Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν κάποια κλισέ που τα λένε όλοι εύκολα, αλλά στην πράξη αποδεικνύονται αρκετά πιο δύσκολα. Το «όλοι οι καλοί χωράνε» και ο «ευχάριστος πονοκέφαλος» του προπονητή. Και τα δύο βρίσκονται στα χείλη παραγόντων, προπονητών, ποδοσφαιριστών, δημοσιογράφων, ενώ αποτελούν τη χαρά όλων των οπαδών στις μεταγραφικές περιόδους, που βλέπουν τις ομάδες τους να «φορτώνονται» με παικταράδες.
Ο Κιλιάν Εμπαπέ, ο αναμφισβήτητα καλύτερος ποδοσφαιριστής του πλανήτη, εντάχθηκε στην αναμφισβήτητα καλύτερη ομάδα του κόσμου, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και πέρα από το εντυπωσιακό του πράγματος, κάπου εκεί, στους κλειστούς τοίχους των αποδυτηρίων αρχίζουν τα προβλήματα.
Αλλωστε, αν παραμερίσει κάποιος εντελώς τα οικονομικά κέρδη και των δύο πλευρών από μια τέτοια συμφωνία, ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου σπάνια αλλάζει ομάδα, αφού η ψυχρή λογική λέει πως η ομάδα που τον έχει δικό της θέλει και κάνει το παν για να τον κρατήσει. Και η Παρί δεν το έπραξε…
Η τελευταία φορά που ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου άλλαξε ομάδα ήταν ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος μετακόμισε από την Μπαρτσελόνα στην Παρί Σεν Ζερμέν το καλοκαίρι του 2021. Αλλά ο Μέσι ήταν ήδη 34 ετών και όχι 25 όπως ο Εμπαπέ.
Αν κάτι λέει αυτό, στη σπάνια περίπτωση που ένας παγκόσμιος σούπερ σταρ, ο οποίος βρίσκεται στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία, αλλάζει ομάδα, αυτή είναι πάντα η Ρεάλ. Το 2009, ο 24χρονος τότε Κριστιάνο Ρονάλντο πήγε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Μπερναμπέου και το 2002 ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο, σε ηλικία 25 ετών, μετακόμισε στη Μαδρίτη από το Μιλάνο και την Ιντερ.
Εμεινε μόνο η «μαγεία»
Η 11άδα των «μερένχες» τη νέα σεζόν φαντάζει, και είναι, εξωπραγματική καθιστώντας την ευθύς εξαρχής ως το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση και του ανανεωμένου Champions League. Ο Κάρλος Αντσελότι, όσο καλός… μαέστρος κι αν είναι, θα έχει να διαχειριστεί ένα ρόστερ που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό αυτό των «Galacticos». Δηλαδή, της Ρεάλ του 2003 που είχε μαζέψει ό,τι καλύτερο υπήρχε στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ πρόσθεσε το πρώτο καλοκαίρι της θητείας του (2000) τον Λουίς Φίγκο έναντι 60 εκατ. ευρώ από την Μπαρτσελόνα, την αμέσως επόμενη σεζόν τον Ζινεντίν Ζιντάν για 74 εκατ. από τη Γιουβέντους, το 2002 τον παγκόσμιο πρωταθλητή Ρονάλντο με 45 εκατ. από την Ιντερ και, σε συνδυασμό με την παρουσία του Ρομπέρτο Κάρλος από το 1996 στην ομάδα, αλλά και των Ικερ Κασίγιας, Ραούλ από τις ακαδημίες, είχε δημιουργήσει ένα πραγματικό οπλοστάσιο. Το 2003 πρόσθεσε το τελευταίο «διαμάντι στο στέμμα» της Ρεάλ, τον Ντέιβιντ Μπέκαμ από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντί του ποσού των 37,5 εκατομμυρίων.
Ενα δημιούργημα που φέρνει στον νου στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας, αλλά παράλληλα προκαλεί και σκέψεις. Γιατί, όπως αποδείχθηκε, η Ρεάλ εκείνης της περιόδου δεν ήταν ένα πετυχημένο πείραμα. Μπορεί εμπορικά να έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να κατακτήσει ένα Champions League και δύο πρωταθλήματα σε βάθος εξαετίας (2000-2006), όπου διατήρησε τον κορμό της. Μόνο η θύμηση του ρόστερ αρκεί: Κασίγιας, Ραούλ, Ρομπέρτο Κάρλος, Φίγκο, Ζιντάν, Ρονάλντο, Μπέκαμ, Ρομπίνιο. Αλλά και Οουεν, Σαλγκάδο, Παβόν, Καμπιάσο, Ελγκέρα, Ραούλ Μπράβο, Σολάρι, Γκούτι.
Σε αυτό το διάστημα, η Μπαρτσελόνα του πρωτοεμφανιζόμενου Μέσι κατέκτησε δύο τίτλους (2005, 2006) και η Βαλένθια του Μπενίτεθ άλλους δύο (2002, 2004). Αυτό που έχει μείνει ως «γεύση» ήταν η μακρινή μπαλιά του Ρομπέρτο Κάρλος, το κατέβασμα του «Ζιζού», η ντρίμπλα του Φίγκο και το τελείωμα του Ραούλ.
