Γυρνώντας τον χρόνο μια εικοσαετία πίσω, στον ποδοσφαιρικό χάρτη της τότε Α΄εθνικής, θα παρατηρούσε κανείς μια υπερσυγκέντρωση των ομάδων του κέντρου. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, δέκα ομάδες από τις 16 που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα της περιόδου 2003-2004, είχαν έδρα το λεκανοπέδιο.
Πέραν των τριών του ΠΟΚ (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ) και τον Πανιώνιο, έπαιζαν …μπάλα το Αιγάλεω, ο Ιωνικός, η Προοδευτική αλλά και ο Ακράτητος, η Καλλιθέα και η Χαλκηδόνα που δύο χρόνια αργότερα απορροφήθηκε από τον Ατρόμητο.
Ιστορικά, οι ομάδες των Αθηνών που αγωνίστηκαν στα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν γεωγραφικά από το ύψος της Ριζούπολης και…κάτω. Φέτος, η «σταχτοπούτα» της κατηγορίας, η Κηφισιά, γίνεται η 70η ομάδα που θα συμμετάσχει στην ελίτ, από το 1959-60 που ιδρύθηκε η Α΄εθνική και ο …Βορράς παίρνει την εκδίκησή του.
Κι αν έχουμε δει γειτονιές και… γειτονιές να παίρνουν μέρος στο μεγάλο πρωτάθλημα (ποιος δεν θυμάται τον Θρασύβουλο Φυλής…), η πρώτη φορά της Κηφισιάς, είναι αλήθεια πως ξενίζει.
Το λαϊκόν του αθλήματος, όπως και να το κάνουμε, δεν συνάδει με την πάλαι ποτέ μπουρζουαζία και κοσμοπολίτικη μεγαλοαστική τάξη της Κηφισιάς, που είχε γαλουχηθεί με το τένις, τον στίβο και το μπάσκετ, τροφοδοτούμενα κυρίως από την ιστορική ΧΑΝ αλλά και από τα στερεότυπα για τα… παιδιά των Βορείων Προαστίων.
«Παίζουν μπάλα και στην Κηφισιά;» αναρωτιόντουσαν με δόση ειρωνείας οι έμπειροι παράγοντες των παραδοσιακών ποδοσφαιρικών γειτονιών της Αθήνας. Οι παλαιότεροι θυμούνται πως για τα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ, τις δεκαετίες του ’70 και του ΄80 πολλές ήταν οι ομάδες του κέντρου ή των Νοτίων Προαστίων, που έβαζαν…μέσον στην ΕΠΟ για να μην παίξουν σε όμιλο που να έχει μέσα τις Κουκουβάουνες (Μεταμόρφωση), την Μαγκουφάνα (Πεύκη), την Κηφισιά και τον Ελπιδοφόρο, την άλλη ομάδα της πόλης. Όχι λόγω της δυναμικότητας των ομάδων όσο για την απόσταση. Για Μπάφι (Κρυονέρι) και Μπογιάτι (Αγιος Στέφανος), ούτε λόγος. Ηταν ανεπιθύμητες από όλους λόγω και των εκτεθειμένων στο κρύο γηπέδων τους.
Φανταστείτε, Κυριακή 9 ή 10 το πρωί, Γενάρη μήνα με παγωνιά και αγιάζι, να παίζεις στο ξερό γήπεδο του Αγίου Στεφάνου…
Το σωτήριο καταστατικό
Η Κηφισιά, δεν θα είχε ποτέ την δυνατότητα όχι μόνο να αγωνιστεί στην Σουπερ Λιγκ 1 αλλά να υφίσταται καν σαν σωματείο.
Κι αυτό το οφείλει σε έναν σύλλογο που έχει γίνει μέχρι και θεατρική παράσταση: Τον Εθνικό Ελληνορώσων. Μια θρυλική ομάδα και γειτονιά, που τόσο σε ποδόσφαιρο όσο και σε μπάσκετ έχει αναδείξει στο παρελθόν γνωστούς αθλητές, όπως ο Γιάννης Κυράστας, ο Τάκης Λεμονής και ο Θοδωρής Παπαλουκάς.
Το καλοκαίρι του 2006 κι ενώ από τις αρχές του 2000 η Κηφισιά είχε συγχωνευτεί με τον γειτονικό και αιώνιο αντίπαλο Πανερυθραϊκό, έχοντας μετονομαστεί σε «Ενωση Πανερυθραϊκού – Α.Ο.Κηφισιάς» με έδρα τη Νέα Ερυθραία, αγοράστηκε από παλιούς παράγοντες της ομάδας, έναντι 13.000 ευρώ, το καταστατικό του Εθνικού Ελληνορώσων που ουσιαστικά διαλύθηκε.
Η νέα ομάδα, αγκαλιάστηκε από τον κόσμο της πόλης, κατάφερε σε τέσσερα χρόνια από την επανίδρυσή της να ανέβει στην Α΄ Αθηνών και το 2012 να συγχωνευτεί με τον συμπολίτη Ελπιδοφόρο που αγωνιζόταν στην Γ΄ εθνική, αρχίζοντας έτσι σιγά -σιγά την ανοδική της πορεία.
