Kάποια πρωινά η δυσοσμία από τα νερά του Κηφισού είναι, σχεδόν, ανυπόφορη για όσους διασχίζουν τις πεζογέφυρες που βρίσκονται κοντά στις εκβολές του ποταμού, στον Φαληρικό Όρμο, ανάμεσα στις περιοχές του Νέου Φαλήρου και του Μοσχάτου, αλλά και για τους κατοίκους της περιοχής.
Κι όμως μέσα σε αυτό το ποτάμι προπονούνται αθλητές και αθλήτριες που έχουν εκπροσωπήσει ή θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας σε Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Έχουν μάθει να τραβάνε κουπί και να αγνοούν τη δυσοσμία, τα αγκίστρια των ψαράδων, τα νεκρά ζώα και τα κάθε λογής αντικείμενα, διότι τα θολά νερά του, ιερού για την Αρχαία Αθήνα, ποταμού αποτελούν «χρυσάφι» για τα παιδιά της κωπηλασίας και του κανό καγιάκ, καθώς έχουν μέσα στον αστικό ιστό ένα κανάλι κατάλληλο για δυνατές προπονήσεις.
Οι κάτοικοι της Αρχαίας Αθήνας, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, λάτρευαν σαν θεό τον Κηφισό διότι έκανε εύφορες τις περιοχές που διέτρεχε.
Προς τιμήν του, στις όχθες του πραγματοποιούνταν πολλές γιορτές και στο αριστερό άκρο του δυτικού αετώματος του Παρθενώνα απεικονίστηκε «ως εύρωστος νέος ξαπλωμένος σε βραχώδες έδαφος».
Στην αρχαιότητα ήταν προστάτης του Αθηναϊκού Πεδίου. Στη σύγχρονη εποχή όμως, παρά τα χημικά απόβλητα και τα σκουπίδια, τείνει να αναγνωριστεί… σαν προστάτης των αθλητών της κωπηλασίας και του κανό καγιάκ των πειραϊκών σωματείων.
Πολλές φορές αναφερόμαστε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας αθλητής ή μία αθλήτρια προκειμένου να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Μέσα από αυτές τις δυσκολίες όμως γίνονται πιο δυνατοί και κερδίζουν, ακόμα περισσότερο, τον θαυμασμό μας.
Την πρώτη φορά που, από μία πεζογέφυρα του Κηφισού, εντοπίσαμε κωπηλατικά σκάφη μέσα στην κοίτη του ποταμού, η εικόνα έμοιαζε τόσο αντιφατική, που κάναμε λόγο για κάποιο διαφημιστικό event.
Φαινόταν αδιανόητο πως κάποιοι αθλητές κάνουν προπόνηση σε ένα ποτάμι που δε φημίζεται για τα καθαρά νερά του. Ετσι, αναζητήσαμε τους «κωπηλάτες του Κηφισού» και με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι, εδώ και αρκετά χρόνια, αυτά τα νερά αποτέλεσαν και αποτελούν τη βάση για να αναδειχθούν αθλητές με διεθνείς διακρίσεις.
«Για εμάς είναι χρυσάφι»
«Για εμάς ο Κηφισός είναι «χρυσάφι». Χωρίς αυτόν κάποιοι αθλητές δεν θα είχαν αναδειχθεί, ολυμπιονίκες, παγκόσμιοι πρωταθλητές και πρωταθλητές Ελλάδος. Πρόκειται για ότι καλύτερο υπάρχει, στον Πειραιά, για το δικό μας το άθλημα. Προσπαθούμε να τον εκμεταλλευτούμε όσο περισσότερο γίνεται. Εάν υπήρχε τρόπος να είχαμε περισσότερο χρόνο σε αυτόν θα ήταν, για εμάς, ακόμα καλύτερα. Εάν βελτιώνονταν λίγο οι συνθήκες, οι νέες γενιές θα μπορούσαν να δουλέψουν πιο πολλές ώρες, κάτι που θα είχε ακόμα θετικότερα αποτελέσματα για το άθλημα», δήλωσε στο www.kathimerini.gr ο Βασίλης Αγγελόπουλος, πρωταθλητής κωπηλασίας και πρόεδρος του συλλόγου των αθλητών του αθλήματος.
