Το διαζύγιο της Φενέρμπαχτσε με τον Δημήτρη Ιτούδη ήταν ένα σοβαρό ρήγμα για την ελληνική παροικία της Πόλης, σε μια ομάδα με πολύ πιο έντονο ελληνικό στοιχείο σε σχέση με τις περισσότερες δικές μας εντός των συνόρων: πέρα από τον πρώην ομοσπονδιακό προπονητή και τους άμεσους συνεργάτες του σε τεχνικό επίπεδο, στη Φενέρ αγωνίζονται τρεις Έλληνες διεθνείς, ακολουθώντας τα χνάρια του Κώστα Σλούκα που έμεινε εκεί σε πολύ υψηλό επίπεδο για μια γεμάτη πενταετία.
Και μετά απ’ αυτές τις σαρωτικές εξελίξεις μεσούσης της περιόδου, ο Νικ Καλάθης, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ και ο νεοφερμένος Γιώργος Παπαγιάννης θα αναζητήσουν πλέον νέες ισορροπίες σε μια δύσκολη ομάδα με πολλούς αστέρες και υψηλές απαιτήσεις, με επίκεντρο την επαγγελματική σχέση που θα αναπτύξουν με τον διάδοχο του Ιτούδη.
Τα σενάρια που θέλουν τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να είναι ο Νο 1 υποψήφιος για τον πάγκο της Φενέρ, θα επαληθευτούν ή θα διαψευστούν άμεσα, μέσα σε λίγες ώρες. Κι αν για τους Ντόρσεϊ και Παπαγιάννη η πιθανότητα να συνεργαστούν με τον Λιθουανό προπονητή δεν έχει λόγο να τους δημιουργεί ανησυχίες πέρα από τη φυσιολογική αναστάτωση που προξενεί η άφιξη καθετί νέου στη ζωή μας, μάλλον για τον Νικ Καλάθη δεν πρέπει να ισχύει το ίδιο.
Μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν στις διαπροσωπικές τους σχέσεις στο πρόσφατο παρελθόν, δημιουργούν ήδη συνθήκες ίντριγκας και γεννούν σκέψεις για το εάν θα υπάρξει άλλο ένα νέο κεφάλαιο στη συνεργασία τους.
Καλάθης και Γιασικεβίτσιους συνυπήρξαν αρχικά ως συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό την περίοδο 2009-10, στην πρώτη χρονιά του ομογενή γκαρντ στην Ελλάδα που ήταν και η τελευταία της πρώτης θητείας του Λιθουανού στους «πράσινους».
Ο Καλάθης ήταν τότε ένα νέο παιδί που έψαχνε τρόπο να κερδίσει χώρο και χρόνο σε μια ομάδα υπέρλαμπρων αστέρων, που κυριαρχούσε στην Ελλάδα και στην Ευρωλίγκα έχοντας μαέστρο τον Γιασικεβίτσιους, έναν από τους κορυφαίους γκαρντ στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Ο Σάρας έφυγε για έναν χρόνο και επέστρεψε για μια δεύτερη θητεία στον Παναθηναϊκό την περίοδο 2011-12, που ήταν η τελευταία της πρώτης τριετίας του Καλάθη στην ομάδα.
Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση της συνεργασίας τους που ήταν εκ της θέσεως τους πολύ στενή, ο ομογενής γκαρντ δεν ήταν ο «ψαρωμένος ρούκι» της πρώτης χρονιάς. Είχε ανέβει πολλά σκαλοπάτια στην ιεραρχία της ομάδας και ήταν πλέον από τους πιο σημαντικούς παίκτες στο ρόστερ της. Όσοι είχαν ζήσει την κοινή παρουσία τους στον Παναθηναϊκό αυτές τις δύο χρονιές, δεν έχουν να θυμούνται κάτι περίεργο στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, ούτε και είχαν εντοπίσει προβλήματα στη συνεργασία τους που τη θυμούνται αρμονική και ιδιαίτερα πετυχημένη.
Μ’ αυτή τη δοκιμασμένη συνταγή σε ρόλους που απαιτούν πρώτιστα «εγκεφαλικό» παιχνίδι, έμοιαζε σχεδόν δεδομένο ότι η νέα συνεργασία τους λίγα χρόνια αργότερα στην Μπαρτσελόνα θα ήταν το ίδιο επιτυχημένη. Αυτή τη φορά οι ρόλοι ήταν διαφορετικοί.
