Στις 10 του Ιούνη στην Κωνσταντινούπολη, Μάντσεστερ Σίτι και Ίντερ θα διεκδικήσουν το πιο λαμπερό ποδοσφαιρικό τρόπαιο της Ευρώπης, το Τσάμπιονς Λιγκ, αποτελώντας ένα ζευγάρι αταίριαστο στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Ποτέ τους δεν έχουν τεθεί αντιμέτωποι, λίγα πράγματα υπάρχουν που να τις συνδέουν. Στα κιτάπια των στατιστικολόγων, βρίσκονται μόνο δύο φιλικά παιχνίδια που κοντραρίστηκαν οι δύο τους. Το ένα στην Βαλτιμόρη για το κύπελλο Pirelli το καλοκαίρι του 2010, στο οποίο οι Μιλανέζοι με τον Ράφαελ Μπενίτεθ στον πάγκο τους νίκησαν με 3-0 με γκολ των Βίκτορ Ομπίνα και Κριστιάνο Μπιράγκι, και το άλλο, στο τουρνουά του Δουβλίνο το 2011, όπου η Σίτι επικράτησε με το ίδιο σκορ με τέρματα του Μάριο Μπαλοτέλι, του Έντιν Τζέκο και του Άνταμ Τζόνσον.
Μπορεί η ιστορία των Αγγλοϊταλικών μαχών σε τελικούς της UEFA να είναι πλούσια καθώς υπάρχουν δέκα τέτοιες, αρκετές εκ των οποίων αξέχαστες, όμως τούτο το δίδυμο δεν το συναντά κανείς. Ισως γιατί όταν άρχιζε η περίοδος ακμής της μιας, ξεκινουσε η περίοδος παρακμής της άλλης.
Σε αυτά τα δύο παιχνίδια κρύβεται ο συνδετικός κρίκος των μεγάλων μονομάχων που είναι ακόμη ενεργός: Ο Εντιν Τζέκο. Γιατί υπάρχει και ένας ακόμη ανενεργός: Ο νυν τεχνικός της εθνικής Ιταλίας Ρομπέρτο Μαντσίνι που το 2008 είπε «ναι» στο κάλεσμα της Σίτι για να την αναμορφώσει, αφήνοντας τους «νερατζούρι», έχοντας τους χαρίσει τρείς σερί τίτλους στο Καμπιονάτο.
Η Μπουντεσλίγκα τους «ένωνε»
Ο Τζέκο την πενταετία 2011-2016 ήταν για τους «πολίτες», ότι είναι τώρα ο Χάαλαντ. Ο στράικερ που θα «σκίσει» τα δίχτυα, που θα πετύχει όσα περισσότερα τέρματα γίνεται. Όπως και ο Νορβηγός, είχε έρθει από την Μπουντεσλίγκα και την Βόλφσμπουργκ, σκοράροντας εκεί κατά ριπάς, μετρώντας 66 γκολ σε 111 ματς.
Αποτέλεσε τη δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Σίτι (μετά από αυτή του Ρομπίνιο) και η 6η στην ιστορία της Premier League αφού πραγματοποιήθηκε με κόστος 37 εκατομμυρίων ευρώ. Αγαπήθηκε υπερβολικά από τους οπαδούς της, κάτι που συμβαίνει αυτή την στιγμή με τον Νορβηγό. Και των δύο το όνομα έγινε τραγούδι στο «Etihad Stadium».
Το περασμένο καλοκαίρι η διοίκηση του Αγγλικού συλλόγου αναζητώντας το «θωρηκτό» για την επίθεση της ομάδας, η μορφή του Τζέκο ήταν αυτή που είχαν στο μυαλό τους και διάλεξαν τον Χάαλαντ και όχι τον Κέιν ή τον Βλάχοβιτς.
Ο Βόσνιος επιθετικός έμοιαζε πάντα να είναι το δεύτερο βιολί στην επίθεση της Σίτι πίσω από τον Σέρχιο Αγκουέρο. Μάλιστα, όπως είχε πει σε ανύποπτη στιγμή, ήταν τύχη και ατυχία για τον ίδιο να συνυπάρχει μαζί με τον Αργεντινό.
Παρ’ όλα αυτά σημείωσε κάποια πολύ σημαντικά γκολ. Ισως και πιο καθοριστικά από του Αγκουέρο, όπως αυτό την περίοδο 2011-2012, με την ΚΠΡ στις καθυστερήσεις. Το γκολ που σφράγισε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 44 ολόκληρα χρόνια.
Τη σεζόν 2012 – 13 συμμετείχε σε 32 αγώνες (16 ως βασικός) για την Πρέμιερ Λιγκ πετυχαίνοντας πάλι 14 γκολ, ενώ η σεζόν 2013-14, κατά την οποία πανηγύρισε εκ νέου την κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν η πιο παραγωγική του στο πρωτάθλημα.
