Δοξάστηκε στα πεδία των μαχών, αλλά ηττήθη στην ολυμπιακή σκοποβολή. Ο στρατηγός Τζορτζ Σμιθ Πάτον έγραψε τη δική του ιστορία, στον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ιστορία με θετικές και αρνητικές σελίδες, αναγνωρίστηκε ως ηγέτης, κατασκεύασε τα περίφημα σπαθιά του ιππικού των ΗΠΑ, γνωστά ως «σπαθιά Πάτον», όμως στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 η αστοχία στη σκοποβολή θα του στερήσει μια θέση στο βάθρο.
Ο Τζορτζ Πάτον Τζούνιορ γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1885 και υπήρξε απόγονος στρατιωτικών, πολιτικών και επιχειρηματιών. Οταν ήταν παιδί, αρχικά, είχε αντιμετωπίσει δυσκολίες με το διάβασμα εξαιτίας της δυσλεξίας. Χάρη στην επιμονή του κατάφερε να προσαρμοστεί και, στη συνέχεια, αφιέρωνε δεκάδες ώρες στο διάβασμα. Αγαπημένα του βιβλία ήταν τα κλασικά, στρατιωτικά και μη. Από την Ιλιάδα του Ομήρου, μέχρι και τις βιογραφίες του Αννίβα, του Ιουλίου Καίσαρα και του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Γοητευόταν από τις διηγήσεις του Αμερικανού στρατιωτικού Τζον Σίνγκλετον Μόσμπι, γνωστού ως Grey Ghost, ο οποίος ήταν φίλος της οικογένειάς του, με αποτέλεσμα από την ηλικία των 17 ετών να επιλέξει στρατιωτική καριέρα. Εξάλλου, από την παιδική ηλικία έλεγε στο περιβάλλον του ότι όταν θα μεγαλώσει θα γίνει ήρωας.
Στρατιωτική εκπαίδευση και αθλητισμός
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του, οι μέτριες επιδόσεις του στα μαθήματα καλύπτονταν από τις επιτυχίες στις στρατιωτικές ασκήσεις. Οσο βρισκόταν στη Στρατιωτική Ακαδημία της Βιρτζίνια, άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Ξεκίνησε με το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, αλλά ένας τραυματισμός στο χέρι τον ανάγκασε να σταματήσει. Ασχολήθηκε με τον στίβο και την ξιφασκία και γρήγορα έγινε ένας από τους καλύτερους ξιφομάχους στο Γουέστ Πόιντ. Εξαιρετικές ήταν και οι ικανότητές του στην ιππασία.
Η σχέση του Πάτον με τα άλογα ξεκινούσε από την παιδική ηλικία, καθώς η οικογένειά του διέθετε φάρμα. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της εφηβείας του ο μετέπειτα στρατηγός έπαιζε πόλο με άλογα. Ο συνδυασμός όλων αυτών των αθλημάτων έφερε τον αξιωματικό κοντά στο αγαπημένο άθλημα του Πιερ ντε Κουμπερτέν, το μοντέρνο πένταθλο.
Ο Πάτον, όμως, κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στη στρατιωτική ακαδημία δεν πήρε μέρος σε αγώνες του εθνικού πρωταθλήματος της χώρας ώστε να διεκδικήσει την επίδοση που θα του έδινε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στο μοντέρνο πένταθλο. Αγωνιζόταν, συνήθως, σε στρατιωτικές διοργανώσεις, όπου πάντα διακρινόταν. Μέσα από την αγάπη του για την αρχαία Ελλάδα είχε μυηθεί και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ετσι, η συμμετοχή του στη διοργάνωση της Στοκχόλμης αποτελούσε έναν από τους στόχους του. Ισως να έβλεπε ότι μέσα από αυτή τη διοργάνωση θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα το παιδικό όνειρό του: να γίνει ήρωας.
Η μη συμμετοχή του Πάτον σε εθνικό πρωτάθλημα αποτελούσε ένα εμπόδιο, το οποίο ο νεαρός υπολοχαγός κατάφερε να ξεπεράσει μέσα από την κοινωνική θέση και τις γνωριμίες του. Οι φίλοι με τους οποίους έπαιζε πόλο με άλογα στο Φορτ Μάγιερ της Βιρτζίνια ίσως να έπαιξαν κάποιο ρόλο για την επιλογή του στην εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Στη Στοκχόλμη αγωνίστηκε στο μοντέρνο πένταθλο. Πρώτο αγώνισμα ήταν η σκοποβολή. Ολοι περίμεναν ότι η πρώτη θέση θα ήταν δική του. Κι όμως, οι κριτές αποφάσισαν ότι ήρθε 21ος. Ο αξιωματικός ισχυρίστηκε ότι το όπλο που χρησιμοποιούσε (0,38 διαμετρήματος) έκανε μεγάλη τρύπα στο χαρτόνι και οι υπόλοιπες σφαίρες πέρασαν μέσα από αυτή. Οι κριτές, όμως, δεν μπόρεσαν να διακρίνουν πού πήγαν οι σφαίρες κι έτσι αποφάνθηκαν ότι ήταν εκτός στόχου.