Τα αδέλφια Αγγελόπουλοι, ο Βασίλης, ο Διονύσης (8ος στους Ολυμπιακούς του Ρίο) και η Αθηνά – Μαρία (πρωταθλήτρια Ελλάδος με συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Νέων) είναι και οι τρεις «παιδιά του Κηφισού».
«Μπήκα για πρώτη φορά στο ποτάμι σε ηλικία 14 ετών. Σήμερα είμαι 28. Δηλαδή εδώ και 14 χρόνια προπονούμαι και εκεί. Στα είκοσι χρόνια λέω να σταματήσω», είπε γελώντας ο Βασίλης και πρόσθεσε: « Για να μπει ένας κωπηλάτης στο κανάλι πρέπει να έχει μία βασική εμπειρία. Θα πρέπει να γνωρίζει πως να διαχειριστεί τη βάρκα στο θέμα πορείας, να έχει αντίληψη και να καταλαβαίνει που πάει. Ο προπονητής είναι αυτός που βλέπει το επίπεδο του αθλητή και αποφασίζει πότε θα μπει στο κανάλι. Δεν μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση όταν μπήκα για πρώτη φορά».
Το επικίνδυνο «βουβό» κύμα
Οι Έλληνες κωπηλάτες τις τελευταίες δύο δεκαετίες πρωταγωνιστούν σε διεθνείς διοργανώσεις. Η πλειονότητα των φιλάθλων δεν γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του αθλήματος. Κάποιες από αυτές τις ιδιαιτερότητες είναι που μετατρέπουν τα θολά νερά του Κηφισού σε ένα πολύτιμο προπονητήριο.
«Η κωπηλασία χρειάζεται καλό νερό, και όταν λέμε καλό νερό εννοούμε να μην έχει βουβό κύμα, να μην έχει πολλά ρεύματα, δηλαδή να είναι ήρεμο το νερό. Η θάλασσα για εμάς ενδέχεται να κρύβει κινδύνους. Μπορεί να περάσει ο βαρκάρης ή ένα ιστιοπλοϊκό και να μας χτυπήσει ή να έχει κύμα. Θυμάμαι μία φορά, κοντά στο Μικρολίμανο, το κύμα μού έκοψε το σκάφος στη μέση. Είχε βγάλει βουβό κύμα και το έσπασε», υπογράμμισε ο Βασίλης Αγγελόπουλος, ο οποίος έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδος σε διαφορετικές ηλικιακές κατηγορίες και με διαφορετικά, σκάφη, έχει αγωνιστεί σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις και η τροπαιοθήκη του είναι γεμάτη με διακρίσεις.
200 μέτρα σκότους
Το κανάλι του Κηφισού χρησιμοποιείται, ως επί το πλείστον, από κωπηλάτες του Ομίλου Ερετών και του Ναυτικού Αθλητικού Συνδέσμου και από αθλητές του κανό καγιάκ. «Η προπόνηση συνήθως ξεκινάει στις 7.30 και θα βγούμε από το νερό, περίπου, στις 11.00. Τις περισσότερες από αυτές τις ώρες τις περνάμε κάνοντας προπόνηση πάνω κάτω στον Κηφισό. Φτάνουμε λίγο πιο πάνω από τις γραμμές του τρένου, στο Νέο Φάληρο. Εκεί το νερό έχει βάθος, περίπου τέσσερα μέτρα. Στις εκβολές είναι πολύ βαθύτερα. Φυσικά, ρόλο παίζουν και οι βροχές. Την ώρα που μπαίνεις στο κανάλι, επειδή από πάνω είναι η γέφυρα, για 200 μέτρα, το πέρασμα είναι υπόγειο και σκοτεινό. Βλέπεις όμως το φως στο βάθος και προσανατολίζεσαι», μας είπε ο Βασίλης Αγγελόπουλος.