Ο Γιασικεβίτσιους δοκίμαζε για πρώτη φορά τις δυνάμεις του ως προπονητής σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου όπως η Μπαρτσελόνα, μακριά από την ασφάλεια που του παρείχε στα πρώτα του βήματα η Ζάλγκιρις Κάουνας. Ο δε Καλάθης, είχε πάει στην Βαρκελώνη ως παίκτης πρώτης γραμμής, με ένα πολύ υψηλό συμβόλαιο και τη βαριά ευθύνη να οργανώσει το παιχνίδι μιας πλούσιας ομάδας με πολλές προσωπικότητες που ο καθένας ήθελε μια μπάλα μόνος του κι αυτός έπρεπε να αποφασίσει σε ποιον θα τη δίνει!
Το κοινό παρελθόν τους στον Παναθηναϊκό ως συμπαίκτες για δύο χρονιές σε διαφορετικές φάσεις της καριέρας τους, προϊδέαζε για μια ιδανική συνεργασία. Και στην αρχή αυτό φάνηκε, όταν με την καθοδήγηση του Καλάθη η Μπαρτσελόνα έφτασε μέχρι το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, με τον ίδιο να σπάει σε δύο παιχνίδια το ρεκόρ των ασίστ στην ιστορία του συλλόγου, με 14 και 15 αντίστοιχα. Η ήττα από την Εφές του Αταμάν με 86-81 δεν φάνηκε να προκαλεί ρωγμή στη βιτρίνα, αλλά στην πραγματικότητα ανέβασε πολύ την πίεση την επόμενη χρονιά, όταν μια ομάδα κτισμένη με εκατομμύρια ΕΠΡΕΠΕ να κατακτήσει τον τίτλο.
Η Μπαρτσελόνα έφτασε με σπασμένα τα φρένα ως το φάιναλ φορ, έχοντας πάρει με άνεση και καλές εμφανίσεις την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο. Στα μάτια όλων ήταν το μεγάλο φαβορί, αλλά στον ημιτελικό έπεσε πάνω στη Ρεάλ Μαδρίτης που έκανε την έκπληξη και επικράτησε με 86-83.
Αν και ο Καλάθης έσπασε εκείνη τη χρονιά το ρεκόρ στην Ευρωλίγκα με συνολικά 22 ασίστ (9 στον ημιτελικό και 13 στον μικρό τελικό) σε ένα φάιναλ φορ, ήταν αυτός που πλήρωσε το μάρμαρο της αποτυχίας. Ενώ είχε συμβόλαιο για έναν ακόμη χρόνο, ενημερώθηκε από τη διοίκηση ότι δεν ήταν στα πλάνα του Γιασικεβίτσιους και έπρεπε να λυθεί η συνεργασία τους.
Όλοι όσοι τους ζούσαν στη συνύπαρξή τους στην Μπαρτσελόνα, αναγνωρίζουν ότι η σχέση τους ήταν προβληματική, πολύ μακριά απ’ αυτήν που είχαν ως συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό, με άμεση επιρροή ο ένας στο παιχνίδι του άλλου.
Οι εντάσεις ήταν πολύ συχνές και πήγαζαν κυρίως από τον τρόπο που ήθελε ο Γιασικεβίτσιους να οργανώνει ο Καλάθης το παιχνίδι των «μπλαουγκράνα». Είχε εμμονή με τα συστήματα και γινόταν αφόρητα πιεστικός όταν κάποιος παίκτης έφευγε από τις γραμμές και έπαιρνε πρωτοβουλίες. Κι αυτό ακριβώς ήταν που χαρακτήριζε το παιχνίδι του Καλάθη. Ήταν ένας εγκεφαλικός παίκτης, με πολλές ιδέες στο παιχνίδι του που συχνά γεννιόνταν απρόσμενα την ώρα του αγώνα, γι’ αυτό και είναι ο Νο1 παίκτης σε ασίστ σε όλη την ιστορία της Ευρωλίγκας, με ρεκόρ που είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα προλάβει να τα σπάσει ποτέ κάποιος άλλος.
Ο εκρηκτικός χαρακτήρας του Γιασικεβίτσιους πρόσφερε αρκετά σκηνικά έντασης με τον Καλάθη σε δημόσια θέα, την ώρα των αγώνων. Η αποτυχία της κατάκτησης της Ευρωλίγκας βάρυνε αρκετά τον Λιθουανό τεχνικό, αλλά στην πραγματικότητα το μάρμαρο το πλήρωσαν ο Καλάθης και κάποιοι άλλοι παίκτες. Όταν κλήθηκε στο τέλος της χρονιάς να διαπραγματευτεί τη λύση του συμβολαίου του, ο ίδιος έμοιαζε ανακουφισμένος γιατί θεωρούσε ότι δεν πρόκειται να αντέξει μια τρίτη συνεχόμενη χρονιά γεμάτη εντάσεις και… ενστάσεις για τον τρόπο που χειριζόταν το παιχνίδι της ομάδας.
