Σε μια γωνιά του νεκροταφείου Streatham Park, 15 μίλια νότια του Γουέμπλεϊ και πολύ μακριά από το Μπόλτον, βρίσκεται η τελευταία κατοικία του Ντέιβιντ Τζακ και της συζύγου του Κάθλιν. Είναι ένας τάφος χωρίς σήμανση, τον οποίο δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος και δεν προσφέρει κανένα επιπλέον στοιχείο για τον άνθρωπο που είναι θαμμένος εκεί.
Και όμως πρόκειται για τον παίκτη που άνοιξε το σκορ στο πρώτο παιχνίδι που έγινε ποτέ στο Γουέμπλεϊ, τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, που διεξήχθη περίπου 100 χρόνια πριν στις 28 Απριλίου του 1923 ανάμεσα στην Μπόλτον και την Γουέστ Χαμ και έμεινε στην ιστορία ως ο «τελικός του Λευκού Αλόγου». Ο Ντέιβιντ Τζακ έγινε επίσης ο πρώτος ποδοσφαιριστής που η μεταγραφή του από την Μπόλτον στην Αρσεναλ το 1928 έφτασε τις 10.000 λίρες, ποσό ρεκόρ για την εποχή, ενώ τέσσερις φορές φόρεσε το περιβραχιόνιο της εθνικής ομάδας της Αγγλίας.
Στις 29 Απριλίου, μια μέρα μετά την συμπλήρωση ενός αιώνα από τον τελικό εκείνον, στο σπίτι που γεννήθηκε ο Ντέιβιντ Τζακ θα πραγματοποιηθεί μια σεμνή τελετή ώστε να αποκαλυφθεί μια μικρή μπλε πλάκα με τα στοιχεία του, αλλά και με αυτά που είχε πετύχει στην ποδοσφαιρική του καριέρα, με αποκορύφωμα βέβαια τον συγκεκριμένο αγώνα. Οι ετοιμασίες και η έρευνα που έγινε για τη ζωή του μετά τα γήπεδα, οδήγησαν στην αποκάλυψη των συνθηκών που περιβάλλουν τον θάνατό του καθώς το γεγονός ότι βρίσκεται σε ασύλητο τάφο.
Ήταν μόλις τέσσερις μέρες πριν την σέντρα, όταν το εμβληματικότερο γήπεδο της Ευρώπης δόθηκε στο κοινό, με την κατασκευή του να έχει στοιχήσει 750.000 λίρες. Χρησιμοποιήθηκαν 25.000 τόνοι σκυροδέματος και 1000 τόνοι ατσαλιού. Οι δύο τετράγωνοι πύργοι που αποτέλεσαν για δεκαετίες το σύμβολο του γηπέδου, είχαν ύψος 126 πόδια ο καθένας. Η χρησιμοποίηση σκυροδέματος αποτελούσε καινοτομία για την εποχή κατασκευής του, με την αρχική του ονομασία να είναι «Αυτοκρατορικό», ενώ «Γουέμπλεϊ» μετονομάστηκε στα τέλη του 1970.
Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας πάνω στη χαρά της και στη βιασύνη της να ορίσει τον τελικό σε αυτό, δεν πρόλαβε καλά – καλά να εκδώσει εισιτήρια, ενώ δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η αναμέτρηση ανάμεσα στην Μπόλτον και την Γουέστ Χαμ αποτέλεσε ένα είδος… test event για να φανεί η λειτουργικότητά του και η αντοχή του. Αν και επίσημα η χωρητικότητα του άγγιζε τους 125.000 θεατές (από τους οποίους οι 30.000 καθιστοί), εκείνη την ημέρα στο «Γουέμπλεϊ» μπήκαν με κάθε θεμιτό αλλά και αθέμιτο τρόπο, ακόμα και σπάζοντας τις πύλες εισόδου όταν αυτές έκλεισαν, πάνω από 200.000 άτομα.
Η βασιλική φρουρά συμβούλεψε τον βασιλιά Γεώργιο Ε’ που ήταν στην εξέδρα των επισήμων να επιστρέψει στα ανάκτορα, καθώς όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι δεν θα ξεκινούσε ποτέ, αφού ο κόσμος είχε φτάσει σχεδόν μια ανάσα από τις γραμμές του πλάγιου άουτ, όμως εκείνος αρνήθηκε καθώς δεν ήθελε να χάσει τον αγώνα σε περίπτωση που τελικά διεξαγόταν, όπως και έγινε μετά από περίπου 50 λεπτά καθυστέρησης.
