Σε μία Ελλάδα όπου το μάτι των πολλών εγκλωβίζεται κυρίως στη λάμψη της βιτρίνας και όχι στην ποιότητα που υπάρχει στα μέσα ράφια, με πρόσφατη απόδειξη ότι ψηφίστηκαν για την Ευρωβουλή πολλά πρόσωπα αναγνωρίσιμα μέσα από την εικόνα της τηλεόρασης χωρίς να έχουν ούτε ένα χιλιόμετρο πολιτικής διαδρομής στα πόδια τους, μοιάζει λογικό το άκουσμα του ονόματος του Ντιέγκο Αλόνσο να αφήσει ασυγκίνητη την πλειονότητα των οπαδών του Παναθηναϊκού.
Με καριέρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και με μόνη εξαίρεση ένα δίμηνο (φτωχό) πέρασμα από τη Σεβίλλη, δεν είναι αναγνωρίσιμη φιγούρα στον χώρο της προπονητικής και η σύγκριση με τον Μαουρίτσιο Σάρι που είχε προηγηθεί τον έβγαζε ολότελα χαμένο.
Στη μία πλευρά της ζυγαριάς έμπαινε το όνομα ενός πασίγνωστου 65χρονου Ιταλού προπονητή με θητεία σε ομάδες του Καμπιονάτο και της Πρέμιερ Λιγκ επιπέδου Γιουβέντους, Τσέλσι, Νάπολι, Λάτσιο και στην άλλη ενός 49χρονου Ουρουγουανού που προπονούσε καλές ομάδες μεν, αλλά σε πρωταθλήματα εντελώς άγνωστα στην Ελλάδα, όπως της πατρίδας του, του Μεξικού και του MLS.
Οτι υπήρξε μια παγωμάρα στο πρώτο άκουσμα, υπήρξε. Μόλις όμως πέρασε η πρώτη ανάγνωση και το μάτι άρχισε να επικεντρώνεται περισσότερο στο κείμενο και όχι στους πηχυαίους τίτλους, οι φίλοι του Παναθηναϊκού άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι το ποδόσφαιρο που «υπόσχεται» η δουλειά του Ντιέγκο Αλόνσο είναι μοντέρνο, απαιτητικό και ιδιαίτερα φιλόδοξο, ικανό να προσφέρει συγκινήσεις, θέαμα και επιτυχίες εάν βγει στο χορτάρι.
Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι για να το δούμε δεν χρειάζεται να ξηλωθεί μια ολόκληρη ομάδα, όπως συνέβη στον μπασκετικό Παναθηναϊκό όταν ανέλαβε ο Εργκίν Αταμάν, αλλά μπορεί να προκύψει με κάποιες ποιοτικές ενισχύσεις, χωρίς ολική αναδιάρθρωση. Ο υπάρχων κορμός που δουλεύτηκε από τους Ιβάν Γιοβάνοβιτς και Φατίχ Τερίμ την τελευταία τριετία μπορεί να υπηρετήσει το στυλ παιχνιδιού που θέλει να επιβάλει ο νέος προπονητής, χωρίς να κλείσει αναγκαστικά ο κύκλος αυτών των παικτών στην ομάδα.
Τι είδους ποδόσφαιρο θέλει να φέρει ο Αλόνσο στον Παναθηναϊκό; Το είπε ο ίδιος κατά την παρουσίασή του με έναν πολύ ξεκάθαρο τρόπο: «Είδα όλα τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού και υπήρχαν πολλά πράγματα που μου άρεσαν. Γι’ αυτό είμαι εδώ, αισθάνομαι πως η ομάδα είναι καλή. Ομως θέλω να κάνω και κάποια πράγματα όπως αρέσουν σε μένα. Μου αρέσουν οι επιθετικές ομάδες, αυτές που πιέζουν ψηλά και θεωρώ πως μπορούμε να καταφέρουμε να γίνουμε μια ομάδα που ανακτά γρήγορα την κατοχή, όντας πολύ πιεστική στην επίθεσή της. Σας μιλώ περισσότερο για το μέλλον παρά για το παρελθόν. Πίεση ψηλά, ένταση και κάθετο ποδόσφαιρο, αυτό είναι το στυλ που θέλω να παίζει η ομάδα μου. Οποιο σύστημα κι αν επιλέξουμε από παιχνίδι σε παιχνίδι, αυτά τα χαρακτηριστικά δεν θα τα χάσουμε, θα είναι σαν μια ετικέτα στα ρούχα μας. Και να μη φοράμε τη φανέλα μας, αν μας δει κάποιος να παίζουμε, θα ξέρει ότι είμαστε εμείς»!
