Ενα ποίημα που μιλά για μία στιγμή. Την ανύποπτη στιγμή του κάθε ανθρώπου που μπορεί να είναι αυτή που θα του αλλάξει την πορεία. Το απαγγέλλει ένα παιδί εννέα ετών στο σχολείο του, με τρόπο λες και ξέρει τη δική του, αφού εξιστορεί τη δοκιμή του φανταστικού ήρωά του σε μια ποδοσφαιρική ομάδα της Premier League.
«Κάθομαι στο αυτοκίνητο. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Εξω κάνει κρύο. Είναι χειμώνας. Αλλά ιδρώνω. Είμαι νευρικός. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Ξαφνικά το αυτοκίνητο σταματά. Κλείνω τα μάτια μου, δεν είμαι πια νευρικός. Ομάδα της Premier League! Παίζω όσο ποτέ άλλοτε». Υπογραφή: Τζαμάλ Μουσιάλα (9 ετών), Καθολικό Δημοτικό Σχολείο Corpus Christi, Chestnut Grove, New Malden London.
Το ίδιο παιδί, που φαντάζεται πως κάποτε θα μοιάσει στον Λιονέλ Μέσι, είναι εξαιρετικό στο σκάκι και στην κορεατική πολεμική τέχνη χαπκίντο, που συνδυάζει αρμονία και εσωτερική ενέργεια.
Ο Τζαμάλ Μουσιάλα από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήταν «κάπου ανάμεσα». Ανάμεσα στη Νιγηρία και την Αγγλία, όπου είχε τις ρίζες ο πατέρας του, ανάμεσα στη Γερμανία και την Πολωνία από όπου όπου είχε καταγωγή η μητέρα του.
Τη δική του στιγμή την «έκλεψε» η Γερμανία, η οποία μέσα από το αθώο παρουσιαστικό του και τα «μαγικά» του πόδια θέλει σε αυτό το Euro –το δικό της Euro– να αποδείξει παντού πως είναι η δύναμη που κανείς δεν δικαιούται να υποτιμά. Η χαμένη αίγλη της «Νατσιονάλμανσαφτ» αποκαθίσταται από την αναδυόμενη λάμψη του 21χρονου μέσου της Μπάγερν Μονάχου, που αγωνίζεται λες και παίζει με τους φίλους του στη μέση του δρόμου, σε μια αλάνα.
Είναι ένας από εκείνους τους σπάνιους ποδοσφαιριστές που κάνουν το παιχνίδι σε υψηλό επίπεδο να φαίνεται αβίαστα εύκολο.
Η ελευθερία του στο παιχνίδι, η κοφτή του ντρίμπλα, ο χειρισμός της μπάλας και με τα δύο πόδια, το σπάσιμο της μέσης, όλα παραπέμπουν σε ποδόσφαιρο της αλάνας.
Το παραδέχτηκε ο προπονητής του Γιούλιαν Νάγκελσμαν μετά το ματς με την Ουγγαρία, αποθεώνοντας τον παίκτη του, όχι για τα δύο γκολ που έχει πετύχει στην διοργάνωση αλλά γιατί «παίζει χωρίς πίεση σα να είναι σε ένα μικρό γήπεδο οπουδήποτε στη Γερμανία ή την Αγγλία».
Θέλοντας και μη, ο σταρ της διοργάνωσης μέχρι στιγμής, μπήκε και πάλι κάπου ανάμεσα. Αλλωστε αυτή είναι η ιστορία του…
Αρκεί να δει κανείς την φωτογραφία του σε ηλικία 13 ετών, με τον συμμαθητή του και αδελφικό του φίλο Τζουντ Μπέλινγκχαμ. Στην μια πλευρά ο άσος της Ρεάλ Μαδρίτης με το 10 στο στήθος και στην άλλη αυτός, με το 11, φορώντας τις εμφανίσεις της Αγγλίας στο Euro 2016.
Και οι δύο τους ονειρεύονταν ότι μια μέρα θα παίξουν μαζί στα κορυφαία γήπεδα με τις κορυφαίες ομάδες στη μεγαλύτερη σκηνή. 13 φορές πραγματοποίησαν την επιθυμία τους αφού μετά οι δρόμοι τους χώρισαν.
Η πρώτη του σπουδαία ποδοσφαιρική ανάμνηση έχει αποτυπωθεί και πάλι σε μια φωτογραφία που την έχει σε περίοπτη θέση στο σπίτι του στο Μόναχο.
Εντεκα αγόρια από την ομάδα Under-7 του αθλητικού συλλόγου Λένερτς στη μικρή γερμανική πόλη Φούλντα, ποζάρουν σε μια πέτρινη εξέδρα. Κανένα τους δεν χαμογελάει όσο το μικρό αγόρι στη δεξιά άκρη της πρώτης σειράς. Κάθε αγόρι επιδεικνύει περήφανα τα χρυσά του μετάλλια και τα ασημένια γλυπτά του, αλλά το συγκεκριμένο σηκώνει με καμάρι και μια χρυσή μπότα με την επιγραφή «TSV Lehnerz G-Juniors 2008-09 Top Scorer».
