Ονειρα χωρίς ολυμπιακό όνειρο, μετάλλια χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, διακρίσεις μόνο για… ηθική επιβεβαίωση. Ο Στέφανος Ξένος όμως έχει συμβιβαστεί με τα προαναφερόμενα.
Αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο καράτε και την επόμενη ημέρα πήγε στη σχολή να δουλέψει για να επιβιώσει. Πορεύεται με το «όποιος τσακώνεται με την πραγματικότητα θα βγει χαμένος» και συνεχίζει «ακάθεκτος».
Ο 23χρονος καρατέκα έμαθε να περπατάει επάνω στο τατάμι. Δεν χρειάστηκε να δει ταινίες με πολεμικές τέχνες ούτε να έχει ήρωα τον… Μπρους Λι για να ασχοληθεί με το καράτε.
Οι δικοί του ήρωες ήταν δίπλα του. Ηταν ο πατέρας του Νεκτάριος Ξένος, η μητέρα του Μαρίζα Σουμπασάκη, παλαιοί πρωταθλητές καράτε και, ιδιαίτερα, ο κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του Διονύσης.
Από μωρά μαζί στην προπόνηση. Στη συνέχεια, μαζί στους αγώνες. Μαζί και στις διακρίσεις. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης αυτό το «μαζί στις διακρίσεις» δεν πραγματοποιήθηκε και ο Στέφανος, παρά τη μεγάλη του επιτυχία, δεν μπορεί να χαρεί το χρυσό μετάλλιο.
«Σε όλους τους αγώνες που πήραμε μέρος στο εξωτερικό ήμασταν και οι δύο στο βάθρο, στις κατηγορίες μας. Μόνο αυτή τη φορά δεν πήρε ο Διονύσης μετάλλιο και γι’ αυτό δεν είμαι ενθουσιασμένος. Αντί να χαίρομαι, στενοχωριέμαι. Ο Διονύσης έχει αφιερώσει πάρα πολλές ώρες από τη ζωή του για να φτάσω εγώ στο επίπεδο που είμαι τώρα», δήλωσε στο kathimerini.gr ο πρωταθλητής κόσμου των 60 κ.
Το 2021 ο Στέφανος «άνοιξε λογαριασμό» σε μετάλλια στην ηλικιακή κατηγορία των ανδρών. Ηρθε 3ος στην Ευρώπη στα 60 κ. Από τότε μέχρι σήμερα έχει κατακτήσει ακόμη ένα χάλκινο κι ένα ασημένιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο και, τώρα, κατάκτησε την πιο μεγάλη διάκριση που μπορεί να βάλει στη συλλογή του ένας αθλητής του καράτε: το παγκόσμιο μετάλλιο.
«Αδικία που δεν ξαναμπήκε το καράτε στο Ολυμπιακό πρόγραμμα»
«Το καράτε δεν είναι Ολυμπιακό άθλημα. Οσο ήταν Ολυμπιακό υπήρχαν κάποια πριμ. Τώρα, είτε έρχομαι πρώτος είτε τελευταίος, δεν υπάρχει καμία υλική ανταμοιβή. Καθημερινά πηγαίνω στη σχολή και διδάσκω καράτε, καθώς είναι το μόνο που ξέρω να κάνω. Νιώθω ότι υπάρχει αδικία που βγήκε το καράτε από το Ολυμπιακό πρόγραμμα και δεν μπήκε στους Ολυμπιακούς του Λος Αντζελες. Πρόκειται για ένα άθλημα που καλλιεργεί την ηθική, το πνεύμα και το σώμα. Βοηθάει τα παιδιά στο να διαμορφώσουν χαρακτήρα. Είναι δημοφιλές και ολοκληρωμένο άθλημα. Σε όλο τον κόσμο ασχολούνται με το καράτε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά. Ολα αυτά τα παιδιά έμειναν χωρίς το Ολυμπιακό όνειρο. Το δικό μου όνειρο ήταν να ολοκληρώσω την καριέρα μου το 2028 με ένα Ολυμπιακό μετάλλιο», τόνισε ο Ελληνας πρωταθλητής.
Μπορεί το Ολυμπιακό μετάλλιο να μην υπάρχει, πλέον, ως όνειρο για τον Στέφανο, όμως ο 23χρονος καρατέκα δεν σταματάει. «Οι στενοχώριες αποτελούν μέρος της ζωής. Το αποδέχομαι και συνεχίζω ακάθεκτος να κάνω αυτό που αγαπώ. Διαφορετικά θα “τσακωνόμουν” με την πραγματικότητα, και σε αυτή την περίπτωση το μόνο που θα καταφέρεις είναι να χάσεις. Επόμενος στόχος το μετάλλιο που λείπει από τη συλλογή μου: το χρυσό στην Ευρώπη».
Ο Στέφανος και τα τρία αδέλφια του είναι όλοι πρωταθλητές στο καράτε. Πρόκειται για μία οικογένεια που συγκροτεί τη… μισή εθνική ομάδα.
«Ολα γίνονται χάρη στην υπέροχη οικογένειά μου», είχε δηλώσει το 2021 στην «Καθημερινή». Στην οικογένειά του αφιέρωσε και αυτή τη διάκριση. Εξάλλου, αυτή και ο εαυτός του αποτελούν τους βασικούς χορηγούς του.
«Η νυν διοίκηση της Ομοσπονδίας είναι δίπλα μας και μας βοηθάει σε κάθε βήμα. Οι προθέσεις της είναι καλές αλλά, από κάποιο σημείο κι ύστερα, ρόλο παίζουν οι επιχορηγήσεις κ.λπ. Μας πληρώνει τα ταξίδια στις επίσημες αποστολές, δηλαδή στα παγκόσμια και τα ευρωπαϊκά, και την ευχαριστώ πολύ. Για τα τουρνουά στο εξωτερικό όμως πληρώνουμε εμείς. Μόνο για αυτή τη χρονιά πρέπει να έχω δώσει 6.000-7.000 ευρώ για εισιτήρια, διαμονή κ.λπ. Και αυτά τα τουρνουά είναι προκειμένου να έχεις θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Από τότε που βγήκε το άθλημα από τους Ολυμπιακούς, καταστράφηκαν τα όνειρά μου», μας λέει με παράπονο.
