Η ομάδα που χρόνια τώρα ταλαιπωρεί τους μη ισπανομαθείς φιλάθλους για το αν αποκαλείται Τζιρόνα, Ζιρόνα ή Χιρόνα, ταλαιπωρεί πλέον για άλλους λόγους και όλους τους «μεγάλους» του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αυτοί ξέρουν μεν να προφέρουν σωστά το όνομά της, αλλά τη θεωρούν παρείσακτη στην κορυφή της La Liga όπου η άσημη ομάδα της Καταλωνίας στρογγυλοκάθεται από την αρχή της περιόδου, παρέα εδώ και μερικές αγωνιστικές μόνο με τη Ρεάλ Μαδρίτης, μετά την πρώτη και μοναδική της ήττα στο πρωτάθλημα.
Με απολογισμό 9 νίκες, μία ισοπαλία και μόλις μία ήττα σε 11 αγώνες που της έδωσαν ανέλπιστη «προίκα» 28 βαθμών, η Τζιρόνα μοιράζεται την κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος με τη «βασίλισσα», η οποία έχει ακριβώς το ίδιο ρεκόρ (9-1-1), χειρότερη επίθεση (23 έναντι 25 γκολ) αλλά καλύτερη άμυνα (8 έναντι 13 γκολ). Για αυτό και ο βαθμολογικός πίνακας την αναφέρει πρώτη, σαν από συνήθεια. Γιατί ποιος δεν θα έτριβε τα μάτια του από την έκπληξη αν αντί για τη Ρεάλ έβλεπε ύστερα από 11 ολόκληρες αγωνιστικές πρώτη την Τζιρόνα, τρεις βαθμούς πιο ψηλά από την Ατλέτικο Μαδρίτης και τέσσερις από την Μπαρτσελόνα;
Τη μόνη ήττα που έχει γνωρίσει μέχρι στιγμής η Τζιρόνα την έχει υπογράψει η συγκάτοικός της, Ρεάλ, με ένα εμφατικό 0-3 στο λιλιπούτειο (για το μέγεθος της Ισπανίας) «Estadi Montilivi» των 14,6 χιλιάδων θέσεων. Σε όλα τα άλλα παιχνίδια ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή, γιατί δεν κερδίζει απλώς – κερδίζει με στιλ, άνεση και εντυπωσιακά σκορ, όπως το 5-3 επί της Μαγιόρκα, το 2-4 μέσα στη Γρανάδα, το 3-0 επί της Χετάφε ή το 5-2 με την Αλμερία.
Είναι μια θελκτική και πολύ επιθετική ομάδα που χαίρονται να τη βλέπουν όλοι όσοι αγαπούν το καλό ποδόσφαιρο κι ας περιμένουν κάθε Κυριακή να σκάσει το λάστιχο και να τη δουν να ξεφουσκώνει.
Η Τζιρόνα είναι μια ομάδα με ισχνή έως τώρα παρουσία στα μεγάλα σαλόνια του ισπανικού πρωταθλήματος. Επαιξε εκεί πρώτη φορά για μια διετία (2017-19) πριν μερικά χρόνια, επέστρεψε μετά στη 2η κατηγορία και ανέβηκε ξανά το καλοκαίρι του 2022, στην 3η ιστορικά συμμετοχή της στη La Liga.
Μέχρι πρότινος, μάλιστα, είχε ένα απίστευτο επίτευγμα: ήταν διαχρονικά η μόνη ισπανική ομάδα με θετικό ρεκόρ απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Πριν ηττηθεί 0-3 από τη «βασίλισσα» στις 30 Σεπτεμβρίου φέτος, μετρούσε απέναντί της τρεις νίκες, δύο ήττες και μία ισοπαλία.
Καμία άλλη ισπανική ομάδα, μηδέ της Μπαρτσελόνα εξαιρουμένης, δεν είχε καταφέρει να έχει, έστω για λίγο, το πάνω χέρι στις κατά πρόσωπο μονομαχίες της με τη Ρεάλ.
Στην αρχή, το εντυπωσιακό ξεκίνημα της Τζιρόνα στο πρωτάθλημα δεν τρόμαξε κανέναν. Καλή αρχή είχε κάνει και πέρυσι, όπου ύστερα από έναν εξαιρετικό α’ γύρο, ξέμεινε από ενέργεια, έχασε μπόλικο έδαφος και τερμάτισε τελικά στην τιμητική (για τα κυβικά της) 10η θέση, χωρίς να χρειασθεί να παλέψει για την κατηγορία.
Κάπως έτσι είχαν φανταστεί το έργο κάποιοι βλέποντας το τρελό φετινό της ξεκίνημά, με τις απανωτές νίκες της στο πρωτάθλημα. Κι όταν ήλθε αυτό το βαρύ 0-3 από τη Ρεάλ πριν έναν μήνα, ελάχιστοι περίμεναν ότι θα έβρισκε τη δύναμη να ξανασταθεί στα πόδια της και να προχωρήσει ξανά μόνο με νίκες, όπως αυτή η εντυπωσιακή επί της Αλμερία: έχανε 0-2 στο 24’ αλλά στο τέλος το κοντέρ έγραψε 5-2.
Οι έξι συνεχόμενες νίκες της Τζιρόνα μετά την ισοπαλία της με την Ρεάλ Σοσιεδάδ στην πρεμιέρα και μέχρι την ήττα της από τη Ρεάλ στην 8η αγωνιστική, είναι το καλύτερο φετινό ρεκόρ στη La Liga. Πολλοί περιμένουν ότι δεν θα αντέξει στην πίεση και θα καταρρεύσει, μόλις συνειδητοποιήσει πόσο ψηλά βρίσκεται και πάθει… υψοφοβία. Στο σενάριο αυτό, η μόνη παράταιρη λέξη είναι η λέξη «πίεση».