Τα διλήμματα του Αντσελότι
Με την ανακοίνωση της απόκτησης του Εμπαπέ, τα διλήμματα ήδη ξεκίνησαν. Ποιος θα παίζει αριστερά; Αυτός ή ο Βινίσιους, ο MVP του φετινού Champions League και εκ των φαβορί για την κατάκτηση της «Χρυσής Μπάλας»; Θα καταφέρει να τους χωρέσει και τους δύο ο Αντσελότι και, αν ναι, πως; Θα παίξει ο Γάλλος στην κορυφή σε μια ομάδα που είναι ήδη γεμάτη με σταρ στα «φτερά» της, αλλά δεν έχει καθαρόαιμο σέντερ φορ; Κι αν παίξει σαν καθαρό 9άρι, ο Εμπαπέ θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα χαρακτηριστικά του που τον έχουν κάνει νούμερο ένα; Τι θα γίνει με τα μαρκαρίσματα των αντιπάλων; Θα «θυσιαστεί» ο Βραζιλιάνος Ροντρίγκο, τον οποίο ο Γκουαρδιόλα θέλει σαν τρελός στη Σίτι; Ο Ιταλός προπονητής έδειξε φέτος να καταφέρνει να βρίσκει το αντίδοτο διαλύοντας τις αντίπαλες άμυνες με κρυφό όπλο τον Μπέλιγχαμ. Ομως, σίγουρα το ειδικό βάρος του Γάλλου είναι διαφορετικό. Αλλωστε ήρθε με μοναδικό σκοπό να παίζει βασικός στη Ρεάλ. Σύμφωνα με τον αλγόριθμο παρόμοιων παικτών του «FBref», ο πρώτος παίκτης της Ρεάλ με τα ίδια χαρακτηριστικά με τον Εμπαπέ είναι ο Βινίσιους και ο δεύτερος ο Ροντρίγκο.
Το θέμα της άμυνας
Ο Αντσελότι γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πως, αν ήταν σε θέση να διαλέξει ανάμεσα σε μια 11αδά Εμπαπέ για κάθε θέση και σε μια άλλη, τριών Εμπαπέ, υποστηριζόμενη από άλλους παίκτες που θα καλύπτουν τις αδυναμίες των τριών σούπερ σταρ, θα επέλεγε το δεύτερο. Ναι μεν οι οπαδοί θα πλήρωναν χρήματα για να δουν την πρώτη να λειτουργεί, η δεύτερη θα ήταν η πιο αποτελεσματική και σαφώς πιο ισορροπημένη.
Οπως είχε πει άλλωστε και ο Γιόχαν Κρόιφ: «Διάλεξε τον καλύτερο παίκτη για κάθε θέση και θα καταλήξεις, όχι με μια δυνατή ενδεκάδα, αλλά με έντεκα καλές μονάδες».
Υπάρχει φυσικά και η άλλη άποψη που αναφέρει πως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να βρεθεί η απαιτούμενη χημεία.
Ο Ιαν Γκράχαμ, πρώην αρχισκάουτερ της Λίβερπουλ και ένας από τους πρωτεργάτες των μεταγραφών των Σαλάχ, Φιρμίνο και Μανέ, είχε αποκαλύψει σε ανύποπτη στιγμή πως η ομάδα στόχευε σκόπιμα σε επιθετικούς με ανάλογα στοιχεία στο παιχνίδι τους. Αυτό έκανε τις επιθετικές κινήσεις της ομάδας πιο απρόβλεπτες, και οι τρεις παίκτες μπορούσαν να παίξουν πιο απελευθερωμένοι. Εμπαπέ, Βινίσιους και Ροντρίγκο είναι φανταστικοί ντριμπλέρ, έχοντας εξαιρετικό σουτ. Κανένας από αυτούς δεν είναι σούπερ πασαδόρος, σε αντίθεση με την ευχέρειά τους να ανοίγουν τις αντίπαλες άμυνες και να εκτελούν από οποιαδήποτε θέση.
Στο παρελθόν, ο Εμπαπέ είχε εκφράσει την προτίμηση να παίζει έξω από την περιοχή, ενώ ένα καλό ερώτημα είναι πώς θα λειτουργήσει το όλο εγχείρημα χωρίς την μπάλα. Αν και είναι μόλις 25 ετών, ο Γάλλος έχει ήδη σταματήσει να αμύνεται. Μεταξύ όλων των επιθετικών που έχουν παίξει τουλάχιστον 900 λεπτά σε όλα τα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης αυτή τη σεζόν, κατατάσσεται στην 318η θέση σε συνδυασμένα τάκλιν+κοψίματα, με τον Ροντρίγκο να κατατάσσεται στην 212η θέση και τον Βινίσιους να βρίσκεται στην 185η.
Με δεδομένο πως ο Μπέλιγχαμ παίζει 10άρι, με άδεια να μπαίνει στην περιοχή κατά βούληση και η αμυντική του συνεισφορά είναι μικρή, το τέλος του Κρος αλλά και το γεγονός πως οι αμυντικοί πλην του Μεντί έχουν πατήσει για τα καλά τα 30 (Καρβαχάλ 32, Ρίντιγκερ 31, Αλάμπα 32), σε μια χρονιά που θα πρέπει να αμυνθούν περισσότερο, τότε οι γρίφοι και τα στοιχήματα μεγαλώνουν για τον Αντσελότι.
Πόσω μάλλον αν ο Εμπαπέ εκδηλώσει σημάδια βεντετισμού σε ένα σύνολο μέχρι στιγμής ελεγχόμενο από τέτοια περιστατικά.
Οπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει, λέει ο σοφός λαός, και στην περίπτωση της Ρεάλ έχουν μαζευτεί παρά πολλοί…