Μάλιστα τα 9 γκολ που σημείωσε στα τελευταία 11 παιχνίδια της σεζόν ήταν αυτά που ουσιαστικά έδωσαν τον τίτλο στους «γαλάζιους», έναν τίτλο που τον πήραν μέσα από τα χέρια της Λίβερπουλ.
Παράλληλα με τα 10 γκολ στα προκριματικά οδήγησε την Βοσνία/Ερζεγοβίνη στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, την πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην ιστορία της.
Στα τέλη Αυγούστου του 2014 η διοίκηση του επέκτεινε πρόωρα το συμβόλαιο μέχρι το 2018. Ωστόσο ακολούθησε μια κακή χρονιά με 4 γκολ σε 22 συμμετοχές και το καλοκαίρι του 2015 αποχώρησε έχοντας συνολικό απολογισμό 189 ματς και 72 γκολ.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον σύλλογο, ο Τζέκο δίχασε τους οπαδούς του. Κάποιοι τον είδαν για αυτό που ήταν: Εναν αμείλικτο σέντερ φορ μέσα στο «κουτί» που ωστόσο χρειάζεται να κάνει και άλλα πράγματα βοηθώντας τους συμπαίκτες του.
Κάποιοι άλλοι στέκονταν στην συχνά άτονες κινήσεις του χωρίς την μπάλα, παρερμηνεύοντας το ως τεμπελιά.
Όταν η Σίτι επί Μαντσίνι και Πελεγκρίνι πάλευε να συνδυάσει αποτελέσματα και θεαματικό ποδόσφαιρο έχοντας παίκτες όπως ο Τζέιμς Μίλνερ και ο Πάμπλο Σαμπαλέτα, που αποσπούσαν τα εύσημα γιατί φαινόταν ότι έκαναν κάτι, ο Τζέκο έμοιαζε να «περπατά» .
Δεν ήταν και εξακολουθεί να μην είναι ειδικά τώρα, ο παίκτης που θα κυνηγήσει και θα πιέσει τους αντιπάλους, όπως ο Χάαλαντ. Ομως σε σχέση με τον «άγουρο» ακόμη Νορβηγό έχει την εμπειρία να εκτελέσει άψογα όταν του δοθεί η ευκαιρία. Κι αν είναι κάτι που μπορεί να φοβάται ο Γκουαρντιόλα από την αναμέτρηση με την Ιντερ είναι μήπως του δοθεί η ευκαιρία για κλάσμα δευτερολέπτου να εκτελέσει.
Το όνομά του γίνεται σύνθημα ακόμη σε εντός αλλά και εκτός έδρας αγώνες από τους οπαδούς της Σίτι. Σε καθαρά νούμερα ο Χάαλαντ έχει αρχίσει ήδη από τώρα να είναι πιο επιτυχημένος. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πιο δύσκολο να μετρηθούν. Οπως το γκολ που σου δίνει ένα πρωτάθλημα, στις καθυστερήσεις.
Εστω κι αν ο τρόπος που κινούνται στο γήπεδο είναι διαφορετικός, με τον τεμπέλικο ρυθμό παιχνιδιού και την αναμελιά του Τζέκο να μην συγκρίνεται με το πάθος και την ορμή του κατά 14 χρόνια νεότερου συναδέλφου του, ακόμη και τώρα, στα 37 του, ο Βόσνιος σέντερ φορ είναι για την Ιντερ ο άνθρωπος που ενδόμυχα μοιράζει ελπίδες πως θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του στον τελικό. Οπως το έκανε στον πρώτο ημιτελικό με την Μίλαν που άνοιξε το σκορ. Όπως το κάνει αθόρυβα αλλά τόσο ουσιαστικά με την εμπειρία του κατά την διάρκεια της φετινης σεζόν.
Γι’ αυτο το λόγο άλλωστε και πριν από μια εβδομάδα φέρεται να συμφώνησε με τον σύλλογο για την ανανέωση του συμβολαίου του για έναν ακόμη χρόνο. Σε μια ηλικία, που οι περισσότεροι κρεμάνε τα παπούτσια τους και ειδικά μετά από μια τέτοια πορεία ή προσπαθούν να κάνουν την τελευταία «αρπαχτή», ο ίδιος δεν αρνήθηκε να μειωθεί ο μισθός του κατά 1 εκ. ετησίως για να να συνεχίζει να παίζει.
Η διάρκεια και η σταθερότητα είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ακόμη το παιδί του πολέμου από το Σαράγεβο, που αγωνίζεται από το 2021 στο «Σαν Σίρο», μετρώντας συνολικά 107 εμφανίσεις, 34 γκολ, 16 ασίστ και έχοντας κατακτήσει 1 κύπελλο Ιταλίας και 2 Σούπερ Καπ Ιταλίας με τους «Il Biscione».
Το «κούτσουρο», όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει στην πρώτη του ομάδα την Ζελέσνιτσαρ, στην Αγγλία μετατράπηκε σε «διαμάντι», από τους οπαδούς της Σίτι. Είναι αυτό που ελπίζουν πως δεν θα «λάμψει» στην Πόλη, για να σηκώσει η ομάδα τους το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