Σε εκείνο το σημείο ανέλαβε δράση ο δεύτερος «ήρωας» της βραδιάς, μετά τον σκόρερ του πρώτου και ιστορικού γκολ στο «Γουέμπλεϊ». Ηταν ο Μπίλι, ένα λευκό άλογο που μαζί με τον Τζόρτζ Σκόρι, τον αστυνομικό που το ίππευε, κλήθηκαν να απομακρύνουν όσο πιο ήρεμα γινόταν τον κόσμο που είχε πλησιάσει τις γραμμές του γηπέδου για να γίνει το παιχνίδι, με τη σχετική φωτογραφία να γίνεται σύμβολο του τελικού.
Αν και επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν φήμες ανέφεραν ότι οι περίπου 900 άτομα είτε τραυματίστηκαν, είτε λιποθύμησαν από τον συνωστισμό στις εξέδρες, αν και πολλοί επισημαίνουν ότι είναι θαύμα που δεν υπήρξαν νεκροί.
Τα ευτράπελα βέβαια δεν έλλειψαν ούτε και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η Μπόλτον που έπαιζε στην πρώτη κατηγορία και ήταν το φαβορί άνοιξε το σκορ με το γκολ του Ντέιβιντ Τζακ, ενώ ο Τζακ Σμιθ έκανε το 2-0 που ήταν και το αποτέλεσμα που χάρισε στην ομάδα το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας της, μετά από δύο χαμένους τελικούς. Όμως οι παίκτες της Γουέστ Χαμ διαμαρτυρήθηκαν έντονα για το τέρμα αυτό, λέγοντας ότι η μπάλα είχε χτυπήσει στο δοκάρι και δεν μπήκε ποτέ στα δίχτυα με τον διαιτητή της αναμέτρησης Ντέιβιντ Άσον, να ισχυρίζεται ότι δεν ήταν το δοκάρι, αλλά ένας… θεατής αυτός που πήρε άθελά του μέρος στον τελικό, κατακυρώνοντας το τέρμα. Εκτός από τις αμέτρητες παρεμβάσεις του κόσμου στο παιχνίδι, καθώς πολλοί από εκείνους που ήταν κοντά στην γραμμή του πλαγίου άουτ είχαν αναλάβει τον άγνωστο τότε ρόλο των ball boy επιστρέφοντας πολλές φορές την μπάλα προς τους παίκτες, προς το τέλος του αγώνα ο αρχηγός της Γουέστ Χαμ (που ήταν ομάδα της δεύτερης κατηγορίας), κυνήγησε τον διαιτητή με αποτέλεσμα εκείνος να βγει από το γήπεδο και για ένα μικρό διάστημα δεν επέστρεφε.
Όπως και πριν την σέντρα, έτσι και μετά το τέλος του αγώνα, ο κόσμος μπήκε ξανά στη γήπεδο, με τον Μπίλι να κάνει ξανά αισθητή την παρουσία του, ώστε να καταστήσει ασφαλή την απονομή από τον βασιλιά Γεώργιο Ε’.
Βέβαια τα όσα είχαν συμβεί αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης στην Αγγλία για μήνες με το θέμα να φτάνε μέχρι την Βουλή των Κοινοτήτων και την FA να καθιερώνει από εκείνα τα χρόνια την προπώληση των εισιτηρίων, ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός στα εκδοτήρια τις ημέρες των αγώνων.
Στις 28 Απριλίου του 1923 έγινε ο πρώτος τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας στο «Γουέμπλεϊ». Ενας αγώνα που έμεινε στην ιστορία για πολλούς λόγους, όμως η παρουσία ενός λευκού αλόγου στον αγωνιστικό χώρο αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν του. Η φωτογραφία αυτή αποτελεί ξεχωριστό κειμήλιο του αγγλικού ποδοσφαίρου, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που από το 2005 μια γέφυρα κοντά στο νέο «Γουέμπλεϊ», ονομάστηκε «Γέφυρα του Λευκού Αλόγου» για να θυμίζει για πάντα εκείνον τον τελικό.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