«Ορεξη για τη νίκη»
Ενα στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Ντιέγκο Αλόνσο είναι η προσαρμοστικότητα. Δεν θεωρεί τον εαυτό του δογματικό και παρότι έχει τις προτιμήσεις του, προσπαθεί να μην εγκλωβίζεται σε συστήματα: «Ως προπονητής έχω ένα μοντέλο παιχνιδιού και αυτό το μεταφέρω σε όλες τις ομάδες μου. Το πιο σημαντικό είναι πάντα οι παίκτες, γι’ αυτό και προσπαθώ να προσαρμόζομαι στο ρόστερ που έχουμε. Για κάποια πράγματα, όμως, είμαι αδιαπραγμάτευτος. Θέλω φιλοδοξία, όρεξη για τη νίκη και προπόνηση με σκοπό τη νίκη.
Οταν έχεις αυτά τα στοιχεία, έχεις μια ομάδα με ταυτότητα. Τα συστήματα δεν είναι σημαντικά, σημαντικό είναι να ξέρεις τι κάνεις με κάθε σύστημα. Μπορείς να βρεις ομάδες που παίζουν 4-4-2 και να είναι διαφορετικές. Εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα το 4-2-3-1 ή το 4-3-3. Το θέμα όμως δεν είναι πόσους παίκτες θα βάλεις στην άμυνα, αλλά πώς θα το κάνεις. Μπορείς να παίξεις 4-3-3, με έμφαση άλλες φορές στην άμυνα και άλλες στην επίθεση. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, το πώς θέλεις να παίξεις».
Πίεση ψηλά, ένταση και κάθετο ποδόσφαιρο είναι αυτά που σχεδιάζει να εφαρμόσει ο 49χρονος Ουρουγουανός.
Ο Ουρουγουανός τεχνικός θεωρεί ότι ο Παναθηναϊκός έχει δουλέψει καλά τα τελευταία τρία χρόνια κι ας μην έχει κερδίσει πρωτάθλημα παρά μόνον δύο Κύπελλα. Με βάση τα όσα έχει δει από τα περυσινά παιχνίδια, θεωρεί ότι τα χαρακτηριστικά των παικτών του θα τον βοηθήσουν να επιλέγει συχνότερα τα πιο αγαπημένα του συστήματα 4-2-3-1 και 4-3-3, χωρίς αυτή η πρώτη αίσθηση να τον περιορίζει στη διαχείριση των καταστάσεων και στις επιλογές του. Το είπε πολλές φορές ότι δεν είναι δογματικός, αλλά προσαρμοστικός, κι αυτό του δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλεύεται τους παίκτες με διαφορετικό τρόπο από παιχνίδι σε παιχνίδι κι ας έχει συνήθως κοινή αφετηρία.
Οι ιδανικοί παίκτες
Η ενίσχυση της βάσης των Ελλήνων παικτών είναι ένας στόχος για τον Αλόνσο, αλλά πιθανότατα αυτό θα συμβεί σε βάθος χρόνου σε επίπεδο ενδεκάδας, αφού δεν υπάρχουν πολλοί γηγενείς παίκτες που να μπορούν να υπηρετήσουν τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. «Συνεργαζόμαστε με τη διοίκηση, ώστε να βρούμε παίκτες με αυτά τα χαρακτηριστικά. Αν θέλουμε ομάδα με ένταση, γρήγορη και που να παίζει κάθετα, τέτοιους παίκτες πρέπει να βρούμε», τόνισε κατά την παρουσίασή του και σ’ αυτή τη φάση θα τους ψάξει κυρίως στο εξωτερικό, ίσως περισσότερο στην αγορά της Λατινικής Αμερικής που τη γνωρίζει πολύ καλύτερα από την ευρωπαϊκή.
