Στο ερώτημα ποιος ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής αυτής της εκπληκτικής αντεπίθεσης που επανάφερε με εμφατικό τρόπο τον Παναθηναϊκό AKTOR στον θρόνο της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος, οι περισσότεροι θα δείξουν με το δάκτυλο τον Κώστα Σλούκα. Με 24 πόντους στον τελικό του Βερολίνου κόντρα στη Ρεάλ και άλλους 29 (οι 25 εκ των οποίων στο α’ ημίχρονο) στον 5ο τελικό με τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα, υπέγραψε τις δύο νίκες – σφραγίδα που έφεραν δύο τεράστιους τίτλους για τον Παναθηναϊκό, μετά από αρκετά χρόνια αστάθειας, τριγμών και αβεβαιότητας. Και για να καταφέρει να επιστρέψει στην κορυφή, χρειάστηκε να νικήσει σε δύο μέτωπα τις δύο ομάδες που είχαν συνθέσει τον περυσινό τελικό της Ευρωλίγκας, με τον πήχη να μπαίνει δεδομένα πάρα πολύ ψηλά.
Συν τοις άλλοις, οι συνθήκες που οδήγησαν τον Σλούκα στην πόρτα της εξόδου από τον Ολυμπιακό και η επίθεση στα όρια του χλευασμού που δέχθηκε εν συνεχεία από την πρώην ομάδα του, δημιουργούν ένα σενάριο ίντριγκας απ’ αυτά που λατρεύουν οι οπαδοί και κινούν με ένα δικό τους τρόπο τον νερόμυλο της αντιπαλότητας στην αιώνια κόντρα των δύο κορυφαίων ομάδων του ελληνικού αθλητισμού. Και λιγότερο επιδραστική να ήταν η εμφάνισή του στους δύο τελικούς, πάλι αυτός θα συγκέντρωνε πάνω του όλα τα βλέμματα, ειδικά στη σειρά των αγώνων με τον Ολυμπιακό, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Κέντρικ Ναν θα μπορούσε να διεκδικήσει κι αυτός τον τίτλο του πιο μεγάλου πρωταγωνιστή της θριαμβευτικής επικράτησης των «πρασίνων». Ήταν αδιαμφισβήτητα ο game changer της σεζόν. Πριν την εμφάνισή του, ο Παναθηναϊκός ήταν μια καλή ομάδα που προσπαθούσε να γίνει καλύτερη και πιο ανταγωνιστική, αλλά έμενε με το βήμα μετέωρο. Ο Ναν ήταν ο καταλύτης για να τον μετατρέψει σε μια πολεμική μηχανή ικανή να κερδίζει τους πάντες. Ήταν η κίνηση που έκανε τη διαφορά στην πιο κρίσιμη στιγμή της περιόδου, όταν οι «πράσινοι» ακροβατούσαν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ψάχνοντας τον τρόπο να περάσουν στο επόμενο επίπεδο και δεν μπορούσαν να τον βρουν…
Τεράστια ήταν και η συμβολή του Ματίας Λεσόρ. Αυτός ο «γίγαντας τσέπης» με ύψος μόλις 2,06 μ. για σέντερ, αποδείχθηκε αναμφίβολα κάτι πολύ παραπάνω από έναν παίκτη που συμπεριλήφθηκε δύο συνεχόμενες χρονιές στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας. Υπερπολύτιμος ήταν και ο Τζέριαν Γκραντ, η (για πολλούς ειδικούς) συγκολλητική ουσία που ήταν απαραίτητη για να αναδειχθεί το ταλέντο των άλλων και να εξελιχθεί ο Παναθηναϊκός από μια πολύ καλή σε μια σούπερ ομάδα.Μεγάλη συνεισφορά είχε, επίσης, και ο Ντίνος Μήτογλου, ειδικά στην αρχή της περιόδου όταν αποδείχθηκε μακράν ο πιο αξιόπιστος παίκτης του Παναθηναϊκού σε μια εποχή που όλοι οι άλλοι έψαχναν ακόμα ρυθμό και πατήματα. Ακόμα και ο Μάριο Γκριγκόνις είχε κεντρικό ρόλο στην αλλαγή ταχύτητας. Το απίστευτο τρίποντο νίκης που πέτυχε σε νεκρό χρόνο στο Μονακό ήταν το κουμπί που γύρισε οριστικά τον διακόπτη, δίνοντας τεράστια αγωνιστική, βαθμολογική και ψυχολογική ώθηση στον Παναθηναϊκό, ίσως στην πιο clutch στιγμή της εφετινής πορείας του στην Ευρωλίγκα.
