Ηταν μια εβδομάδα στην οποία τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο για την Ελλάδα σε συλλογικό επίπεδο και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ βρέθηκε για 7η φορά στην κορυφή της Ευρώπης, χαρίζοντας χαρά στα εκατομμύρια των οπαδών τους.
Το ζητούμενο πλέον της επόμενης μέρας είναι κατά πόσον τα τρόπαια αυτά θα αποτελέσουν τους βατήρες για τους ίδιους, αλλά και για τους αντιπάλους τους, ώστε να υπάρξουν κι άλλες παρόμοιες τεράστιες επιτυχίες. Ο θρίαμβος του 2004 της Εθνικής μας είναι γνωστό πως δεν αξιοποιήθηκε. Ας μη χαθεί κι αυτή, η δεύτερη ευκαιρία.
Η ΚΑΕ Ολυμπιακός θα πρέπει να προσπαθήσει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε την επόμενη περίοδο να ξαναβρεθεί πάλι εκεί όπου βρέθηκε τα τελευταία τρία χρόνια. Οι δε ανταγωνιστικές ΠΑΕ του Ολυμπιακού να φτάσουν στο ευρωπαϊκό επίπεδό του και γιατί όχι να το ξεπεράσουν. Δεν χρειάζεται η αναμονή πάλι είκοσι χρόνων για να απολαύσουμε τέτοιες στιγμές.
Είναι καταστροφικό να περιμένουν να «κοντύνει» ο άλλος, αντί να γίνεται προσπάθεια να ψηλώσουν οι ίδιοι. Η ανταγωνιστικότητα που υπήρξε στο τελευταίο πρωτάθλημα της Super League 1 πρέπει να γίνει φάρος στον σκοταδισμό που προκαλεί η τοξικότητα.
Επιτέλους, ας αφήσουν οι παράγοντες τη ματαιοδοξία τους έξω από τα δύο δημοφιλέστερα αθλήματα κι ας συνεργαστούν για την περαιτέρω ανάπτυξή τους, που θα είναι και όφελος για την ομάδα τους, αλλά και προσωπική τους αναγνώριση. Ας σεβαστούν ο ένας τον άλλον και ας τους συγχαίρουν για τις επιτυχίες τους, αντί να τους ειρωνεύονται ή να αναζητούν μικρόψυχες δικαιολογίες για να τις υποβαθμίζουν.