«Ο Τζαμάλ έβαζε πέντε με 10 γκολ ανά παιχνίδι», θυμάται γελώντας ο τότε προπονητής Μίκα Χόφμαν. «Θα ήμουν κακός προπονητής αν δεν του είχα δώσει τουλάχιστον ένα μικρό ευχαριστώ».
Η TSV Lehnerz, που σήμερα αγωνίζεται με το όνομα SG Barockstadt Fulda-Lehnerz, ήταν η πρώτη, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, η μοναδική του ομάδα στη Γερμανία.
Μόνο στην πρώτη του σεζόν, έσπασε το όριο των 100 γκολ. Ευλογία και σημάδι μαζί, που τον έστειλε στην ομάδα με τους μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες. Ολοι όσοι τον παρατηρούσαν διέκριναν πως ο Τζαμάλ δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Αν και μικρότερος ήταν πιο ώριμος από τους συμπαίκτες του και πιο εύστροφος με την μπάλα στα πόδια.
Η στάθμευση που έφερε την… εκκίνηση
Κάπου εκεί ξεκίνησε το ταξίδι για την Αγγλία. Η μητέρα του είχε μια υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού της στην κοινωνιολογία. Ολόκληρη η οικογένεια, η οποία τώρα περιελάμβανε και τη μικρότερη αδερφή του Λατίσα, εγκατέλειψε τη Φούλντα και εγκαταστάθηκε στο μεγάλο λιμάνι της Νότιας Αγγλίας.
Ο Ντάνιελ και η Καρολίνα είχαν βαρεθεί με όλα τα ανεπιτυχή τηλεφωνήματα προσπαθώντας να βρουν μια νέα ποδοσφαιρική ομάδα για τον γιο τους. Κάθε μέρα που περνούσε χωρίς μπάλα, ήταν μια χαμένη μέρα για τον Τζαμάλ.
Τον Οκτώβριο του 2010, το πιο απλό βήμα δεν έτυχε αλλά σίγουρα πέτυχε. Η οικογένεια στάθμευσε ακριβώς μπροστά από το προπονητικό κέντρο της Σαουθάμπτον, ο Ντάνιελ πήρε τον επτάχρονο γιο του από το χέρι και μπήκε μέσα.
Εκεί γνώρισαν τον υπεύθυνο Τζαζ Μπάτι ο οποίος του είπε να γίνει μέλος της Κ-7 και όλα πήραν τον δρόμο τους. Στο πρώτο του παιχνίδι πέτυχε έξι γκολ στα πρώτα δέκα λεπτά. Στο δεύτερο δεν σκόραρε και νευρίασε. Στο τρίτο πέτυχε δώδεκα γκολ! Τα συναισθήματά του τα εξωτερίκευσε με κραυγές. Αγγλικά, είχε μάθει ελάχιστες λέξεις.
Οι σκάουτερ της Σαουθαμπτον δεν πίστευαν στα μάτια τους, ενώ ενημερώθηκε και ο πρόεδρος του κλαμπ Νικόλα Κορτέζε που ζήτησε συνάντηση με την οικογένεια και τον μικρό, ώστε να τον «δέσει» με μακροχρόνιο συμβόλαιο.
Η φήμη του δεν άργησε να ταξιδέψει ως το Λονδίνο, σε Τσέλσι και Αρσεναλ. Εκεί έγινε η τρίτη μετακόμιση αφού το μεταπτυχιακό της Καρολίνας είχε τελειώσει και έπρεπε να εξαργυρωθεί με κάποια δουλειά.
Γράφτηκε στο σχολείο όπου έγινε ο νέος ήρωας συμμαθητών και δασκάλων. Τελειοποίησε τα αγγλικά του σε σύντομο χρονικό διάστημα, έστειλε την ομάδα στον τελικούς των διάσημων σχολικών τουρνουά Premier League και Football League με την συμμετοχή περισσότερων από 1.000 σχολείων και μεταξύ 2011 και 2014 κέρδισε τρία τουρνουά με τον ίδιο να τερματίζει πρώτος σκόρερ σε δύο από αυτά.
Η Τσέλσι, το Brexit και η μεταγραφή των 170.000 ευρώ
Αυτή την φορά η επίσκεψη στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι έγινε κάτω από άλλους όρους. Δεν απαίτησε κάτι, όλα έγιναν μόνα τους και η μπλε φανέλα των Λονδρέζων με το όνομά του τυπώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ολοι όσοι δούλεψαν μαζί του στο «St George’s Park» ενθουσιάστηκαν με τα προσόντα του, την τεχνική του κατάρτιση αλλά και τον χαρακτήρα του. Ενα πανέξυπνο, ήσυχο αλλά με περίσσια αυτοπεποίθηση, παιδί.