Η Τζιρόνα δεν είναι μια ομάδα που ξεκίνησε τη χρονιά με απαιτήσεις, δεν έχει το μεγάλο μπάτζετ άλλων ισπανικών συλλόγων. Κανείς δεν περιμένει κάτι μεγάλο από αυτήν, ακόμα και οι πιο ονειροπόλοι οπαδοί της που δεν χορταίνουν να την απολαμβάνουν στην κορυφή. Συνεπώς, δεν έχει λόγο να ζαλιστεί, να τρομάξει και να λυγίσει από το άγχος που γεννά το κυνήγι μιας ανέλπιστης επιτυχίας.
Από μία οπτική γωνία, αυτή η άγνοια κινδύνου και η έλλειψη πίεσης για μια μεγάλη επιτυχία, ίσως είναι και το μυστικό της επιτυχίας της. Από μια άλλη οπτική, ίσως παίζει ρόλο και η στενή της σχέση με την κορυφαία ομάδα της Ευρώπης την περασμένη περίοδο και μια από τις κορυφαίες των τελευταίων ετών σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Τζιρόνα είναι ομογάλακτη της Μάντσεστερ Σίτι και ανήκουν στο «χαρτοφυλάκιο» του City Football Group, σαουδαραβικών συμφερόντων, μαζί με τη Νιου Γιορκ Σίτι από τις ΗΠΑ, τη Μέλμπουρν Σίτι από την Αυστραλία, την ινδική Μουμπάι Σίτι, τη Μοντεβιδέο Σίτι της Ουρουγουάης, τους Γιοκοχάμα Μαρίνος της Ιαπωνίας, τη βραζιλιάνικη Μπαΐα, την κινεζική Σιτσουάν Τζιουνιού, τη βελγική Λόμελ, τη γαλλική Τρουά και την ιταλική Παλέρμο.
Από αυτές τις 12 ομάδες του ομίλου που εδρεύει στο Αμπού Ντάμπι και κατέχει το 47% της Τζιρόνα, μόνο αυτή και η Μάντσεστερ Σίτι είναι πρώτες στη βαθμολογία και μάλιστα στα δύο πιο ισχυρά πρωταθλήματα του κόσμου, το ισπανικό και το αγγλικό. Υπάρχει μια σχετική συνεργασία όπως η παραχώρηση δύο δανεικών παικτών στην Τζιρόνα από τους «πολίτες», αλλά στην ουσία η πιο στενή τους σχέση είναι ο θαυμασμός που τρέφει για τον Πέπ Γκουαρδιόλα ο Μίτσελ, ο προπονητής που υπογράφει το θαύμα της ομάδας από την Καταλωνία.
Δεν είναι ο πιο γνωστός… Μίτσελ της Ισπανίας, δηλαδή ο πρώην άσος της Ρεάλ και προπονητής πολλών ομάδων, μεταξύ των οποίων (δύο φορές) και ο Ολυμπιακός. Ο Μίτσελ της Τζιρόνα έχει ανάλογη καταγωγή με τον Μίτσελ της Ρεάλ, καθώς έκανε κι αυτός καριέρα ως μέσος σε μια ομάδα της Μαδρίτης, τη Ράγιο Βαγιεκάνο. Ως ποδοσφαιριστής, διακρινόταν για την εξαιρετική του τεχνική και την έφεσή του για το επιθετικό παιχνίδι, γνώρισμα που έχει και ως προπονητής.
Η δική του Τζιρόνα είναι η ομάδα με τις περισσότερες τελικές προσπάθειες μέσα στην αντίπαλη περιοχή, εξαιρετική στο να ανοίγει κλειστές άμυνες και να εκμεταλλεύεται κάθε χώρο που της αφήνει ο αντίπαλος όταν αποφασίζει να επιτεθεί, με φαντασία και φρέσκες ιδέες στο παιχνίδι της. Για αυτό και έχουν μαζί με την Ατλέτικο Μαδρίτης πιο παραγωγική επίθεση ακόμα από τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα, με 25 γκολ ενεργητικό έναντι 23.
Ο Μίτσελ της Τζιρόνα δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του για τον Πεπ Γκουαρδιόλα και το στιλ που ακολουθεί στις ομάδες του. Για αυτό και η δική του Τζιρόνα μοιάζει κατά κάποιο τρόπο στον τρόπο ανάπτυξης που έχει η Μάντσεστερ Σίτι τώρα και η Μπαρτσελόνα παλαιότερα. Πάντα αναλογικά με τα μεγέθη τους, βέβαια, γιατί στην πραγματικότητα προέρχονται από μακρινούς ποδοσφαιρικούς κόσμους και αυτά που τους χωρίζουν, είναι απείρως περισσότερα από αυτά που τους ενώνουν.
Ως Μαδριλένος, όμως, ο Μίτσελ έχει και ένα άλλο πρότυπο: τον Ντιέγκο Σιμεόνε. Προσπαθεί να προσαρμόσει το αμυντικό παιχνίδι της Τζιρόνα πάνω στα καλούπια της σκληροτράχηλης Ατλέτικο Μαδρίτης και είναι σε καλό δρόμο για μια μικρή ομάδα που έχει γράψει σχεδόν όλη την ιστορία της στα κακοτράχαλα γήπεδα των μικρότερων κατηγοριών και όχι στα σαλόνια της La Liga. Κανείς δεν ξέρει μέχρι πού θα την οδηγήσει η τρελή φετινή της πορεία. Οι οπαδοί της όμως ζουν ένα όνειρο και το ζουν με σπασμένα τα φρένα και τα μάτια ανοιχτά.
