύνδεσμός τους με τον έξω κόσμο ήταν η Ιταλίδα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, Αλεσάντρα Καπελότο, την οποία είχαν γνωρίσει όταν εκείνη είχε επισκεφτεί την Καμπούλ το 2021. Εκείνη μέσω των γνωριμιών της, έφτασε μέχρι το υπουργείο εξωτερικών και τα Ηνωμένα Εθνη και κατάφερε να βάλει τα δύο κορίτσια σε μια πτήση διαφυγής που οργάνωσε από την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν η ιταλική κυβέρνηση. Εφυγαν αφήνοντας πίσω την οικογένειά τους, χωρίς να ξέρουν αν θα μπορέσουν να ενωθούν μαζί της ξανά.
Το νέο τους σπίτι είναι πλέον μια μικρή κωμόπολη στον ιταλικό βορρά. Η Καπελότο τις βοήθησε να βρουν σπίτι και δουλειά και να ξεκινήσουν μαθήματα ιταλικών. Πήραν καινούργια επαγγελματικά ποδήλατα και έχουν προπονητή. Τώρα το δύσκολο ήταν συνηθίσουν να εξασκούνται υπό βροχή, αλλά και σε δρόμους με αυτοκίνητα. Εχουν ενταχθεί στην ιταλική ομάδα ποδηλασίας Valcar, όμως η εξαιρετική τους παρουσία με αυτή, τις έχει βάλει στο στόχαστρο της ελβετικής Israel-Premier Tech-Roland. Ο επόμενος στόχος και πιο δύσκολος από όλους είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι το 2024. Τον περασμένο Δεκέμβριο η ΔΟΕ προειδοποίησε την κυβέρνηση των Ταλιμπάν ότι το Αφγανιστάν δεν έχει θέση στους Αγώνες, εκτός εάν επιτραπεί σε γυναίκες και νεαρά κορίτσια ασφαλή πρόσβαση στον αθλητισμό, κάτι που θεωρείται απίθανο να συμβεί.
Αν δεν αλλάξει κάτι το πιθανότερο σενάριο είναι η Γιουλντούζ και Φαρίμπα Χασίμι να πάρουν μέρος υπό την Ολυμπιακή ομάδα Προσφύγων της ΔΟΕ, όπως έκανε η επίσης Αφγανή ποδηλάτισσα Μασομάχ Αλί Ζάντα στους Αγώνες του Τόκιο.
Αλλά η Φαριμπά και η Γιουλντούζ θέλουν να εκπροσωπήσουν την πατρίδα τους.
«Θέλω να υψώσω τη σημαία του Αφγανιστάν. Θέλω ο πατέρας και η μητέρα μου να με δουν και να νιώθουν περήφανοι. Αυτό είναι και το μεγάλο μου όνειρο», λέει η Γιουλντούζ και συμπληρώνει: «Όταν ήρθαν οι Ταλιμπάν, το όνειρό μου πέθαινε. Αλλά η Ιταλία μου έδωσε άλλη ελπίδα».
Τα δύο κορίτσια, ξέρουν ότι η θυσία που έκαναν αφήνοντας πίσω εκείνους που αγαπούν ήταν τεράστια. Μέσα από το άθλημα που αγαπούν, θέλουν να αποδείξουν σε όλους ότι στο τέλος η θυσία αυτή άξιζε τον κόπο…
Πηγή: BBCsport
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
