Ο Παναθηναϊκός AKTOR έπαιξε –σε απόδοση– για πρώτη φορά στη σειρά των τελικών της Basket League ως πρωταθλητής Ευρώπης και σε ένα ματς ειδικών συνθηκών (πίεσης, έντασης, αποπνικτικής ζέστης, τραγικής διαιτησίας) κατάφερε να βγάλει το μέταλλο που είχε στο Βερολίνο και να πάρει μια νίκη-μισό τίτλο επί του Ολυμπιακού στο κατάμεστο και –κυριολεκτικά– καυτό ΣΕΦ.
Σε ό,τι έχει γραφεί εδώ σχετικά με τα προηγούμενα τρία ματς (δύο στο ΟΑΚΑ κι ένα ΣΕΦ) και παρά τη γενική γκρίνια για τη διαιτησία, η θέση μας ήταν ότι ναι μεν υπήρξαν κακά σφυρίγματα, όμως τα αποτελέσματα, ουσιαστικά, δεν επηρεάστηκαν από αυτά, αλλά από το παιχνίδι των δύο αντιπάλων μέσα στο παρκέ και το ποιος το ήθελε περισσότερο.
Δυστυχώς, ύστερα από τον 4ο τελικό, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε το ίδιο, παρότι η ομάδα που αδικήθηκε πήρε τελικά το ροζ φύλλο.
Οι διαιτητές έκλεψαν την παράσταση, με τις αποφάσεις τους να προκαλούν πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων, στα οποία «φως» πρέπει να ρίξει σήμερα κιόλας η ΕΟΚ. Διότι, αν ήταν απλώς λάθη ή μία κακή βραδιά, τότε δεν πρέπει κανείς από αυτούς να εμφανιστεί ξανά σε αγώνα μπάσκετ, ακόμη και σε ερασιτεχνικό επίπεδο.
Δεν αρμόζουν
Σε όλο τον κόσμο η έδρα παίρνει κάποια σφυρίγματα, μέσα σε λογικό πλαίσιο πάντα, όμως το βράδυ της Τετάρτης είδαμε αποφάσεις που δεν αρμόζουν σε έναν αγώνα τόσο υψηλού επιπέδου κι ανάμεσα σε δύο ομάδες που η μία είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης και η άλλη τρίτη.
Αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός AKTOR έκανε το παιχνίδι της ζωής του στο β΄ ημίχρονο. Πάλεψε λυσσαλέα, έβαλε μεγάλα καλάθια κυρίως με τον… εξωγήινο Κέντρικ Ναν, με τον Τζέριαν Γκραντ να ξεδιπλώνει όλη του την ποιότητα τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση και να κρατάει την ομάδα του όρθια σε κομβικά σημεία.
Οι «πράσινοι» βγήκαν από τα αποδυτήρια για τη γ΄ περίοδο αποφασισμένοι να παίξουν άμυνα σκληρή, αλλά και με καθαρό μυαλό (διότι στο α΄ μέρος απλώς παρακολουθούσαν τους «ερυθρόλευκους» να σκοράρουν 51 πόντους!) και στηρίχθηκαν σε συγκεκριμένους παίκτες, όπως οι προαναφερθέντες συν τους Ματίας Λεσόρ, Κώστα Σλούκα και τον εξαιρετικό Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, οι οποίοι κατέδειξαν ότι μόνο τυχαία δεν ήταν η κατάκτηση της Ευρωλίγκας.
Ο Ολυμπιακός εστάλη 35 φορές (!) στη γραμμή των βολών, από τις οποίες οι 18 ήταν στο κρίσιμο β’ ημίχρονο, με τους διαιτητές να μην αφήνουν την αναμέτρηση να κυλίσει με τον δαιμονιώδη ρυθμό της κατά διαστήματα και τους «πράσινους» να χτυπούν κατά μέτωπο με τον Ναν (τον κορυφαίο ξένο γκαρντ που έχει αγωνιστεί στην Ελλάδα), που σταμάτησε στους 25 πόντους και διέλυσε κάθε προσπάθεια αντιμετώπισής του από τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Παρ’ όλα αυτά, οι παίκτες του Ελληνα κόουτς ήταν νευρικοί από τη γραμμή της «φιλανθρωπίας», έβαλαν 22 βολές (όταν ο Παναθηναϊκός εκτέλεσε συνολικά μόλις 17!) και, δυστυχώς, αντί να μιλάμε ξανά για μπάσκετ, γράφουμε για τη διαιτησία, ύστερα από ένα ματς όπου έσπασαν καρδιές.
Τίποτε δεν τελείωσε
Βέβαια, αν και πολλοί θεωρούν ότι η σειρά… τελείωσε, κάνουν λάθος. Οι τελικοί έχουν ακόμη ένα ματς στο ΟΑΚΑ και θα πρέπει στο τέλος αυτού, το βράδυ της Παρασκευής, να μη χρειαστεί να αναφερθούμε πάλι στους διαιτητές.
Ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι δεν τα παρατάει και θα πάει στο Μαρούσι να κάνει το δεύτερο και καθοριστικό μπρέικ για να πάρει ακόμη έναν τίτλο, τον τρίτο συνεχόμενο.
Ο Παναθηναϊκός AKTOR έχει σαφώς το… πάνω χέρι και την ψυχολογία με το μέρος του πλέον, αλλά θα πρέπει να μη θεωρήσει ότι το ματς θα το κερδίσουν οι… φανέλες, ούτε το αποτέλεσμα του ΣΕΦ.
Η ΕΟΚ από τη μεριά της πρέπει να αποδείξει εμπράκτως ότι η διαιτησία στην Ελλάδα μπορεί να σταθεί σε υψηλό επίπεδο, αλλιώς θα είναι υπόλογη, την ώρα που τους τελικούς τούς παρακολουθεί όλη η Ευρώπη.