Η αλήθεια είναι ότι Ελληνες παίκτες με τέτοια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, έτοιμους να παίξουν σε υψηλό επίπεδο, δεν διαθέτει πολλούς το πρωτάθλημά μας.
Οι λιγοστές περιπτώσεις τέτοιου προφίλ είτε αγωνίζονται σε άλλες ομάδες κορυφής είτε στο εξωτερικό, όπως ο Γιαννούλης για παράδειγμα, χωρίς να υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για άμεση ενίσχυση της ομάδας με Ελληνες ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής.
Πιθανόν όμως να γίνουν μεταγραφές ανερχόμενων παικτών, οι οποίοι με την κατάλληλη δουλειά να μπορέσουν να διεκδικήσουν ένα πιο σημαντικό ρόλο στο μέλλον.
Ο όγδοος Ουρουγουανός προπονητής στην Ελλάδα
Στριμωγμένη ανάμεσα στα μεγαθήρια Αργεντινή και Βραζιλία, η Ουρουγουάη είναι η δεύτερη πιο μικρή χώρα της Ν. Αμερικής μετά το Σουρινάμ και η πλειονότητα των 3,5 εκατ. κατοίκων της λατρεύει την Ελλάδα! Πολλοί γονείς δίνουν ονόματα αρχαίων Ελλήνων στα παιδιά τους, 25 κεντρικοί δρόμοι του Μοντεβιδέο έχουν ελληνικά ονόματα, όπως ο μεγαλύτερος που χωρίζει την πρωτεύουσα στα δύο και λέγεται «οδός Ελλάδος», αγάλματα επιφανών σύγχρονων και αρχαίων Ελλήνων στολίζουν μεγάλες πλατείες της, ενώ 10.000 Ουρουγουανοί μιλούν άπταιστα ελληνικά και άλλοι 180.000 μπορούν άνετα να συνεννοηθούν στη γλώσσα μας!
Με τέτοιο υπόβαθρο, αυτός ο «γίγαντας τσέπης» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου μάλλον θα έπρεπε έχει στείλει περισσότερους προπονητές στη χώρα μας. Ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι μόλις ο όγδοος Ουρουγουανός τεχνικός που ήλθε στην Ελλάδα και ο τρίτος που θα καθίσει στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ο οποίος έχει αναλογικά την πιο ιδιαίτερη σχέση μαζί τους. Η αρχή έγινε την περίοδο 1967-68 όταν ο Χουάν Χόμπεργκ ανέλαβε τους «πράσινους» με ρεκόρ 13 νίκες, 6 ισοπαλίες και 6 ήττες και η συνέχεια δόθηκε με τον Σέρχιο Μαρκαριάν, με διπλή θητεία μάλιστα. Η πρώτη ήταν τη σεζόν 2001-02 (12-4-0) και η δεύτερη το 2002-03 (21-4-1), έχοντας περάσει πιο πριν από τον πάγκο του Ιωνικού (17-9-8) και μετέπειτα του Ηρακλή (4-2-6).
Ο Μαρκαριάν είχε και ένα σύντομο πέρασμα από την εθνική μας ομάδα με μόλις 3 παιχνίδια (0-2-1) το 2015, πολύ λιγότερα από τον Γκουστάβο Πογέτ, ο οποίος μετά την ΑΕΚ (2015-16 με ρεκόρ 12-5-5) πέρασε και από τη «γαλανόλευκη» (2022- 24, με 12-2-7). Πιο παλιά, ο Χοσέ Πέπε Σασία είχε διπλό πέρασμα από Αρη (14-6-6) και Εθνικό (1-1-5) μέσα στην ίδια χρονιά (1979-80), για να ακολουθήσουν ο Αλεχάντρο Κάσερες (δύο ματς με τον Ιωνικό ως υπηρεσιακός) και ο Μανουέλ Κεοσεγιάν, που είχε αρνητικό πρόσημο (3-4-14) στον Ακράτητο το 2005-06. Αντίθετα, ο Πάμπλο Γκαρσία ανέλαβε μόλις τώρα τον Ατρόμητο, έχοντας καλή παρουσία τόσο στον ΠΑΟΚ (23-9-10) το 2020-21, όσο και στον Πανσερραϊκό την περυσινή περίοδο (11-12-15).