Όλοι αυτοί οι παίκτες έφτιαξαν μια ορχήστρα που κατάφερε να δώσει ποιοτικές παραστάσεις την πιο κατάλληλη στιγμή, εκεί που κρίνονταν όλα. Όποιον κι αν θεωρήσει κανείς ότι άξιζε τον τίτλο του σολίστ, αναμφίβολα ο πιο κεντρικός ρόλος ανήκει στον διευθυντή της ορχήστρας.
Ο Εργκίν Αταμάν έμοιαζε με μαέστρο που κρατούσε μια μαγική μπαγκέτα στο χέρι και έδινε έναν τρομερό ρυθμό, καθηλώνοντας τα πλήθη. Αν υπήρχε μία και μόνο εικόνα για όλη τη χρονιά, αυτή θα ήταν η εικόνα του Τούρκου προπονητή να πανηγυρίζει με σφιγμένες γροθιές μπροστά στους οπαδούς του Παναθηναϊκού κάθε μεγάλη νίκη. Είναι αυτός που έδωσε όραμα σε παίκτες και οπαδούς, δείχνοντας με έναν μοναδικό τρόπο τον δρόμο για την επιτυχία.
Η συμβολή του δεν έχει να κάνει μόνο με τις προπονητικές επιλογές του, το πώς θα διαχειριστεί τα πρόσωπα και θα μοιράσει τον χρόνο, με την προπόνηση, τις αλλαγές και τα συστήματα. Το βασικό του ατού είναι ο μοναδικός τρόπος που έχει να μπαίνει στο μυαλό των παικτών του, των οπαδών και των αντιπάλων.
Σπάνια μπορεί να βρεις στον αθλητισμό προπονητή τόσο καλό στα mind games, στα παιχνίδια του μυαλού που κάνουν τις λέξεις πιο δυνατές κι από όπλα. Ίσως ο μόνος που θα μπορούσε να τον ανταγωνιστεί σ’ αυτό το πεδίο είναι ο Ζοζέ Μουρίνιο στις μέρες τις δικής του δόξας, όταν κάθε φορά που μιλούσε, έμοιαζε να παίρνει και μια φέτα από το μυαλό όσων τον άκουγαν.
Ο τρόπος που διαχειρίστηκε ο Αταμάν όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση που βρήκε ερχόμενος σε έναν πληγωμένο Παναθηναϊκό, είναι πραγματικά εκπληκτικός. Κάποιος θα μπορούσε να τον πει υπερφίαλο και αλαζόνα ακούγοντάς τον να μιλά από την πρώτη μέρα με απίστευτη σιγουριά για την τελική νίκη.
Και δεν ήταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς των τόσο μεγάλων επιτυχιών που ο λόγος του ήταν νόμος για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Ήταν ένας Τούρκος προπονητής που αντιμετωπίστηκε από πολλούς με μεγάλη καχυποψία στην αρχή κι αντί να τρομάξει ζητώντας χρόνο και υπομονή, ανέβηκε σαν οδοστρωτήρας στη σκηνή έτοιμος να τα γκρεμίσει όλα, με τον κίνδυνο τα συντρίμμια να καταπλακώσουν πρώτα τον ίδιο!
Από την προειδοποίηση που έστειλε στον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους οπαδούς του Ολυμπιακού να ανησυχούν τώρα που ήλθε στην Ελλάδα ή τον τρόπο που έχρισε εξαρχής ηγέτη τον Κώστα Σλούκα, μέχρι τη μέρα που είπε πως αν ο Παναθηναϊκός δεν προκριθεί στο φάιναλ φορ η επόμενη χρονιά δεν θα τον βρει στον πάγκο του, ο Αταμάν χειρίστηκε με απίστευτο τρόπο το μυαλό των πάντων, φίλων και αντιπάλων.
Μιλώντας στα αγγλικά και όχι με την άνεση που θα είχε εάν επικοινωνούσε στη δική του γλώσσα, οι ατάκες του κάθε φορά πριν και μετά από τα μεγάλα παιχνίδια δημιουργούσαν μια αίσθηση υπεροχής που ενθάρρυνε τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και τρόμαζε όλους τους άλλους.
Αυτό το χάρισμα της επιβολής του στα παιχνίδια του μυαλού που δημιουργούσε ο ίδιος, συνοδεύει τον Αταμάν από το ξεκίνημα της καριέρας του μέχρι τώρα και είναι ένας από τους βασικούς λόγους της μεγάλης επιτυχίας του.
Στην Τουρκία πολλοί τον θεωρούν ένα είδος «προφήτη» γιατί δεν διστάζει να λέει πράγματα που τη δεδομένη στιγμή μοιάζουν απίθανα, αλλά στο τέλος επιβεβαιώνονται με θριαμβευτικό τρόπο. Και ακριβώς εξαιτίας αυτού του χαρίσματος που διαθέτει, το τουρκικό Netflix έχει στα σκαριά ένα ντοκιμαντέρ με επίκεντρο όλες αυτές τις ατάκες του που δημιούργησαν αίσθηση όταν ειπώθηκαν και δικαιώθηκαν πανηγυρικά στο τέλος.