Τον Δεκέμβρη του 2018 έπαιζε ήδη στην Εθνική Αγγλίας U15. Ξεκίνησε με ένα γκολ στο ντεμπούτο του εναντίον της Τουρκίας και συνέχισε με ένα χατ-τρικ εναντίον της Ολλανδίας, μέσα σε 22 λεπτά, τρία γκολ τα οποία πανηγύριζε με το φιλαράκι του, τον Τζουντ Μπέλινγκχαμ. Τα νέα διαδόθηκαν έξω από τα σύνορα. Δέκα μήνες μετά πήρε κλήση για την U16 της Γερμανίας και πλέον δεν ήξερε τι να κάνει. Την ίδια ώρα η Αγγλική Ομοσπονδία, εφησυχασμένη, θεωρούσε πως είχε βρει τον μελλοντικό ηγέτη των «Λιονταριών».
Την… λύση έδωσαν πάλι οι γονείς του αφού λόγω Brexit, επέλεξαν να επιστρέψουν πίσω στην Γερμανία. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν πως εν αγνοία τους η αγαπημένη του ομάδα, η Μπάγερν όλο αυτό το διάστημα τον παρακολουθούσε. Η συμφωνία έκλεισε το καλοκαίρι του 2019 σε ηλικία 16 ετών, με μόλις 170.000 ευρώ! Ενα πραγματικό «δώρο» (από τα πολλά) της Τσέλσι στην Μπάγερν, που μετέπειτα αιτιολογήθηκε από τους Λονδρέζους με το επιχείρημα ότι δεν μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στην επιθυμία του παίκτη. Αρχικά εντάχθηκε στην U17 αλλά μέσα σε έξι μήνες προωθήθηκε στην U19. Λιγότερο από έναν χρόνο μετά την απόκτησή του, η Μπάγερν με τον Χανς Φλικ στον πάγκο, τον έριξε στο γήπεδο αντί του Τόμας Μούλερ στο ματς της Μπουντεσλίγκα με την Φράιμπουργκ. Σε ηλικία 17 ετών και 115 ημερών έγινε ο νεότερος παίκτης που έπαιξε αγώνα για την Μπάγερν στην Μπουντεσλίγκα.
Αυτό ήταν και η στιγμή που ξεκαθάρισε οριστικά το τοπίο. Ένα άπιαστο όνειρο γινόταν πραγματικότητα και η φυσική του συνέχεια ήταν η επιλογή της εθνικής Γερμανίας, παρά το γεγονός πως στην πορεία ξανάπαιξε στην μικρές εθνικές της Αγγλίας.
«Αγωνιζόμουν μέσα μου για πολύ καιρό. Είναι δύσκολο να βρω λέξεις για το τι σημαίνει η Αγγλία για μένα γιατί έχω τόσες πολλές αναμνήσεις που συνδέονται με πολύ θετικά συναισθήματα. Εχω μια καρδιά για τη Γερμανία και μια για την Αγγλία. Και οι δύο καρδιές θα συνεχίσουν να χτυπούν. Η οικογένεια ήμασταν πάντα οπαδοί της Μπάγερν. Η επιλογή της ήταν η πιο σωστή για μένα. Και ας είμαστε ειλικρινείς. Όταν ένας σύλλογος όπως η Μπάγερν Μονάχου σε θέλει, δεν μπορείς να τον απορρίψεις», έλεγε λίγα χρόνια αργότερα στο SPOX.
Οι τακτικές επισκέψεις του Γιοακίμ Λεβ στην «Allianz Arena» και ένας δείπνος μαζί με τους γονείς του, χάραξαν το μονοπάτι που περπάτησε. Η Γερμανία δεν είχε την πολυτέλεια να δει τον πιο έξυπνο νεαρό επιθετικό μέσο στη χώρα να εκπροσωπεί κάποια άλλη εθνική και ο Λεβ του ανέλυσε λεπτομερώς που θα παίζει και τον ηγετικό ρόλο που θα έχει στην εθνική.
Η μοίρα θα αποφασίσει αν ο Μουσιάλα θα συναντηθεί με την ομάδα της δεύτερης καρδιάς του σε αυτό το τουρνουά. Ακόμη όμως κι αν βρεθεί απέναντι στον παιδικό του φίλο Τζούντι Μπέλινγκχαμ και τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ που θα έδινε τα πάντα για να τον είχε μαζί του, ξέρει ποια απο τις δυο καρδιές θα βάλει μπροστά και ποια θα αφήσει πίσω…