Ο Καλάθης πήγε στη Φενέρ και ο Γιασεκιβίτσιους έμεινε στην Μπαρτσελόνα. Κανείς από τους δύο δεν έζησε επιτυχίες στο πιο υψηλό επίπεδο. Ο Λιθουανός απέτυχε για τρίτη συνεχόμενη φορά να κερδίσει την Ευρωλίγκα και το καλοκαίρι του 2023 λύθηκε το συμβόλαιό του, παρότι η Μπαρτσελόνα είχε επικρατήσει με άνεση επί της Ρεάλ στους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος.
Ο δε Καλάθης, είχε ξανά αρκετά θέματα να λύσει με προπονητή στη Φενέρ τον Δημήτρη Ιτούδη, έναν άλλο άνθρωπο με τον οποίο είχε πολύ καλή συνεργασία στην κοινή τους θητεία στον Παναθηναϊκό. Υπήρξαν στιγμές που περιορίστηκε σε δεύτερο ρόλο στην τουρκική ομάδα, σε σημείο να μοιάζει αρκετά πιθανή μια πρόωρη λύση του συμβολαίου του που ολοκληρώνεται τον ερχόμενο Ιούνιο.
Η άρνηση του Καλάθη να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα το περασμένο καλοκαίρι, φανέρωσε το πρόβλημα που υπήρχε στη σχέση του με τον Ιτούδη. Ένας παίκτης που δεν είχε λείψει ποτέ από τη «γαλανόλευκη» εδώ και 15 χρόνια, έμοιαζε παράλογο να μην ακολουθήσει τον προπονητή που είχε και στην ομάδα του.
Αν και υπήρξαν κάποια πολύπλοκα σενάρια, ο Καλάθης έμεινε τελικά στη Φενέρ και η αλήθεια είναι ότι κάνει έως τώρα μια πολύ καλή χρονιά, άσχετα με τις χαμηλές πτήσεις της ομάδας που οδήγησαν στο διαζύγιο με τον Ιτούδη.
Το σενάριο μιας νέας συνεργασίας με τον Γιασικεβίτσιους μοιάζει τώρα εφιαλτικό για τον Καλάθη. Ενάμιση χρόνο μετά το θυελλώδες τέλος του στην Μπαρτσελόνα, θα ξαναβρεί μπροστά του έναν άνθρωπο για τον οποίο είχε αφήσει αρκετές αιχμές σε δημόσιες τοποθετήσεις του, όπου εμφανιζόταν μια μεγάλη διαφορά νοοτροπίας.
«Ως παίκτης θες ελευθερία. Ειδικά από τη στιγμή που δεν είμαι 20 χρόνων πια και ξέρω πώς να παίζω. Στην Μπαρτσελόνα υπήρχε ένα πιο αυστηρό σύστημα από τον Σάρας. Όμως, εδώ στη Φενέρμπαχτσε, ο κόουτς Ιτούδης δίνει την ελευθερία στους παίκτες του. Σε εμπιστεύεται και πιστεύει πως θα κάνεις το σωστό. Σε αφήνει να πάρεις τον έλεγχο» ήταν μια από τις σχετικά ήπιες αναφορές του Καλάθη για τον Γιασικεβίτσιους, η οποία όμως δεν έμεινε αναπάντητη από την πλευρά του Λιθουανού όπως κάποιες άλλες: «Ευτυχώς ζούμε σε Δημοκρατία και ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει…».
Είναι ένα ερώτημα, λοιπόν, το πώς θα χειριστούν αμφότεροι το ενδεχόμενο να ξαναβρεθούν μαζί σε τρίτη διαφορετική ομάδα, πάντα σε συνθήκες πίεσης. Εάν ο Σάρας αναλάβει την Φενέρ όπως όλα δείχνουν, θα δεχτεί τον Καλάθη σε τόσο σημαντικό ρόλο ή στα μισά της περιόδου θα απαιτήσει αλλαγή; Κι αν βάλουν και οι δύο νερό στο κρασί τους, θα βρουν έναν τρόπο επικοινωνίας ώστε να μην δηλητηριάζεται με τοξικότητα η καθημερινότητα της ομάδας;
Είναι ένα θέμα αυτό που ξαναδίνει σενάρια ίντριγκας, ειδικά τώρα που ο «ψαρωμένος» της υπόθεσης δεν θα είναι ο Καλάθης, αλλά ο Γιασικεβίτσιους, που βρίσκει σε πολύ καλό φεγγάρι στην Πόλη τον πρώην συμπαίκτη του, με ισχυρό ρόλο στην ομάδα…