Ας θυμηθούμε μερικές απ’ αυτές:
18/06/23, στο A Spor: «Έχω σημαντική δουλειά για το νέο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Μιλάμε συνέχεια με τον πρόεδρο, θα κάνουμε μεγάλες αλλαγές, θα φτιάξουμε ένα ρόστερ για φάιναλ φορ και να ξαναγίνει η ομάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης».
22/06/23, στο BeINsports: «Θα πυροδοτήσουμε τις μεταγραφικές μας βόμβες τις επόμενες ημέρες. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν σοβαρή και μεγάλη ανησυχία. Ο Μπαρτζώκας μάλλον είναι και αυτός λίγο ανήσυχος. Είναι πολύ καλός μου φίλος, αλλά θα τερματίσουμε την ηγεμονία τους στην Ελλάδα. Δεν έχει σημασία αν είσαι Τούρκος, Έλληνας ή Αμερικανός. Σημασία έχει ένα πράγμα: να πετύχεις».
25/06/23, στη Fanatik: «Δεν μπορώ να πω ότι ο στόχος μας είναι τα πλέι οφ, στόχος μας είναι το φάιναλ φορ. Οταν πήγα στην Αναντολού Εφές, έθεσα στο στόχαστρο μου την Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς. Κι αυτό επειδή η Φενέρ ήταν μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο, έπαιζε κάθε χρόνο στο φάιναλ φορ και ήταν πρωταθλήτρια. Το ίδιο ισχύει τώρα και με τον Ολυμπιακό. Εάν ξεπεράσουμε τον Ολυμπιακό, θα παίξουμε στο φάιναλ φορ και θα γίνω πρωταθλητής στην Ελλάδα».
25/08/23, άφιξη στην Αθήνα: «Φτιάξαμε μια σπουδαία ομάδα και όλοι μαζί θα παλέψουμε για μεγάλους στόχους. Πρώτος στόχος για τον Παναθηναϊκό και για εμένα είναι το φάιναλ φορ, αν φτάσουμε ως εκεί όλα θα είναι ανοικτά. Με μεγάλο σεβασμό στον Ολυμπιακό, γιατί έχει μια πολύ καλή ομάδα, εμείς θα πάρουμε το πρωτάθλημα εφέτος».
18/09/23, στο SDNA: «Την τελευταία διετία όλα πάνε καλά στον Ολυμπιακό, αλλά τώρα πιστεύω ότι ήλθε η ώρα μας και θα πάρουμε το ελληνικό πρωτάθλημα».
19/12/23: «Πάμε για νίκη στο Μονακό. Όταν ο Παναθηναϊκός κερδίζει μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού που είναι η πιο δύσκολη για εκείνον, σημαίνει ότι μπορεί να κερδίσει τους πάντες εκτός έδρας».
21/11/23, συν. Τύπου: «Θέλω να πω στους φίλους μας να γεμίζουν κάθε φορά το γήπεδο και να κλείσουν εισιτήρια για το φάιναλ φορ. Γιατί ο Παναθηναϊκός θα παλέψει ως το τέλος για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα».
18/02/24, μετά την ήττα στον τελικό του Κυπέλλου: «Είμαι εκνευρισμένος που χάσαμε τον τελικό, αλλά είχα πει ότι από την αρχή ότι αύριο κανείς δεν θα θυμάται ποιος κέρδισε και ποιος έχασε το Κύπελλο. Αυτό που θα θυμούνται είναι η Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα».
23/04/24, μετά την ήττα στο game 1 των πλέι οφ στο ΟΑΚΑ: «Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι υποσχέθηκα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους εδώ ότι θα πάμε στο φάιναλ φορ στο Βερολίνο. Αν δεν πάμε, δεν θα είμαι στον Παναθηναϊκό του χρόνου».
10/06/24, μετά τον 3ο τελικό: «Είμαστε η καλύτερη ομάδα μπάσκετ στην Ευρώπη και το δείξαμε σε όλη τη σεζόν. Παρακαλώ αφήστε μας να παίξουμε μπάσκετ. Είναι μπάσκετ, όχι NFL. Αν μας αφήσουν να παίξουμε μπάσκετ την Τετάρτη, θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα συγχαρούμε τον αντίπαλο. Άκουσα ότι ο φίλος μου ο Μπαρτζώκας μίλησε πάλι για μένα. Φίλε μου, σταμάτα να μιλάς για μένα. Ο καθένας να κάνει τη δουλειά του. Στο μέλλον μπορείς να πάρεις κάποια Ευρωλίγκα, δεν χρειάζεται να ζηλεύεις».