Τα τελευταία χρόνια σε πολλές πόλεις της Ευρώπης και της Ασίας έχουν πραγματοποιηθεί παρεμβάσεις για την ανάδειξη των υδάτινων διαδρομών.
Επεξεργασίες λυμάτων, μείωση βιομηχανικών δραστηριοτήτων κλπ. είχαν ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση των υδάτων. Ο Κηφισός, ο οποίος στην αρχαιότητα λατρεύτηκε σαν θεός, σήμερα σε κάποια σημεία συγκεντρώνει σκουπίδια και μυρίζει.
Τα «παιδιά του Κηφισού» όμως συμβιώνουν αρμονικά μαζί του. Όταν ρωτήσαμε τον Βασίλη Αγγελόπουλο εάν τον ενοχλεί η μυρωδιά η απάντηση του μάς εντυπωσίασε: «Στο αθλητισμό και ειδικά στον πρωταθλητισμό δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες και εμείς θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε. Όταν βρέχει πιο πολύ με ενοχλούν τα αντικείμενα που επιπλέουν παρά η μυρωδιά. Η βροχή κατεβάζει διάφορα πράγματα. Εγώ όμως πρέπει να κάνω την προπόνηση μου. Κάθε φορά που μπαίνω στο νερό έχω ως στόχο να βγάλω την προπόνηση όσο το δυνατόν πιο σωστά και πιο αποτελεσματικά. Δεν με ενδιαφέρει η δυσοσμία».
«Με… ψάρεψαν με αγκίστρι»
Μπορεί ο Κηφισός να αποτελεί «χρυσάφι» για τους αθλητές, όμως, όταν κωπηλατούν σε αυτόν, έχουν και… περιπέτειες. «Θυμάμαι ήμουν 16 ετών και μπήκα στο κανάλι στις 06.00. Στην κωπηλασία, όπως γνωρίζετε, δεν κοιτάζουμε προς την κατεύθυνση που πηγαίνουμε. Όταν πήγα να μπω, σε μία γέφυρα βρισκόταν ένας ψαράς και όπως πέταξε το αγκίστρι αυτό πιάστηκε στο χέρι μου. Ευτυχώς φορούσα μία μπλούζα αλλά παρόλα αυτά πιάστηκε το αγκίστρι στο δέρμα μου. Μέσα σε δευτερόλεπτα κατάλαβα τι έγινε και τράβηξα γρήγορα το αγκίστρι και το καλάμι για να… απαγκιστρωθώ. Έμαθα πως νιώθουν τα ψάρια», μας είπε γελώντας ο 28χρονος κωπηλάτης.
Στα νερά του Κηφισού το μεγαλύτερο κωπηλατικό σκάφος που θα μπει για προπόνηση είναι η τετράκωπος. Ομως ο αρχαίος θεός θαρρείς πως προστατεύει τους αθλητές μας και, σύμφωνα με τον Βασίλη Αγγελόπουλο, τους βοηθάει και.. ψυχολογικά.
«Το μόνο αρνητικό στο κανάλι είναι ότι επειδή έρχεται σε επαφή με τη θάλασσα το νερό αποκάτω έχει πολλά ρεύματα. Έτσι πάντα το ανέβασμα είναι κόντρα και το κατέβασμα είναι πρίμα. Ο χρόνος που κάνεις είναι 5-7 δευτερόλεπτα πιο γρήγορος, σε σχέση με τον Σχοινιά. Σου ανεβάζει την ψυχολογία όταν βλέπεις τον χρόνο σου. Θα μπορούσα να πω ότι με τη βοήθεια του Κηφισού έχουν γίνει πολλά… παγκόσμια ρεκόρ στο κανάλι. Και για να σοβαρευτούμε, το θέμα είναι να δουλεύεις σωστά. Τώρα τι γράφει το χρονόμετρο δεν έχει σημασία. Τον πραγματικό χρόνο θα τον δούμε στους αγώνες. Ο Κηφισός όμως είναι η δικιά μας πισίνα και ότι καλύτερο υπάρχει για εμάς τους αθλητές του Πειραιά».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
