Οταν έπαιζε ποδόσφαιρο στην Αργεντινή του είχαν δώσει το παρατσούκλι «Ανεμοστρόβιλος». Πάντα με το νούμερο 9 στην πλάτη, ο Ντιέγκο Αλόνσο δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητος όταν αγωνιζόταν. Γεννημένος στο Μοντεβιδέο το 1975, ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού από πολύ μικρός, έκανε αυτό που κάνουν όλα τα αγόρια στην Ουρουγουάη. Ξεκίνησε να κλωτσά μια μπάλα. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στην Μπέλα Βίστα, όπου έμεινε για τέσσερις σεζόν και πήρε τον τίτλο στη δεύτερη κατηγορία της χώρας.
Πέρασε ένα μικρό διάστημα στην Αργεντινή και τη Χιμνάσια Λα Πλάτα, ενώ το 2000 έκανε το ταξίδι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού για χάρη της Βαλένθια. Στις «νυχτερίδες» δεν στέριωσε, παραχωρήθηκε με τη μορφή δανεισμού στην Ατλέτικο Μαδρίτης και τη βοήθησε να κερδίζει την άνοδο στη La Liga με τα 22 γκολ που σημείωσε στη μοναδική του σεζόν στους Μαδριλένους. Στην ποδοσφαιρική του πορεία, φόρεσε τις φανέλες των Σανταντέρ, Μάλαγα, Πούμας, Μούρθια, Νασιονάλ, Σανγκάι Σενούα και Πενιαρόλ, εκπροσώπησε την Ουρουγουάη σε επτά παιχνίδια, ενώ «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 2011 και άμεσα άρχισε την προπονητική του καριέρα.
Μέντοράς του μπορεί να χαρακτηριστεί ο Λουίς Αραγονές, τον οποίο είχε προπονητή στην Ατλέτικο Μαδρίτης, και από τον οποίο «κόπιαρε» πολλές από τις ιδέες του όταν ξεκίνησε τον νέο δρόμο στην καριέρα του. Η πρώτη του ομάδα ήταν η Μπέλα Βίστα στην πατρίδα του την Ουρουγουάη, την οποία με ρεκόρ 9 νίκες – 3 ισοπαλίες – 13 ήττες κράτησε στη μεγάλη κατηγορία της χώρας τη σεζόν 2011-12. «Οταν είσαι προπονητής, όλη η αδρεναλίνη απλά απελευθερώνεται. Ημουν 21 ετών και ξεκινούσα την επαγγελματική μου καριέρα ως ποδοσφαιριστής στην Μπέλα Βίστα, όταν κατάλαβα οτι η πραγματική μου θέση είναι στον πάγκο ως προπονητής» θα γράψει κάποια στιγμή ο ίδιος στο Coaches Voice σχετικά με το πότε αποφάσισε για το επόμενό του βήμα, πριν καν κάνει τα πρώτα του ως παίκτης. «Απόλαυσα την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής, γνωρίζοντας όμως οτι η προπονητική ήταν το μεγάλο μου πάθος. Οποτε με ρωτάνε λέω πως είμαι τυχερός που είμαι ένας προπονητής που έπαιξα ποδόσφαιρο. Για αυτό ήμουν επικεντρωμένος στις προπονήσεις με διαφορετικό τρόπο από ότι ήμουν με τους συμπαίκτες μου. Θα μπορούσα να γράψω αναλυτικά κάθε προπόνηση που έκανα, μέχρι που μία μέρα τα πέταξα όλα στα σκουπίδια. Γιατί; Γιατί κατάλαβα πως ότι έκανα ήταν άνευ αξίας. Η προπόνηση πρέπει να είναι κάτι που να θέλουμε να βιώσουμε και όχι κάτι που απλά θα αποτελεί αντιγραφή κάποιου άλλου», πρόσθεσε.
Στη συνέχεια πήγε στην Παραγουάη για την Γκουαράνι όπου έμεινε δύο σεζόν και σχεδόν 50 αγώνες. Ακολούθησε επιστροφή στην πατρίδα του για τις Πενιαρόλ και Ολίμπια, μέχρι να μετακομίσει στο Μεξικό στα τέλη του 2014 για λογαριασμό της Πατσούκα.
Το κεφάλαιο «Μεξικό» αποτελεί και το πιο επιτυχημένο της καριέρας του. Με την Πατσούκα, όπου έμεινε 3,5 χρόνια, έγραψε ξεχωριστή ιστορία καθώς πανηγύρισε το πρωτάθλημα Clausura του 2016, αλλά και το Champions League της CONCACAF το 2017.