Η 21η θέση στη σκοποβολή αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα στον εγωισμό του στρατιωτικού. Στα υπόλοιπα αγωνίσματα ήρθε 9ος στην ξιφασκία, 3ος στην ιππασία, 7ος στην κολύμβηση και 15ος στο τρέξιμο. Στις τρεις πρώτες θέσεις του βάθρου ανέβηκαν Σουηδοί αθλητές και ο Πάτον περιορίστηκε στην 5η θέση. «Κάθε αθλητής έβαλε τα δυνατά του και υπέμεινε όσα του επιφύλαξε η τύχη σαν πραγματικός στρατιώτης», θα δηλώσει μετά τον αγώνα. Εάν ο Αμερικανός αξιωματικός είχε τερματίσει μέσα στη δεκάδα στη σκοποβολή, τότε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο θα ήταν δικό του.
Εγινε ήρωας στα πεδία των μαχών
Η αποτυχία στη σκοποβολή «πλήγωσε» τον εγωισμό του νεαρού αξιωματικού. Μετά το 1912 μετέβη στη Γαλλία όπου έμαθε τεχνική ξιφασκίας. Οταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, σχεδίασε ένα σπαθί ιππικού και το επιτελείο του Στρατού παρήγγειλε 20.000. Αυτά έμειναν στην ιστορία ως «σπαθιά Πάτον».
Ο Τζορτζ Πάτον, παράλληλα, συνέχισε τις προπονήσεις και κατέκτησε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς του 1916. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όμως, δεν άφησε να διεξαχθεί η διοργάνωση και ο Αμερικανός αξιωματικός θα έγραφε, τελικά, σελίδες ηρωισμού σε μάχες και όχι στον αθλητισμό.
Το 1916, υπό τις διαταγές του στρατηγού Τζον Τζότσεφ Πέρσινγκ, προσπάθησε να καταστείλει την επανάσταση του Πάντσο Βίλα και μάλιστα σκότωσε τον υπασπιστή του. Στη συνέχεια, θα γίνει ο πρώτος διοικητής αμερικανικής μονάδας τεθωρακισμένων. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρήκε τον Πάτον υποστράτηγο. Ηταν γνωστός για την επιθετικότητά του, κάτι που παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα του.
Τον Αύγουστο του 1944 τού ανέθεσαν τη διοίκηση της 3ης Στρατιάς. Με τον νέο ρόλο του διέσπασε το γερμανικό μέτωπο στην Αβράνς, πήρε μέρος στη μάχη του Μετς, αλλά και σε σειρά από μάχες, άλλες με θετικό, για τον στρατό του, αποτέλεσμα και άλλες με αρνητικό. Από την έναρξη της επιχείρησης στη Νορμανδία, την 1η Αυγούστου 1944, μέχρι και το τέλος των εχθροπραξιών (9/5/1945), η Τρίτη Στρατιά του Πάτον βρισκόταν σε συνεχόμενες μάχες επί 281 ημέρες. Διέσχισε 24 ποτάμια και κατέλαβε 211.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σκότωσε, τραυμάτισε ή αιχμαλώτισε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των αξιωματικών της, περισσότερους από 1.800.000 Γερμανούς στρατιώτες.
Ο Τζορτζ Πάτον, στη συνέχεια, θα ζητήσει από τον Μάρσαλ να μεταβεί στις Επιχειρήσεις στον Ειρηνικό. Αυτό όμως δεν έγινε. Αντίθετα, διορίστηκε στρατιωτικός κυβερνήτης της Βαυαρίας, κάτι που τον δυσαρέστησε διότι ο ίδιος ήθελε να συνεχίσει να πολεμά. Προσπάθησε να πείσει την ηγεσία των ΗΠΑ για την αναγκαιότητα μιας επίθεσης στη Σοβιετική Ενωση και ο Αϊζενχάουερ, με στόχο να τον προφυλάξει, του ανέθεσε να αρχειοθετήσει τα γεγονότα του Β’ Π.Π.
Στις 9/12/1945, μία ημέρα πριν από την επιστροφή του στην Αμερική, ο Πάτον πήγε για κυνήγι φασιανού. Το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε με ένα φορτηγό του αμερικανικού στρατού. Ο στρατηγός έμεινε παράλυτος και, όταν του είπαν ότι δεν θα ξανανέβει σε άλογο, απάντησε: «Αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να πεθάνει κάποιος». Στις 21 Δεκεμβρίου θα φύγει από τη ζωή έχοντας εκπληρώσει το παιδικό όνειρό του: να γίνει ήρωας. Ενας ήρωας, όμως, με αμφιλεγόμενο χαρακτήρα, καθώς σε νεότερες έρευνες υπάρχουν αναφορές για στοιχεία ναρκισσισμού και, γενικότερα, για διαταραχή προσωπικότητας.