Με καθοδηγητή τον Πιερράκο
Ο ΑΟΚ ιδρύθηκε το 1932 και οργανώθηκε σε 6 τμήματα (ποδόσφαιρο, βόλεϊ, μπάσκετ, τένις, σκοποβολή, γυμναστική και μουσική) με συμμετοχή 100 και πλέον αθλητών. Το ποδόσφαιρο συμμετείχε στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ από το 1938 έως τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο με παίκτη και προπονητή τον μετέπειτα ήρωα της Αλβανίας Μίμη Πιερράκο και ανελλιπώς από το 1945 έως το 2000, με αριθμό μητρώου ΕΠΟ 113. Ο Πιερράκος που ήταν από τους βασικούς σκόρερ του Παναθηναϊκού στο αθηναϊκό και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα (1926-1933) φορώντας και την φανέλα της εθνικής (1931-33), με το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στο μέτωπο ως ασυρματιστής.
Στις 18 Νοεμβρίου 1940 στην περιοχή Διποταμιά της Βορείου Ηπείρου, συνέλαβε αιχμάλωτο έναν Ιταλό αεροπόρο που είχε πέσει με αλεξίπτωτο ωστόσο αργότερα την ίδια ημέρα, η μονάδα του δέχτηκε πυρά από το ιταλικό πυροβολικό. Ο Πιερράκος που έγραφε ένα γράμμα προς τον αδερφό του δεν έσπευσε να καλυφθεί, με αποτέλεσμα να χτυπηθεί από το θραύσμα μιας οβίδας και να σκοτωθεί.
Θάφτηκε σε νεκροταφείο της Αλβανίας, μαζί με άλλους Έλληνες στρατιώτες. Μετά τον πόλεμο ο αδερφός του Στέφανος, με τη βοήθεια του έφεδρου λοχία Χαράλαμπου Παπαδόπουλου που συνυπηρετούσε με τον Μίμη και ενός Βορειοηπειρώτη κατοίκου της Διποταμιάς που είχε βοηθήσει στην ταφή, εντόπισε τον τάφο του Μίμη Πιερράκου. Το 1950 μετέβη στην Αλβανία, από όπου μετέφερε τα οστά του, τα οποία τάφηκαν στο νεκροταφείο Ζωγράφου με τιμές, σκεπασμένα με την ελληνική σημαία και το λάβαρο του Παναθηναϊκού.
Ο ευεργέτης και το μοντέρνο γήπεδο
Η νεοφώτιστη ομάδα, όπως ανακοινώθηκε, θα χρησιμοποιήσει ως έδρα στο ερχόμενο πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ 1 το γήπεδο της Ριζούπολης.
Η φυσική έδρα της, το «Ζηρίνειο», που βρίσκεται πλησίον του νοσοκομείου ΚΑΤ και απέναντι από την βίλα Καζούλη επί της Λεωφόρου Κηφισίας, πήρε το όνομά της από τον Ιωάννη Ζηρίνη, Θρακιώτη καπνέμπορο που γεννήθηκε το 1869, μεγαλούργησε επαγγελματικά στην Σμύρνη και κατόπιν στην Δρέσδη.
Το 1924 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα απ΄ όπου διηύθυνε τα υποκαταστήματα της επιχείρησης του, διατηρώντας την έπαυλή του στην οδό Τατοΐου στην Κηφισιά.
Δύο χρόνια αργότερα κι ενώ η κοινότητα Κηφισιάς αναζητούσε εκτάσεις σε Κεφαλάρι, Στροφύλι και Πεύκη για την κατασκευή γυμναστηρίου, ο Ζηρίνης αποφάσισε να αγοράσει αυτήν απέναντι από την βίλα Καζούλη και να χρηματοδοτήσει όλες τις εργασίες ανέγερσης των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1929 και ολοκληρώθηκαν το 1932 ενώ στο μεσοδιάστημα τα έργα σταματούσαν αρκετές φορές διότι υπήρχαν διαφωνίες με την ονομασία. Τελικά το «Ζηρίνειον Εθνικόν Γυμναστήριον» όπως ονομάστηκε, αποτέλεσε το πρώτο ελληνικό στάδιο που έλαβε ονομασία φυσικού προσώπου, αυτό του δωρητή του.
Για την εποχή του υπήρξε πρωτοποριακό καθώς διέθετε γήπεδο ποδοσφαίρου, και στίβο 280 μέτρων με έξι διαδρόμους. Διέθετε επίσης μεγάλα σύγχρονα αποδυτήρια, κλειστό γυμναστήριο, αίθουσα διαλέξεων και γραφεία διοίκησης.
Σε αυτά τα γραφεία, αν ρίξει κανείς μια ματιά ακόμη και σήμερα, θα δει σπάνιες ρετρό φωτογραφίες που δείχνουν την Κηφισιά μιας άλλης εποχής αλλά και παίκτες που άφησαν το στίγμα τους στην ομάδα όπως τον κορυφαίο Πέτρο Σταματελόπουλο που έκανε σπουδαία καριέρα με την ΑΕΚ αλλά και το τελευταίο μεγάλο όνομα που έχει αναδείξει, τον Ακη Μάντζιο που ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στην Κηφισιά πριν πάει σε ηλικία 22 ετών στον Πανιώνιο.