Ανάλογη πορεία είχε και με την Μοντερέι, αφού και μαζί της κατάφερε να πανηγυρίσει ένα ακόμα Champions League της CONCACAF το 2019, κάτι που τον κατέστησε τον πρώτο προπονητή που κατακτά με δύο διαφορετικές ομάδες την κορυφαία διοργάνωση της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής.
Ο δρόμος για το MLS
Οι επιτυχίες με τις δύο ομάδες του Μεξικού του άνοιξαν τον δρόμο για το MLS. Πήγε στις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 2019 για να αναλάβει τα ηνία της νεοσύστατης τότε Ιντερ Μαϊάμι του Ντέιβιντ Μπέκαμ, από την οποία έφυγε μετά από έναν χρόνο.
Η μεγαλύτερη όμως πρόκληση της καριέρας του ήρθε τον Ιανουάριο του 2022, όταν και χτύπησε το τηλέφωνό του και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ουρουγουάης. Η κατάσταση της υγείας του Οσκαρ Ταμπάρες είχε επιδεινωθεί, η «σελέστε» κινδύνευε να μείνει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου και ο Ντιέγκο Αλόνσο είχε επιλεγεί ως ο πλέον κατάλληλος για να πάρει ήδη τα ηνία της εθνικής ομάδας, αλλά ταυτόχρονα και ένα μεγάλο ρίσκο.
Το να μπει κάποιος στα παπούτσια του Ταμπάρες δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Οχι μόνο όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι του οποίου είχε την ευθύνη για 15 ολόκληρα χρόνια οδηγώντας την ομάδα σε μεγάλες επιτυχίες, αλλά και τη συνολική λειτουργία του ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης, από την στιγμή που έπαιρνε τη σκυτάλη από τον άνθρωπο που είχε εκπονήσει όλο το σχέδιο ανάπτυξής του.
Ο Αλόνσο είπε το «ναι» και πήρε στις πλάτες τους τις ποδοσφαιρικές προσδοκίες ενός ολόκληρου έθνους για το οποίο η μη παρουσία σε τελική φάση ενός Μουντιάλ θα έμοιαζε με εθνική τραγωδία.
«Ανέλαβε την ομάδα γνωρίζοντας ότι ο μεγεθυντικός φακός βρίσκεται σε άλλα χέρια, τα οποία θα παρατηρήσουν λεπτομερώς τη δουλειά που πρέπει να γίνει στη «μετά-Ταμπάρες εποχή», ενός προπονητή που επανέφερε την Ουρουγουάη στην κορυφή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, με μια τέταρτη θέση στη Νότια Αφρική το 2010 και έναν τίτλο στο Κόπα Αμέρικα το 2011. Οι ηγετικές ικανότητες του Αλόνσο θα είναι το κλειδί για να επαναφέρει τη «Σελέστε» στην πορεία της, καθώς θα σαλπάρει για το Κατάρ, αυτή τη φορά με κινητήριο μοχλό έναν «Ανεμοστρόβιλο»», είχε γράψει τότε ο Τύπος στην Ουρουγουάη για τον Αλόνσο.
Τελικά, εν μέρει δικαίωσε τους συμπατριώτες του καθώς με τέσσερις σερί νίκες κατάφερε να κλείσει θέση στη διοργάνωση του Κατάρ τον χειμώνα του 2022. Ομως ο πρόωρος αποκλεισμός στη φάση των ομίλων και μάλιστα στη διαφορά τερμάτων από τη Ν.Κορέα, τον ανάγκασε σε πρόωρη παραίτηση.
Επέστρεψε ξανά στην Ευρώπη και την αγαπημένη του Ισπανία, παίρνοντας ακόμα ένα ρίσκο, αναλαμβάνοντας τις τύχες της παραπαίουσας Σεβίλλης από την οποία είχε φύγει ο -νυν προπονητής του Ολυμπιακού- Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Εμεινε όμως μόλις δύο μήνες, προτού λύσει τη συνεργασία του.
Ποια είναι όμως η φιλοσοφία του και τι είδους προπονητή θα βρουν μπροστά τους οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος.
«Μερικές φορές μιλάω με τους παίκτες για να μάθω πως θα έλυναν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα που υπάρχει. Το κάνω γιατί υπάρχει κάτι ύψιστης σημασίας για τα δικά μου δεδομένα: το όραμα για το παιχνίδι δεν είναι δικό μου, αλλά ολόκληρης της ομάδας. Αυτή πρέπει να είναι η τέχνη του προπονητή. Οχι όμως επιβάλλοντάς την… Η ομάδα πρέπει να βρει τα κατάλληλα εργαλεία για να λύσει το πρόβλημα. Αυτή είναι η δυναμική που θέλω να έχουν τα αποδυτήρια…».
